Πέμπτη 7 Ιουλίου 2016

Δεν πενθούν τον νεκρό.Λατρεύουν τον Μαμμωνά





















Dimitris Tsirkas
Όταν πριν τέσσερα χρόνια αυτοκτονούσε στο Σύνταγμα ο 77χρονος φαρμακοποιός πολλοί οπαδοί του Κέντρου και του "Μετώπου της Λογικής" στηλίτευαν και σατίριζαν όσους έβλεπαν στην τραγική αυτή ενέργεια τ' αποτελέσματα της κρίσης και των πολιτικών λιτότητας.

 Και ας τις περιέγραφε ο ίδιος στο επιθανάτιο σημείωμα τους ως τις αιτίες που τον έσπρωξαν στο τέλος. 
Έλεγαν τότε πως η αυτοκτονία είναι πολυσύνθετο φαινόμενο με ψυχολογικές, οικογενειακές και άλλες αιτίες που δεν πρέπει ν' ανάγεται μονοσήμαντα στην οικονομική κρίση. 
Κάποιοι απ' αυτούς μάλιστα καταλόγιζαν δειλία στους αυτόχειρες που δεν είχαν το κουράγιο ν' αντιμετωπίσουν την προσωπική τους αποτυχία. 
Πολύ περισσότερο, έψεγαν και κορόιδευαν όσους είδαν στην αυτοχειρία του φαρμακοποιού μία πράξη αξιοπρέπειας και απονενοημένης αντίστασης σε συνθήκες που αφαιρούν κάθε αξιοπρέπεια και δυνατότητα αντίδρασης σε χιλιάδες ανθρώπους. 
Τους κατηγορούσαν ότι εργαλειοποιούν ένα τραγικό φαινόμενο για μικροπολιτικά οφέλη.
Τώρα που αυτοκτόνησε ένας 84χρονος γνωστός επιχειρηματίας (Μαμιδάκης), με αμφιλεγόμενη πορεία και εκατοντάδες εκατομμύρια χρέη, πολλοί απ' αυτούς που στηλίτευαν την πολιτικοποίηση των αυτοκτονιών κάνουν το ίδιο στο πολλαπλάσιο. 
Γράφουν δακρύβρεχτες επικολυρικές αναρτήσεις για τους ηρωικούς επιχειρηματίες που παίρνουν το ρίσκο να επενδύσουν στη σοβιετική Ελλάδα. 
Βαφτίζουν ηθικούς αυτουργούς του θανάτου το εχθρικό δημόσιο, τους συνταξιούχους, τους συνδικαλιστές, την Αριστερά, τους δημοσίους υπαλλήλους. 
Με άλλα λόγια εργαλειοποιούν μία αυτοκτονία και την αξιοποιούν ως όπλο στον πολιτικό ανταγωνισμό. Ταυτόχρονα επιτίθενται σε όσους απαντούν σ' αυτή τους την πολιτική παρέμβαση καταλογίζοντας τους έλλειψη σεβασμού προς τον νεκρό.
 Ότι διαπράττουν ύβρη απέναντι στην ιερότητα του θανάτου. 
Τον ίδιο θάνατο που τον έκαναν σημαία ευκαιρίας για να στοχοποιήσουν άλλη μία φορά τα μεγαλύτερα θύματα της κρίσης. 
Που σίγουρα δεν είναι οι μεγαλοεπιχειρηματίες.
Οποία υποκρισία! 
Συνηθισμένη όμως από τον πολιτικό χώρο που βαυκαλίζεται ότι εκφράζει την ψυχραιμία, την μετριοπάθεια και την κοινή λογική. Τη στιγμή που συστηματικά προωθεί τις πιο ταξικά μεροληπτικές και μισάνθρωπες πολιτικές. 
Η ευαισθησία τους απέναντι στον θάνατο είναι ευθέως ανάλογη με το ύψος των καταθέσεων του θανόντα. 
Είναι λάτρεις τους κεφαλαίου, μιας ιστορικά ιδιαίτερης μορφής θανάτου
 - "νεκρή εργασία που σαν βρικόλακας, ζει μόνο ρουφώντας το αίμα της ζωντανής εργασίας. Και όσο πιο πολύ ζει, τόσο πιο πολύ αίμα ρουφάει". 
Το πένθος τους για τον επιχειρηματία δεν είναι παρά μία ακόμη αφορμή για να προσκυνήσουν την κοινωνική λειτουργία που ενσάρκωνε - αυτή του καπιταλιστή. 
Δεν πενθούν τον νεκρό, λατρεύουν τον Μαμμωνά.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου