http://www.altsantiri.gr/media/archisintaktis-tou-mega-kanali-klinoun-idioktites-tou-ochi-kivernisi/
O αρχισυντάκτης της πρωινής ζώνης του Μega, Δημήτρης Καλαντζής, με κείμενό του που δημοσιεύεται στον ιστότοπο www.postmodern.gr, απευθύνει δριμύ κατηγορώ ενάντια στους ιδιοκτήτες για την κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει το κανάλι.
Επίσης αποδομεί τα επιχειρήματα του διευθυντή του μεγάλου καναλιού, Μανόλη Καψή, ο οποίος ζήτησε από τους δημοσιογράφους να σταματήσουν τις στάσεις εργασίας και να δουλέψουν για να μεταδίδεται κάθε βράδυ το κεντρικό δελτίο.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο του Δημήτρη Καλαντζή:
Αξιοπρέπεια και Διοίκηση του Mega – H ματιά ενός δημοσιογράφου
Αξιοπρέπεια είναι το αίσθημα τιμής κάποιου.
Είναι η συμπεριφορά βάσει του σεβασμού που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του και τους γύρω του. Η αξιοπρέπεια δεν είναι χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας κοινωνικών ή οικονομικών τάξεων.
Ένας ταπεινός εργάτης, που υπολογίζει τους συναδέλφους του,
μένει μακριά από προσωπικές αντιδικίες και απόπειρες να εξαπατήσει τους άλλους προκειμένου να ανελιχθεί ή να κερδίσει κάποια επιπλέον χρήματα,
είναι προφανώς πιο αξιοπρεπής από το μεγαλοστέλεχος μίας επιχείρησης που αδιάκοπα βυζαντινολογεί, αντιμετωπίζει τους υφισταμένους του ως αφελή πιόνια, τα οποία μπορεί να χειραγωγήσει, προκειμένου να διατηρήσει μία θέση
(που τις περισσότερες φορές έχει κερδίσει με τις ίδιες μεθόδους).
Τον όρο της αξιοπρέπειας εισήγαγε ο Καντ, διδάσκοντας ότι ο άνθρωπος δεν έχει τιμή αλλά αξία, την αξιοπρέπειά του.
Τα πράγματα έχουν τιμή, τα αγοράζουμε και τα πουλάμε για να εξυπηρετήσουμε τους σκοπούς και τις επιθυμίες μας, αλλά ο άνθρωπος έχει εγγενή αξία που δεν υποτάσσεται σε κανένα άλλο σκοπό (γι’ αυτό και η αγοραπωλησία ανθρώπων ή και ανθρώπινων μελών/οργάνων είναι ηθικά ανεπίτρεπτη).
Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ο υπέρτατος σκοπός.
Η αξιοπρέπεια τίθεται σε δοκιμασία σε περιόδους κρίσης.
Οι εργαζόμενοι του Mega, για παράδειγμα, ένιωσαν να καταπατάται η αξιοπρέπειά τους, όταν οι εργοδότες τους, για δικές τους, άδηλες προς το παρόν σκοπιμότητες, σταμάτησαν να τους πληρώνουν και εν πολλοίς δήλωσαν «μέτοχοι – αμέτοχοι» στην ίδια τους την επιχείρησή.
Οι εργαζόμενοι συνέχισαν να εργάζονται για μεγάλο διάστημα, ξεπερνώντας τα αισθήματα πλήρους ανασφάλειας και αδυναμίας να δώσουν λογική εξήγηση στη στάση των ιδιοκτητών.
Επέλεξαν ήπιας μορφής κινητοποιήσεις, ώστε να καταλάβουν τις πραγματικές προθέσεις των ιδιοκτητών και να τους κάνουν να εκτιμήσουν το ζήλο και την επιθυμία τους να υπερασπιστούν τις θέσεις εργασίας τους.
Δεν κατάφεραν να συγκινήσουν την εργοδοσία.
Κατάφεραν όμως να κάνουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να δει ότι πίσω από το «άθλιο Mega που παίζει πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια», βρίσκονται ΚΑΙ άνθρωποι, ευάλωτοι αλλά αξιοπρεπείς που κάνουν όσο πιο τίμια μπορούν τη δουλειά τους.
