Ρεπορτάζ: ΚΑΚΗ ΜΠΑΛΗ
Πώς πήγε το τραπέζι στη «φωλιά της λέαινας», ρωτούσε χθες το πρωί Γερμανός συνάδελφος που ασχολείται πολλά χρόνια τώρα με τις ελληνογερμανικές σχέσεις.
Ίσως η μοναδική απάντηση που είναι κοντά στην πραγματικότητα είναι ότι η καγκελάριος Άνγκελα Μέρκελ δεν έκανε μια μπουκιά τον «επαναστάτη του Νότου», ότι ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας και η οικοδέσποινα προσπάθησαν και κατάφεραν να σταματήσουν τον κατήφορο στις διμερείς σχέσεις, την ανεξέλεγκτη κλιμάκωση των εκατέρωθεν κατηγοριών.
Από τη φειδωλή πληροφόρηση και από τις δύο πλευρές -που θα πρέπει να μεταφράζεται ως επιστροφή σε κλίμα εμπιστοσύνης- βγαίνει το συμπέρασμα ότι η μακρά συζήτηση στο δείπνο εργασίας ήταν ειλικρινής, έφερε στην επιφάνεια τα περισσότερα σημαντικά σημεία σύγκλισης και απόκλισης των δύο πλευρών και ενδεχομένως έχει βάλει τα θεμέλια για τα περαιτέρω. Ποια είναι τα περαιτέρω;
Πρώτον, η υλοποίηση της συμφωνίας της 20ης Φεβρουαρίου, σε ό,τι αφορά τόσο τις μεταρρυθμίσεις όσο και τη διασφάλιση της χρηματοδότησης- όσο κι αν επιμένουν και οι δύο πλευρές ότι το θέμα είναι αρμοδιότητα της Ευρωζώνης.
Δεύτερον, ο σχεδιασμός της μετά Ιούνιο εποχής, όταν με το καλό θα έχει ολοκληρωθεί το υφιστάμενο πρόγραμμα και η Αθήνα θα διαπραγματευτεί με τους εταίρους της το πώς θα προχωρήσει στο μονοπάτι της ανάπτυξης και τι είδους στήριξη χρειάζεται από αυτούς.
Και τρίτον, η διαχείριση των «ευαίσθητων» διμερών θεμάτων, που δεν είναι λίγα, τα οποία επί χρόνια είχαν μπει στο ψυγείο -π.χ. κατοχικό δάνειο, επανορθώσεις, γερμανικές μίζες- και ο Αλέξης Τσίπρας τα επανέφερε, συγκρατημένα μεν, αλλά αποφασιστικά.
Στην πολύωρη πρώτη επαφή Μέρκελ - Τσίπρα, όμως, μπήκαν μόνο τα θεμέλια, πάνω στα οποία θα πρέπει και οι δύο πλευρές να θελήσουν να χτίσουν - με πολλούς καλοθελητές και στις δύο χώρες να προτιμούν την κατεδάφιση.
Παρατηρώντας, με την απόσταση μιας μέρας, τα όσα είπαν δημόσια Μέρκελ και Τσίπρας το απόγευμα της Δευτέρας, πριν ξεκινήσει το πολύωρο δείπνο εργασίας τους, θα πρέπει να επισημάνει κανείς ότι η μεν καγκελάριος ήταν «κουμπωμένη», αν και υπερπρόθυμη να στείλει το μήνυμα ότι «θέλουμε και προσπαθούμε να τα βρούμε», ο δε πρωθυπουργός «αναζωογονητικά» ειλικρινής.
Τόσο στη δήλωσή του ότι τα προγράμματα «διάσωσης» δεν ήταν success story -με «μετρήσιμα» επιχειρήματα, που κάνουν δύσκολο τον αντίλογο- όσο και στην παραδοχή του ότι η ελληνική κρίση είχε και ενδογενείς αιτίες, που ακόμη δεν έχουν αντιμετωπιστεί.
Το πρώτο, προφανώς δεν άρεσε καθόλου στην Άγκελα Μέρκελ, που στη Γερμανία έχει το «φωτοστέφανο» της επιτυχημένης διαχειρίστριας της ευρωκρίσης, και η ελληνική αποτυχία της το θαμπώνει. Το δεύτερο μπορεί να μην αρέσει σε πολλούς στην Ελλάδα, που βολεύονται να ψάχνουν τους ενόχους μόνο αλλού.
Από την άλλη πλευρά, η καγκελάριος «κρύφτηκε» πίσω από την πολιτική ορθότητα του «δεν αποφασίζω εγώ, αποφασίζουν 19 στην Ευρωζώνη».
Βεβαίως, είχε τους λόγους της να το κάνει, πάντοτε προσπαθεί, δημοσίως τουλάχιστον, να δείχνει ότι δεν αποφασίζει η Γερμανία, αλλά όλα τα κράτη - μέλη για το πού θα πάει το καράβι.
Καθώς, όμως, στην πραγματικότητα ο λόγος π.χ. του Βόλφγκανγκ Σόιμπλε στο Eurogroup μετράει διπλά και τρίδιπλα, είναι σαφές ότι τα επόμενα βήματα, κατ' αρχήν η έγκριση της «πλήρους» λίστας των μεταρρυθμίσεων, περνούν κυρίως από το Βερολίνο.
Με αυτή την έννοια, κάθε βελτίωση στο διμερές κλίμα κάνει τα πράγματα λιγότερο δύσκολα. Με αυτή την έννοια, η συνάντηση Μέρκελ - Τσίπρα ήταν επιτυχής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου