Παρασκευή 11 Νοεμβρίου 2016

Το κόμμα Τραμπ της Ελλάδας (αθώοι και ένοχοι)


 


Δεν είδα καμία δημοσκόπηση να μετρά τους οπαδούς του Τραμπ στην Ελλάδα προεκλογικά, αλλά είμαι σίγουρη ότι αν γινόταν θα του έδινε χαμηλά ποσοστά (τώρα βέβαια θα έπαιρνε περισσότερο).
Πάντως οι άνθρωποι που τον θαυμάζουν στη χώρα μας κρυφά ή φανερά, ενσυνείδητα ή υποσυνείδητα, ανήκουν στον πληθυσμό που σκοτώνει τις δημοσκοπήσεις γιατί ή ντρέπονται γι' αυτό που πιστεύουν ή χαίρονται να χλευάζουν ένα κομμάτι του συστήματος που θεωρούν ότι είναι οι εταιρείες δημοσκοπήσεων. Κάτι ανάλογο με αυτό που συνέβη στο δημοψήφισμα, στα ποσοστά της Χρυσής Αυγής των εκλογών αλλά και στο Brexit και τις αμερικανικές εκλογές.
Τους οπαδούς του Τραμπ στη χώρα μας δύσκολα τους βρίσκουμε στον κύκλο μας. Γι' αυτό συχνά είμαστε ανυποψίαστοι για τον αριθμό τους. Αν κοιτάξουμε όμως καλύτερα τους βλέπουμε παντού γύρω μας - δεν έχει σημασία τι κόμμα ψηφίζουν ή λένε ότι ψηφίζουν, λιγότερο ή περισσότερο διατρέχουν σχεδόν όλα τα κόμματα.
Τους βλέπεις στα γήπεδα, στις πλατείες και στα καφενεία, Ελληναράδες που μιλούν για τις γυναίκες σαν να είναι ζώα και υποχείριά τους, κομπλεξικοί με ανεκπλήρωτα απωθημένα που κάνουν τη μειονεξία τους λεκτική βία.
Τους βλέπεις στα σκοτεινά μικροαστικά σπίτια όπου κάθε λίγο μαθαίνεις μια ιστορία αποπλάνησης. Τους βλέπεις στους χώρους δουλειάς όπου η σεξουαλική παρενόχληση, ωμή ή παρενδεδυμένη, κάνει θραύση. Τους βλέπεις στις μανάδες όλων αυτών που κρυφοκαμαρώνουν ότι τα αγόρια τους γίνανε άντρακλες κι όχι τίποτα χαριτωμένοι.
Τους βλέπεις ανάμεσα σε αυτούς που καίνε τα hotspots και κλειδώνουν τα σχολεία για να μη μεταφέρουν επιδημίες τα μεταναστάκια. Πάντα υπήρχαν ανάμεσά μας και χειροκροτούσαν κρυφά ή φανερά τις «σκούπες» της Ασφάλειας και τους χρυσαυγίτες που απέδιδαν δίκιο στον Αγιο Παντελεήμονα και στην Κυψέλη. Τους ακούς με ένα δικαιολογητικό «αλλά» στα χείλη όταν τους μιλάς για τις βιαιοπραγίες και τις δολοφονίες των ταγμάτων της Χ.Α.
Τους βλέπεις στις στρατιωτικές παρελάσεις με δικέφαλους αετούς στο χέρι, τους ήξερες ήδη από τα συλλαλητήρια για τη FYROM και τις ταυτότητες. Τους είχες συναντήσει στα ματς της Εθνικής να χτυπούν Αλβανούς και να φωνάζουν «δεν θα γίνεις Ελληνας ποτέ...». Η πατρίδα τους είναι η μοναδική στον πλανήτη, όπως είναι και η Αμερική για τον Τραμπ.
Τους ακούς με απίθανες θεωρίες συνωμοσίας, αιώνια θύματα του Συστήματος, των υποχθόνιων Κέντρων, του Διεθνούς Σιωνισμού και κατά βάση στόχοι όλων των ξένων που τους επιβουλεύονται. Μάλλον όχι όλων, περιέργως όλοι αυτοί έχουν μια ζεστή κουβέντα για τον Πούτιν. Τυφλοί ριζοσπάστες, ακραίοι αντισυστημικοί, φανατικοί μηδενιστές, από αντίδραση και συμπλέγματα για ό,τι δεν πέτυχαν στη ζωή τους οι ίδιοι.
Και υπάρχουν και αυτοί, οι περισσότεροι, που δεν βλέπεις. Οι αθώοι. Γιατί έτσι είναι οι κοινωνίες της Δύσης. Στις Δημοκρατίες μας υπάρχει η ατομική ευθύνη, αλλά δεν κατανέμεται εξίσου. Κάποιοι έχουν τόσο ισχυρά ελαφρυντικά που τους αθωώνουν. Είναι εκείνοι που απλώς φοβούνται για το σήμερα και το αύριο.
Δεν έχουν τίποτα με τους μετανάστες, αγαπάνε την πατρίδα τους αλλά πιο πολύ το χωριό τους, δεν ενδιαφέρονται στα σοβαρά πώς θα λέγεται η FYROM, κάποτε τους έχουν βοηθήσει Αλβανοί και τους πλήρωσαν κανονικά, τους τρομάζει η βία της Χρυσής Αυγής, έχουν μια γυναίκα που τη σέβονται και δεν πειράζουν τις άλλες, καμαρώνουν τα παιδιά τους αλλά λυπούνται που είναι άνεργα. Είναι αυτοί που ήταν πάντα στην απ' έξω.
Και πριν από την κρίση και μετά, γι' αυτό είναι τα μεγαλύτερα θύματά της. Πίστεψαν σε κόμματα που τους πρόδωσαν, βλέπουν τη ζωή τους να χειροτερεύει χωρίς να τους δίνει κανείς κάποια χαραμάδα αισιοδοξίας, είναι έτοιμοι να πιαστούν από οποιονδήποτε μιλήσει στη γλώσσα τους και δώσει προοπτική στη μικρή, στενή ζωή τους.
Είναι αυτοί που η πρόοδος και η ευημερία της Μεταπολίτευσης τους άγγιξε λίγο ή καθόλου και, αν τους ωφέλησε, κλήθηκαν πρώτοι να τα επιστρέψουν. Είναι οι άνθρωποι που δεν κατάλαβαν ποτέ τι σημαίνει PSI και πρωτογενές πλεόνασμα, αλλά καταλαβαίνουν πολύ καλά τι σημαίνει άδεια τσέπη.
Είναι οι συμπολίτες μας χωρίς ελπίδα και πίστη σε κανέναν. Αν λοιπόν βρεθεί κάποιος στη σωστή στιγμή και πει τα κατάλληλα πράγματα, όπως έκανε ο Τραμπ, όλους αυτούς είναι εύκολο να τους κερδίσει και να τους μετατρέψει σε κρίσιμη μάζα θριάμβου.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου