Η σονάτα των αλληλέγγυων...-Όταν μερικά παιδιά δεν βοηθάνε και τόσο τους πρόσφυγες...

http://nonews-news.blogspot.nl/2016/04/blog-post_945.html

Δεν πα’ να με κρεμάσουν ανάποδα, εγώ γνώμη δεν αλλάζω για τους αλληλέγγυους: Η συντριπτική τους πλειοψηφία κάνει καταπληκτική δουλειά, η συντριπτική τους πλειοψηφία βουλώνει τρύπες του κρατικού μηχανισμού,

 η συντριπτική τους πλειοψηφία έχει ως απόλυτη προτεραιότητα τη διευκόλυνση των προσφύγων στα καθημερινά τους ζόρια. 

Αυτά και τελειώσαμε και υπερήφανοι να είμαστε γιατί τα δικά μας τα παιδιά και τα παιδιά τα ξένα έδωσαν στη συντριπτική τους πλειοψηφία μια κάτι παραπάνω από σημαντική χείρα βοηθείας στους πρόσφυγες χωρίς να ζητάνε κανενός είδους αντάλλαγμα. 

Τελεία κι ως εδώ και αντίο στις μπούρδες των καναλιών που βλέπουν παντού φαντάσματα…

Να μην έχουμε όμως και τα μάτια μας κλειστά. 

Πλάι σε αυτή την συντριπτική πλειοψηφία υπάρχει και ενεργεί και μια ελάχιστη μειοψηφία. 

Μια ελάχιστη μειοψηφία «αλληλέγγυων» (βάλτε όσα θέλετε εδώ), που δεν έχει εν τέλει κατά νου τους πρόσφυγες και τα βάσανά τους αλλά την καταστροφή του συστήματος. 

Ξέρω, ξέρω, αυτού του συστήματος που δημιουργεί τους πολέμους και τρέφει τους τρομοκράτες και κρατάει τα σύνορα κλειστά και δεν αρέσει ιδιαιτέρως σε κανέναν μας. 

Και όλοι θα θέλαμε να αντικατασταθεί από κάτι καλύτερο, κάτι που να μας καταπιέζει λιγότερο, κάτι που να σέβεται και λίγο τους λαούς και όχι μόνο το χρήμα. 

Αλλά πείτε μου με το χέρι στην καρδιά: 

Αυτό θα γίνει μέσα από ελεύθερες, δημοκρατικές διαδικασίες ή βάζοντας μπροστά τα γυναικόπαιδα των προσφύγων;

Διότι η ελάχιστη μειοψηφία των αλληλέγγυων, δείχνει πρώτα και πάνω απ’ όλα να χρησιμοποιεί τους πρόσφυγες ως μοχλό ανατροπής του συστήματος. 

Ως όπλο πυρηνικό εναντίον των γραφειοκρατών, των εξουσιαστών, των πλουτοκρατών, των κυβερνήσεων της Ευρώπης. Και σε αυτόν τον αγώνα, αυτά τα παιδιά τα καλά, τα αγνά, τα αθώα, δείχνουν να ξεχνούν τις πραγματικές ανάγκες και αγωνίες των προσφύγων.

 Και να τους παρασύρουν σε δράσεις που όχι μόνο δεν βοηθούν τον δίκαιο αγώνα τους αλλά ανατινάζουν κιόλας το προφίλ τους στα μάτια του μέσου Έλληνα.

Στα μάτια του μέσου ταλαίπωρου Έλληνα αν θέλω να είμαι πιο ακριβής, που μπορεί να μην έχει εμφύλιο αλλά είδε κι αυτός ένα σωρό άσχημα να συμβαίνουν στη χώρα του από το 2010 και ύστερα. 

Είδε την περιουσία του να εξανεμίζεται, 

είδε τη δουλειά του να πηγαίνει περίπατο, 

είδε τα παιδιά του να κρεμάνε τα πτυχία τους στον τοίχο για ντεκόρ, είδε το γείτονα να περνάει μια θηλιά στο λαιμό του και να λέει «αντίο». 

Αυτός ο μέσος, ο ταλαίπωρος, ο διαλυμένος Έλληνας, υπερέβη τις περιστάσεις, 

ξεπέρασε τις προκαταλήψεις του, 

έδωσε απ’ αυτά που δεν είχε στους πρόσφυγες και (με εξαιρέσεις που μετριούνται στα δάχτυλα του ενός χεριού) τους δέχτηκε σαν δικούς του ανθρώπους. 

Μήπως λοιπόν είναι καιρός η ελάχιστη μειοψηφία των αλληλέγγυων να σκεφτεί και του Έλληνα τις ζημιές και να κάνει λίγο κράτει; 

Δεν πειράζει βρε αδερφέ, ας πέσει μεθαύριο το σύστημα, δεν είναι ανάγκη να το ισοπεδώσουμε εντός των επομένων εικοσιτεσσάρων ωρών. 

Εκτός κι αν είναι ανειλημμένες οι υποχρεώσεις, οπότε αναγκαστικά πάω πάσο και σπεύδω να οπλίσω το Μάουζερ...

Χρήστος Ξανθάκης - Nepwost.gr