Τις τελευταίες ημέρες η κοινή γνώμη παρακολουθεί μία προσπάθεια από τη διεύθυνση ειδήσεων του Mega να διαστρέψει την λογική ακολουθία των γεγονότων και να εμφανίσει το επερχόμενο κλείσιμο (;) του καναλιού ως μεθοδευμένο σχέδιο της κυβέρνησης.
Αποσιωπά πλήρως το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες του Mega είναι αυτοί που σταμάτησαν από τα τέλη του περασμένου χρόνου να αποπληρώνουν τα δάνεια που οφείλουν στις τράπεζες,
οι ιδιοκτήτες του Mega ήταν εκείνοι που δεσμεύτηκαν σε αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου δύο φορές με δημόσιες ανακοινώσεις τους και δεν προχώρησαν ποτέ στις κινήσεις για τις οποίες δεσμεύτηκαν,
οι ιδιοκτήτες του Mega ήταν εκείνοι, που παρά την ισχυρή οικονομική τους επιφάνεια, αποφάσισαν να μην πληρώνουν το προσωπικό και να μην παρέχουν τα στοιχειώδη μέσα για τη λειτουργία του καναλιού (ούτε καν βενζίνη για να κινούνται τα ελάχιστα συνεργεία εξωτερικών μεταδόσεων που είχαν παραμείνει λειτουργικά).
Η διεύθυνση του Mega ισχυρίστηκε στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων των δημοσιογράφων ότι πρόκειται για εργαζόμενους «τεμπέληδες» που «έχουν πάρει αρκετά χρήματα τόσα χρόνια και κακώς διεκδικούν τους μισθούς των τελευταίων μηνών».
Αλλά προχώρησε σε ένα ακόμα βήμα για να καταρρακώσει την αξιοπρέπεια δημοσιογράφων και τεχνικών. Τους ζήτησε να σταματήσουν την κινητοποίηση τους κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, ώστε να βγει το δελτίο επιθετικά εναντίον της κυβέρνησης «που θέλει να μας κλείσει», εναντίον των τραπεζών, «ε, και θα δούμε πως θα πούμε κομψά και κάποια πράγματα για τους μετόχους».
Το να είναι κάποιος βραδύνους συγχωρείται (και μάλλον αντιμετωπίζεται με συμπάθεια).
Το να αισθάνεται όμως ότι μπορεί να ποδηγετήσει απελπισμένους εργαζόμενους στο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους, είναι ηθική εκτροπή.
Ασυγχώρητη για δημοσιογράφους που θέλουν να διατηρούν υψηλές θέσεις στην ιεραρχία, παρά την αυταπόδεικτη ανεπάρκειά τους.
Είναι η συμπεριφορά βάσει του σεβασμού που έχει ο άνθρωπος για τον εαυτό του και τους γύρω του. Η αξιοπρέπεια δεν είναι χαρακτηριστικό της ιδιοσυγκρασίας κοινωνικών ή οικονομικών τάξεων.
Ένας ταπεινός εργάτης, που υπολογίζει τους συναδέλφους του,
μένει μακριά από προσωπικές αντιδικίες και απόπειρες να εξαπατήσει τους άλλους προκειμένου να ανελιχθεί ή να κερδίσει κάποια επιπλέον χρήματα,
είναι προφανώς πιο αξιοπρεπής από το μεγαλοστέλεχος μίας επιχείρησης που αδιάκοπα βυζαντινολογεί, αντιμετωπίζει τους υφισταμένους του ως αφελή πιόνια, τα οποία μπορεί να χειραγωγήσει, προκειμένου να διατηρήσει μία θέση
(που τις περισσότερες φορές έχει κερδίσει με τις ίδιες μεθόδους).
Τον όρο της αξιοπρέπειας εισήγαγε ο Καντ, διδάσκοντας ότι ο άνθρωπος δεν έχει τιμή αλλά αξία, την αξιοπρέπειά του.
Τα πράγματα έχουν τιμή, τα αγοράζουμε και τα πουλάμε για να εξυπηρετήσουμε τους σκοπούς και τις επιθυμίες μας, αλλά ο άνθρωπος έχει εγγενή αξία που δεν υποτάσσεται σε κανένα άλλο σκοπό (γι’ αυτό και η αγοραπωλησία ανθρώπων ή και ανθρώπινων μελών/οργάνων είναι ηθικά ανεπίτρεπτη).
Ο ίδιος ο άνθρωπος είναι ο υπέρτατος σκοπός.
Η αξιοπρέπεια τίθεται σε δοκιμασία σε περιόδους κρίσης.
