Ναι! Είναι χαρισματικός!
Ναι! Είναι επικοινωνιακός, άμεσος, γοητευτικός ομιλητής, γνωστής μέγας της επιστήμης του, με πολιτική θέση και ικανότητα να τη μεταφέρει και να εμπνέει.
Και ναι είναι και τσαμπουκάς και εκεί με τον Ντάισενμπλουμ μας έκανε και σηκώσαμε το σαγόνι και εμείς, οι χιλιοβασανισμένοι μαυροέλληνες, που έχει πονέσει το κορμάκι μας απ το ευρωπαϊκό ξύλο και η τιμή μας από των πολιτικών μας περιφρόνηση!
Και πάλι, ναι!
Ωραία που δεν φορεί τα άμφια του κοστουμιού και της γραβάτας, σα στολή και που είναι με το ίδιο σακάκι με την κόκκινη γραμμή και το ίδιο μπλε της αεροπορίας πουκαμισάκι! Ναι, που έχει κανονικότητα και όχι ξύλινο λόγο! Τι ανάγκη είχε λοιπόν το heavy livestyle Paris Match;
Ναι κατανοώ πως οι Στράτοι –αλλοίμονο είμαι κι από την Αιτωλοακαρνανία όπως αυτοί!- είχαν λεφτά πριν από τον Πόλεμο ακόμα. Και κατανοώ πως τα σπίτια τους, το βιος τους, η καλή του ζωή δε βασίζεται σε κλεψιές και λαμογιές και να χαίρονται οι άνθρωποι το βιος τους!
Μόνο που να… μια θλίψη με πιάνει! Ξέρεις τι είναι να νομίζεις πως σε καταλαβαίνουν και όμως η ματαιοδοξία, ο ναρκισσισμός, η επίδειξη να σου ρίχνει σεντόνι από πάνω σαν άχρηστο έπιπλο και να χάνεις κάθε επαφή;
Η Ελένη Μενεγάκη, ο Σάκης Ρουβάς, που βαρέθηκαν κιόλας, η Κιμ Καρντάσιαν, η Παρις Χίλτον που φωτογραφίζονται σε αυτά τα περιοδικά για τους πλούσιους, τις παίχτριες ριάλιτι και τις αναντικατάστατες παρουσιάστριες τους διεθνώς, έχουν και μια δουλειά να παρουσιάσουν και να επικοινωνήσουν που έχει να κάνει με την προβολή τους…
Ο κ. Βαρουφάκης τι προβολή χρειάζεται όταν τον έχουμε σαν άγιο καβαλάρη, δίπλα στα εικονίσματα, περιμένοντας πως θα σκοτώσει τον ξανθό, άριο ληστή και τον δράκο που βασανίζει τους χωρικούς;
Ποια ανάγκη έχει ο υπουργός της σακατεμένης Οικονομίας της χώρας να δείχνει πως τρώει ψάρια –και ας τα φέρνει η παράγωγη- ως έχει θεά την Ακρόπολη στο ακριβό ακίνητο, πως αγκαλιάζει την καλοντυμένη σύζυγο και πως παίζει πιάνο κοιτώντας το φακό;
Σε τι θα τον βοηθήσει αν όχι σε μια επιδειξιομανή απόλαυση προβολής;
Που θα βοηθήσει εμάς, που πηδάμε από τα παράθυρα, που ζούμε με κέρματα και ψέματα, που μόνο για θυσίες ακούμε οι οποίες μόνο ηθελημένες δεν είναι αλλά υποχρεωτικές και σαν σφάγια προσαφθούμε το λαιμό μας στους βωμούς, όλο αυτό; Και ναι, έχω δουλέψει όχι σε τέτοιο μέγεθος περιοδικά αλλά τηρούμενων των αναλογιών με παραπαίδια τους.
Κάτι ψωραλέους ημισταρ, κάτι αργόσχολες πλούσιες που πούλαγαν και φιλανθρωπία, καλλιτέχνες που είχαν να προσφέρουν την πραμάτεια τους, κάνα δυο σταρ που παρακαλάγαμε και κάτι ψώνια, ματαιόδοξους και νάρκισσους που θα μας γέμιζαν την ύλη με την πρόσκαιρη δημοσιότητα τους ή όχι!
Ο συμπαθέστατος λοιπόν κ. Βαρουφάκης, που ούτως ή άλλως είναι αιχμή του δόρατος μιας χώρας που την χτυπάμε στα βράχια κύματα από μεγάλα καράβια, εις το όνομα λυκοφυλιών και αρπαχτικών τάχα συμμαχιών, μόνο πόζες δεν έπρεπε να πάρει στο ωραίο σπίτι του με την ωραία σύζυγο του.
Είναι ωραία η σαμπανιζέ πλευρά της ζωής, να ξεφυλλίσεις και ένα περιοδικό ελαφρύ ματαιοδοξίας, αλλά όταν έχει πλευρές η ζωή σου! Όταν δεν είναι ένας αγώνας λαχανιασμένης επιβίωσης! Και στο κάτω κάτω, αν ήθελε τόσο να το κάνει, να ποζάρει σε καλό φωτογράφο και με σπουδαίο Photoshop, καλώς!
Να πάρει όμως σύμβουλο, έναν ικανότατο εκπρόσωπο του lifestyle, που το παίζει στα δάχτυλα, ας πούμε την Ελένη Μενεγάκη, να ντιλάρει με τους εκδότες και τους διευθυντές των εντύπων, αν όχι όλο το εξώφυλλο, τουλάχιστον παραθυράκι φωτογραφικό και όχι απλώς χτύπημα! Έτσι μετριέται το σταριλίκι…
Σ.σ.: Α! Και άμα δίνεις συνεντεύξεις, φωτογραφίζεσαι, βγαίνεις στα κανάλια και περνάς και πόσο χρόνο μέσα στα αεροπλάνα ποτέ προλαβαίνεις να με σώσεις ντε, την καημένη, που πίστευα, που έλπιζα, που αισιοδοξούσα; Πότε;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου