ΕΝΑΣ ΑΛΛΟΣ ΚΟΣΜΟΣ: ΒΡΕ ΜΠΑΣ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟΥΝ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟ ΠΙΑ;

 

http://linkis.com/blogspot.com/VqszM

Σε ό,τι έχει να κάνει με την έννοια  " Χριστόφορος" οφείλω να πω πως είμαι εντελώς μα εντελώς φιλικά διακείμενος! Για τα σενάριά του έχω να πω τα καλύτερα καθώς θεωρώ εξαιρετικό το " Η ζωή μας μια βόλτα", με τη Φιλαρέτη σε πολλά κέφια, και το " Κλείσε τα μάτια" είναι μια από τις πολύ καλές στιγμές της τηλεόρασης. Εκεί που ξέφυγε ήταν στο " Δυο μέρες μόνο" επειδή ανά τρία επεισόδια άλλαζε κέντρο βάρους και δεν μπόρεσε να ξεκαθαρίσει ο ίδιος τι ιστορία ήθελε να κάνει, θα τον ευγνωμονούμε όμως γιατί μας έμαθε τη Βίκυ Παπαδοπούλου.

Το "4" ήταν υπέροχο, με σωστό ρυθμό, απλά σταμάτησε απότομα καθώς το MEGA δεν μπορούσε για την επόμενη χρονιά να κρατήσει σε επίπεδο παραγωγής μια σειρά σαν το "4" και το "Νησί". Αποτέλεσμα αυτού ήταν βέβαια να μείνει απλήρωτη η "Εδέμ" της Ακρίτα και του Κυρίτση, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία...

Στα κινηματογραφικά του λοιπόν στο πολύ γλυκό " Αν..." ο Χριστόφορος (που πάντα "μιμείται", " ξεπατικώνει", " αντιγράφει" για αρκετούς, αλλά αυτό έχει πάντα την απόχρωση της υπερβολής, αφού ναι μεν είχε επιρροές αλλά σε συγκεκριμένες στιγμές και φάσεις), αποφάσισε πως ο συγγραφέας πρότυπό του στο κινηματογράφο είναι ο Γιώργος Τζαβέλλας. Εμφανές αυτό, καθώς πήρε τα πρότυπα του  " Η δε γυνή να φοβείται τον άντρα" ( τον Κωνσταντίνου και την Μάρω Κοντού δηλαδή) και το συνέδεσε με την Ελλάδα της δεκαετίας που ζούμε. Εδώ στον "Έναν άλλο κόσμο" ακολουθεί πάλι τα πρότυπα του Τζαβέλλα συνδέοντάς τη λογική της ιστορίας του "4". 

Ο σεναριογράφος Χριστόφορος βρίσκεται σε πολύ καλό σημείο, έχει κάνει άλματα μπροστά σε σχέση με το "Αν...". Φαίνεται καταρχήν πως το σενάριο δεν το χει γράψει μια φορά. Ενώ η βασική του ιστορία είναι αυτή της εταιρείας αποφάσισε έξυπνα να μην την αποτυπώσει αυτούσια αλλά να την εμπλουτίσει με τις άλλες δύο ιστορίες.

Ερμηνευτικά νομίζω πως υπάρχει το καλύτερο αποτέλεσμα που έχουμε δει στο Σινεμά, από την " Πολίτικη Κουζίνα" και μετά. Ο Μηνάς Χατζησάββας, όπως ακριβώς συνέβη με τον Χιθ Λέτζερ στον " Σκοτεινό Ιππότη", δυστυχώς δεν θα ζήσει για να δει το αποτέλεσμα της ερμηνείας του που είναι σε υψηλότατα επίπεδα. Σε αντίθεση με τον Πίτερ Φιντς, που τουλάχιστον αυτός πρόλαβε να δει την μεγάλη ερμηνεία του στο " Δίκτυο" του Σίντνει Λιουμέτ, απλά δεν πρόλαβε λόγω του θανάτου του να παραλάβει το Όσκαρ Α'Ανδρικού. Ο Χατζησάββας στην κυριολεξία σαρώνει, και εδώ έρχεται να αποδειχθεί το τεράστιο λάθος του ελληνικού Σινεμά που δεν μπόρεσε στο έπακρο να εκμεταλλευτεί την ηγετική παρουσία του στο πανί. Είναι τρομερός σε κάθε στιγμή από τον μονόλογό του στην αρχή, από τις αντιδράσεις του στη συνέχεια με την κόρη του, από το φινάλε της ταινίας. Απλά εκπληκτικός.

Όπως επίσης εκπληκτική είναι η Μαρία Καβογιάννη, και το λέω παρόλο που δεν είμαι ιδιαίτερος φαν της. Λένε πολλοί πως η ερμηνεία της είναι ισάξια της Ελένης Καστάνη στον "Δεκαπενταύγουστο", αλλά θα διαφωνήσω, γιατί νομίζω πως είναι καλύτερο το αποτέλεσμα της Καβογιάννη, γιατί ο ρόλος της είναι ενταγμένος σε καλύτερη ιστορία από αυτή του "Δεκαπενταύγουστου". Θα πει κανείς " ναι, αλλά και με ποιον ηθοποιό παίζει μαζί..." και θα χει δίκιο.

Ο Τζ.Κ.Σίμμονς που δέχτηκε να παίξει τον Γερμανό καθηγητή που έρχεται πλέον μόνιμα στην Ελλάδα, μπορεί να έγινε πλέον γνωστός λόγω της ερμηνείας και του Όσκαρ στο "Χωρίς Μέτρο", αλλά για όσους τον παρακολουθούν χρόνια, από τον "Σπάιντερμαν", το " Νόμος και Τάξη", και το" The Closer", ξέρουν πως είναι ένας ηθοποιός άφθαστης ποιότητας. Με το πρώτο πλάνο πείθει απόλυτα για τον ρόλο του: Βλέποντάς τον έξω από τον Βερόπουλο, δεν χρειάζεται καν να πει κουβέντα για τίποτα. Φαίνεται, το πράγμα φωνάζει. Όπως το πράγμα φωνάζει και για την εκ Ουγγαρίας ορμώμενη, αλλά πολύγλωσση ( Ιταλικά, Γερμανικά, Αγγλικά) Άντρεα Οσβάρτ. Ρόλος αβανταδόρικος θα πει κανείς. 

Ναι, αλλά θέλει όμως μια σχετική μαγκιά να περάσει τις μεταπτώσεις του ρόλου από την " Τροικανή" προς το φινάλε στο αεροπλάνο της επιστροφής. 

Και η μικρή είναι επίσης ωραία επιλογή. Η Νίκη Βακάλη είναι εξαιρετική καθώς το καλούπι του ρόλου της έχει απαιτήσεις, χωρίς να ξεφύγει σε "παρατιμονιές" εξωστρέφειας. Χρειάζεται να είναι χαμηλών τόνων, τόσο " επαναστατική" όσο πρέπει, και τα καταφέρνει. 

Ο δε Χριστόφορος κάνει πολύ καλή δουλειά ερμηνευτικά, το ευχαριστήριο στο τέλος προς την Φιλαρέτη Κομνηνού μας δίνει να καταλάβουμε ενδεχομένως σε ποια κατέφυγε για coaching advice, έχει περιθώρια να γίνει καλύτερος, και να ψαχτεί περισσότερο, καθώς και σε αυτήν την ταινία φαίνεται πως έδωσε μεγαλύτερη βάση στην σκηνοθεσία. Η οποία είναι λειτουργική όσο δεν πάει.

Λαθάκια υπάρχουν βέβαια στην ταινία. Δεν υπάρχει περίπτωση ο ΕΝΦΙΑ να αποκαλείται " χαράτσι" από κανέναν υπάλληλο τράπεζας. Ο επιτάφιος επίσης ήταν λίγο ξαφνικός καθώς δεν φαίνεται από πουθενά το γεγονός πως όλο το υπόλοιπο σκηνικό της ταινίας θυμίζει Πάσχα, χώρια που... Επιτάφιος έξω από τον Βερόπουλο βρε παιδιά; Είμαστε σίγουροι; Το πάρκινγκ ήθελε να ευλογήσει; Λίγο Αγγελοπουλικό έμοιαζε αυτό το σκηνικό...

Και τελικά τι μένει; Μένουν πολλά. Μένει η καλύτερη ελληνική ταινία της δεκαετίας. Μένει το γεγονός πως ο Χριστόφορος έβαλε λιγότερα μεν υλικά από το " Αν...", αλλά τα έβαλε σωστά. Είπε αυτά που ήθελε, αυτά που έπρεπε, όπως έπρεπε, και κέρδισε. Και αν είναι να ακολουθεί τις αρχές του Γιώργου Τζαβέλλα στον κινηματογράφο, επιλέγει σωστά, από τη στιγμή που ο Τζαβέλλας είναι ο θεμελιωτής του Σινεμά στην Ελλάδα, και αυτός που έβαλε τις βάσεις, για να σηκώσει μετά το οικοδόμημα ο Σακελλάριος, και να το εμπλουτίσει ο Δαλιανίδης. Οπότε τίθεται το ερώτημα; Βρε μπας και αφού ο Χριστόφορος λέμε πως αντέγραψε τους πάντες, και ως έναν βαθμό έχουμε δίκιο, ως έναν βαθμό όμως, πλέον θα πρέπει να κοιτάμε πως θέλει να κάνει τις ταινίες ο Χριστόφορος και να ακολουθούν οι υπόλοιποι; Μπας και μπορέσει πλέον το Ελληνικό Σινεμά να σταθεί στα πόδια του αξιοπρεπώς, ευφάνταστα, και με μαστοριά; 

Και κάτι τελευταίο. Από τη στιγμή που δεν έχουμε πλέον τη σχολή Σταυράκου, η σχολή Κινηματογράφου του Πανεπιστημίου φαίνεται πως πλέον αρχίζει και παράγει σοδειά. Πράγμα θετικότατο σε τεχνικό επίπεδο, αφού κοντά στους επαγγελματίες σαν τον Δρακουλαράκο στη διεύθυνση φωτογραφίας, ή τη Στέλλα Φιλλιποπούλου στο μοντάζ ( μοντέρ που ξεκίνησε από τους " Απαράδεκτους" και ήταν η υπεύθυνη για δύο κορυφαίες στιγμές της τηλεόρασης, την " Αίθουσα του Θρόνου", και το "10", αλλά και στο " Σ'αγαπώ - Μ' αγαπάς" της Δήμητρας Παπαδοπούλου), νέοι τεχνικοί με γνώση λειτουργούν προς όφελος του κινηματογράφου. Άντε σιγά σιγά να βγαίνουν στο προσκήνιο και ηθοποιοί με κατάρτιση.