Οι εργαζόμενοι του Mega, για παράδειγμα, ένιωσαν να καταπατάται η αξιοπρέπειά τους, όταν οι εργοδότες τους, για δικές τους, άδηλες προς το παρόν σκοπιμότητες, σταμάτησαν να τους πληρώνουν και εν πολλοίς δήλωσαν «μέτοχοι – αμέτοχοι» στην ίδια τους την επιχείρησή.
Οι εργαζόμενοι συνέχισαν να εργάζονται για μεγάλο διάστημα, ξεπερνώντας τα αισθήματα πλήρους ανασφάλειας και αδυναμίας να δώσουν λογική εξήγηση στη στάση των ιδιοκτητών.
Επέλεξαν ήπιας μορφής κινητοποιήσεις, ώστε να καταλάβουν τις πραγματικές προθέσεις των ιδιοκτητών και να τους κάνουν να εκτιμήσουν το ζήλο και την επιθυμία τους να υπερασπιστούν τις θέσεις εργασίας τους.
Δεν κατάφεραν να συγκινήσουν την εργοδοσία.
Κατάφεραν όμως να κάνουν ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας να δει ότι πίσω από το «άθλιο Mega που παίζει πολιτικά και οικονομικά παιχνίδια», βρίσκονται ΚΑΙ άνθρωποι, ευάλωτοι αλλά αξιοπρεπείς που κάνουν όσο πιο τίμια μπορούν τη δουλειά τους.
Τις τελευταίες ημέρες η κοινή γνώμη παρακολουθεί μία προσπάθεια από τη διεύθυνση ειδήσεων του Mega να διαστρέψει την λογική ακολουθία των γεγονότων και να εμφανίσει το επερχόμενο κλείσιμο (;) του καναλιού ως μεθοδευμένο σχέδιο της κυβέρνησης.
Αποσιωπά πλήρως το γεγονός ότι οι ιδιοκτήτες του Mega είναι αυτοί που σταμάτησαν από τα τέλη του περασμένου χρόνου να αποπληρώνουν τα δάνεια που οφείλουν στις τράπεζες,
οι ιδιοκτήτες του Mega ήταν εκείνοι που δεσμεύτηκαν σε αύξηση του Μετοχικού Κεφαλαίου δύο φορές με δημόσιες ανακοινώσεις τους και δεν προχώρησαν ποτέ στις κινήσεις για τις οποίες δεσμεύτηκαν,
οι ιδιοκτήτες του Mega ήταν εκείνοι, που παρά την ισχυρή οικονομική τους επιφάνεια, αποφάσισαν να μην πληρώνουν το προσωπικό και να μην παρέχουν τα στοιχειώδη μέσα για τη λειτουργία του καναλιού (ούτε καν βενζίνη για να κινούνται τα ελάχιστα συνεργεία εξωτερικών μεταδόσεων που είχαν παραμείνει λειτουργικά).
Η διεύθυνση του Mega ισχυρίστηκε στην εκδίκαση των ασφαλιστικών μέτρων των δημοσιογράφων ότι πρόκειται για εργαζόμενους «τεμπέληδες» που «έχουν πάρει αρκετά χρήματα τόσα χρόνια και κακώς διεκδικούν τους μισθούς των τελευταίων μηνών».
Αλλά προχώρησε σε ένα ακόμα βήμα για να καταρρακώσει την αξιοπρέπεια δημοσιογράφων και τεχνικών. Τους ζήτησε να σταματήσουν την κινητοποίηση τους κατά τη διάρκεια του κεντρικού δελτίου ειδήσεων, ώστε να βγει το δελτίο επιθετικά εναντίον της κυβέρνησης «που θέλει να μας κλείσει», εναντίον των τραπεζών, «ε, και θα δούμε πως θα πούμε κομψά και κάποια πράγματα για τους μετόχους».
Το να είναι κάποιος βραδύνους συγχωρείται (και μάλλον αντιμετωπίζεται με συμπάθεια).
Το να αισθάνεται όμως ότι μπορεί να ποδηγετήσει απελπισμένους εργαζόμενους στο να χάσουν την αξιοπρέπειά τους, είναι ηθική εκτροπή.
Ασυγχώρητη για δημοσιογράφους που θέλουν να διατηρούν υψηλές θέσεις στην ιεραρχία, παρά την αυταπόδεικτη ανεπάρκειά τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου