Η Real News, o Real FM, o enikos αντελήφθησαν εγκαίρως τις «νάρκες βυθού» που έκρυβαν οι αναφορές στα «θαλάσσια σύνορα», ανέδειξαν το θέμα, ψυχανεμίσθηκαν στη συνέχεια το «γερμανικό ενδιαφέρον» και εν τέλει (στο «τέλος της ημέρας», καθώς λένε οι Αγγλοαμερικανοσάξωνες και οι επ’ εσχάτων λογογράφοι του κ. Τσίπρα) δικαιώθηκαν. Το «γερμανικό ενδιαφέρον» εκδηλώθηκε εκ χειλέων της ίδιας της κυρίας Μέρκελ,
με το ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών επιτέλους να αντιδρά (αφού πρώτα το θέμα έγινε βούκινο) και τον κ. Κοτζιά να δηλώνει ένα σκέτο και ντεκλαρέ (εκ του declaration) όχι στο ενδεχόμενο κοινών ελληνοτουρκικών περιπολιών στο Αιγαίο υπό τη διοίκηση της Frontex.
Μένει να δούμε αν το «όχι» του κ. Κοτζιά θα συνεχίσει να σημαίνει «no», ή αν θα μεταλλαχθεί κι αυτό εν μια κρύα νυκτί σε «ναι», γιες, γιαβόλ, εβέτ...
Κατά τα υπόλοιπα, ο ΣΥΡΙΖΑ συνεχίζει το άνοιγμά του στην κοινωνία, παίρνει αγκαλιά τους συνταξιούχους και τους κόβει τη σύνταξη, χαϊδεύει τα κεφαλάκια των παιδιών που εξακολουθούν να πεινάνε, ψάχνει στον Αρη για ισοδύναμα, κάνει νυχτέρια το βράδυ για να στείλει 1.000.000 κατασχετήρια ραβασάκια
κεκοσμημένα με στιχάκια, όπως εκείνα που έγραφαν στο πίσω μέρος απ’ το χαρτάκι με την ημερομηνία τα επιτοίχια ημερολόγια ή τις μαντινάδες με τις οποίες κοσμεί τις ομιλίες της στη Βουλή (και στα πάνελ) η κυρία Αυλωνίτου.
Και μη μου πείτε ότι όλα αυτά τα ανάξια είναι κωμικά, διότι είναι τραγικά. Είναι τραγικό να βγαίνει ο κ. Τρύφων Αλεξιάδης σαν τον χότζα στο τζαμί και να «δικάζει σαν θεός», ανακαλώντας κατά το δοκούν δεσμεύσεις του κράτους, εκσφενδονίζοντας νέους φόρους επιπέδου Χατζατζάρη ή Τζένγκις Χανεπί δικαίους και αδίκους! Αναρωτιέμαι
γιατί ο κ. Τσίπρας έχει αναθέσει τη δημιουργία όλου αυτού του αλαλούμ σε έναν νεόκοπο φανατικό της χατζάρας όπως ο κ. Τρύφων κι όχι σ’ έναν παλαίμαχο γνώστη όπως ο κ. Φλαμπουράρης. Ο άνθρωπος
μπόρεσε να κλείσει την εταιρεία του σε μία μέρα (ακόμα και στον στρατό για να μαζέψεις κλήρανς χρειάζεσαι μια εβδομάδα) και δεν θα μπορούσε να κλείσει το σπίτι του κάθε φουκαρά σε μισή ώρα;
Εκείνο πάντως που δεν καταλαβαίνω με τον κ. Τρύφων είναι ότι σου ρίχνει ένα μέτρο κατακέφαλα, μένεις σέκος, το ανακαλεί, συνέρχεσαι, και σου το ξαναρίχνει. Αυτά τα μπρος-πίσω είναι πολύ επικίνδυνα πράγματα - αν και
όπως λέει ο τρισμέγιστος φωστήρας όλων των σκέψεων, ο κ.Μιχελογιαννάκης, εμείς φταίμε! «Ο κόσμος να μη διαμαρτύρεται, αφού εκείνος μας ψήφισε και ήξερε τι ψηφίσαμε (σ.σ.: το τρίτο Μνημόνιο), τι περίμενε ότι θα φέρναμε;». Γίγας! Αλλά και ασυγκράτητος: «Μην ακούω μαλακίες, ο κόσμος δεν μας ψήφισε; Περάσαμε το Μνημόνιο και μετά μας ψήφισε! Τι να κάνω εγώ τώρα; να μην ψηφίσω τα προαπαιτούμενα;». Πες τα, Χρυσόστομε,
ούτε ο κ. Τσίπρας τα λέει έτσι! Τα λέει χειρότερα! Φορολογεί εικονικά εισοδήματα, βαφτίζει πλούσιους όσους πιο πολλούς φτωχοδιαβόλους μπορεί και ύστερα τους χαρατσώνει,
σαν αγάς και σαν κατής, σαν χότζας και νταής. Δεν τα κάνει αυτά ο κ. Τρύφων, ο κ. Τσίπρας τα κάνει. Δεν τα λέει αυτά ο κ. Μιχελογιαννάκης, ο κ. Τσίπρας τα λέει. Δεν πουλάνε τον ΟΛΠ κι όλη του την προίκα οι κ.κ. Δρίτσας - Πιτσιόρλας, ο κ. Τσίπρας την πουλάει.
Μπορεί η κυβέρνηση αυτή να έγινε μια μαριονέτα του Βερολίνου, αλλά «στη βάρδια» του κ. Τσίπρα (όπως λένε οι Αγγλοαμερικανοσάξωνες και δεν λένε οι λογογράφοι του κ. Πρωθυπουργού) - στη βάρδια του κ. Τσίπρα, λοιπόν, έχει γεμίσει η επικράτεια παρατράπεζες και τοκογλύφους που κεντάνε στα τεφτέρια τους τις επόμενες αυτοκτονίες.
Πάντως, για να γίνει και ο δικός μου «εξευτελισμός τέλειος» που τόσα χρόνια σας υποστήριξα (αν και αρχή άνδρα δείκνυσι κι όχι τα προγενέστερα εύκολα συντροφιλίκια), θα ήθελα να σας προτείνω μια λύση απλή, ρηξικέλευθη, εφικτή και κάργα δημοκρατική -πιο δημοκρατική απ’ όσα κάνει ο κ. Τρύφων- να εμφυτεύσετε σε όλους μας ένα τσιπάκι! Ούτως ώστε ο Μεγάλος Αδερφόςνα ξέρει τι ψωνίζουμε, αν ψωνίζουμε, αν πεινάμε ή κοροϊδεύουμε τον κόσμο όταν αυτοκτονούμε, τι σκεφτόμαστε, αν πηδιόμαστε, τι μας αρέσει, ποιες αμαρτίες κάνουμε, αν έχουμε θυρίδα - όλα όσα πρέπει να ξέρει τέλος πάντων η Αριστερά για τον άνθρωπο, που, όπως λέει, βρίσκεται στο κέντρο της πολιτικής της...
ΥΓ.: Κι όπως έλεγε ο Ρακίνας: «η ευτυχία του κακού περνάει σαν χείμαρρος»...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου