Σύμφωνα με πηγές από τον στενό κύκλο του ζευγαριού, ο Κωστής είχε υποσχεθεί στην αγαπημένη του ότι κάθε Κυριακή θα βγαίνουν μια βόλτα και αφού θαυμάσουν την ομορφιά της πόλης, να της δίνει ένα φιλί σε ένα παγκάκι.
Μου είσαι συμπαθής! Είμαστε από τον ίδιο τόπο! Έχουμε και κάτι κοινά σε μακρινούς συγγενείς και κουμπάρους! Έχουμε υποθέτω κοινές εικόνες: τις κορυφές του Παναιτωλικού και των Ακαρνανικών βουνών, τις λιμνοθάλασσες, τον καυτό, όλο υγρασία κάμπο του Αγρινίου τα καλοκαίρια, τη θάλασσα του Ιονίου, μπλε και άγρια και στοργική. Έχουμε και βαθιά, άθελα μας πιθανόν, με ρίζες στο DNA μας, πανηγύρια, κλαρίνα, κυριακάτικα τραπέζια, μεγάλα σόγια να σου τσιμπάνε σε γάμους και βαφτίσεις τα μάγουλα, θείες νοικοκυρές, δυναμικές και συνάμα ευσυγκίνητες, γιαγιάδες με μαύρα τσεμπέρια, τάση για προφορά με εξαφανισμένα φωνήεντα και ταχυλογία, τη μυρωδιά των φύλλων του καπνού, το στίχο του Μάνου Χατζιδάκι να μας κάνει λαβή στη ψυχή «κι ήταν κρύο το φεγγάρι, κρύο αλουμίνιο, σαν τα βράδια του Γενάρη, πάνω από τ’ Αγρίνιο…»
Μ' άρεσε που βούτηξες στον πλούτο μας, στην παράδοση και κολύμπησες και έκανες τέχνη με τον θεόπνευστο, βελούδινο Σαλέα, στο «Φεγγάρι», που αιώνια θα κάνει κύκλο «στης αγάπης μου τον κήπο» και ήρθες από την ψυχή μου και έκοψες ένα κομμάτι τσάμικο, μακριά από φλωριές, αλλά στο σήμερα. Και έκανες έναν ήχο τόσο, μα τόσο σαν αυτό που λέει ο βγάζω-τη-γλώσσα-μου-και-κοροϊδεύω-και-βεβηλώνω-κάθε-καθωσπρεπισμό» Ντίνος Χριστιανόπουλος: «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας; είναι πολύ ζαχαρωμένα! Ταιριάζουν για σοκολατόπαιδα, μα δεν ταιριάζουνε για μένα»! Και 'μεις Κωστή, μαζί σου, για τα φεγγάρια που χορεύουν μόνο πάνω απ' τον κήπο της αγάπης μας και για ήλιους που βασιλεύουν και για μέρες που σώνονται αλλά με ένα νου που δε συμμαζώνεται, αλαφροΐσκιωτος, από αγάπη, μόνο σοκολατόπαιδα δεν ήμασταν… Ναι;
Ήρθε μετά η «Λόλα», βιβλίο και cd μαζί, για μια μικροκαμωμένη μουσικό που δεν ήθελε κανέναν Τσοκολάτα Καρνέισον να την σώσει, αλλά υποσχέσεις άφηνε πως εκείνη σώζει… Τότε έλεγε στο «ΒΗΜΑ», πολύπλοκα να πεις, πως «να αντισταθούμε λοιπόν ή να φύγουμε. Από οτιδήποτε και αν μας παιδεύει. Είναι μια υγιής αντίδραση. Όσο υγιές είναι το να μείνεις και να παλέψεις, άλλο τόσο υγιές είναι το να φύγεις. Εγώ ποτέ δεν ήμουν κατά της φυγής από μια κατάσταση όπου κάποιος αισθάνεται εγκλωβισμένος. Δεν μπορούμε όλοι να αντέξουμε με τον ίδιο τρόπο στην πίεση. Γι' αυτό στα τραγούδια μου αφήνω μια μικρή ελπίδα, μια ματζόρε διάθεση. Το ματζόρε σου αφήνει μια ανοιχτή πόρτα στο θετικό σενάριο». Η Λόλα του στιχουργικά τον τράβαγε χαμηλά, έστελνε το παιδί σχολείο στου Μωραΐτη –σύμβολο ελίτ και καλά της μεταπολιτευτικής Ελλάδας- και του έμοιαζε στη μύτη. Το παΐδι, όχι η Λόλα… Και άντε sexy Λόλα, και λαλάι και σα και κάτι να κοροϊδεύει και μια παρέμβαση να κάνει, αλλά έλα που δεν το πιάνουμε, ενώ η μυρωδιά του βασιλικού χάνεται και μυρίζει σα φτηνιάρικο άρωμα της Λόλας…
Έρχεται μετά και η συνεργασία με τον Μουζουράκη, που είναι επίσης εκτός από το σύστημα, αλλά και όντως και επί τα αυτά και πολύ προχωρημένος για–σας–γατάκια και εμφανισιακά σα να χει κοιμηθεί με τα ρούχα αιωνίως, μας δίνει ξεπατικωσούρα το τραγούδι του Lorenzo Jovanotti, «Baciami ancora», ως «Φίλα με ακόμα», σα να πατάγαμε τους στίχους μετάφραση στο YouTube.
Φυσικά, η ελπίδα υπάρχει. Αθώα, ερωτικά τραγουδάκια, ενός μουσικού που μας πείθει πως έχει υγρασία και που θα τον ερωτευτούν κοριτσάκια πιο μεγάλα από εκείνα που ουρλιάζουν για τους Boys and Noise και που 'χει ξεκινήσει ψαγμένα, περίπλοκα και όχι σα «σοκολατόπαιδο». Τα είπαμε...
Αυτοί τώρα οι μουσικοί και γενικώς οι καλλιτέχνες, όχι μόνο εκφράζουν εποχές, αλλά είναι οι εποχές. Και όταν έρχονται οι άγριες μέρες, οι δύσκολοι καιροί, οι στιγμές που υποθηκεύονται ζωές, που όλοι, αριστεροί, δεξιοί, κεντρώοι, ευρωπαϊστές, αντισυστημικοί, κοιτάνε στην εντατική ενός νοσοκομείου για τη ζωή ενός 20χρονου, κρατούν την ανάσα τους έξω από ψηφοφορίες στη Βουλή, η Αθήνα καίγεται, αυτοχειρική και αυτοπυρπουλούμενη, η Ελλάδα όλη κάνει πόλεμο και παθαίνει άπνοια από τα ίδια της τα δακρυγόνα, με μεγάλες διακεκομμένες αναρροφήσεις απόγνωσης, παθών και λαθών… Όταν για δυο ημερόνυχτα έχεις οδοφράγματα, φωτιές, χημικά, συλλήψεις για πάνω από 200 άτομα κάτω από τα παράθυρα σου και κρέμεσαι από τις ειδήσεις να σου πουν αν χύνεται –κι άλλο- αίμα και αν θα 'χεις να πας αύριο γραφείο στο κέντρο, πόσο επικοινωνείς καλλιτέχνη μου με τον κόσμο γύρω σου και πόσο σε σώζει ένα τραγουδάκι-έκκληση «Φίλα με ακόμα»; Θα σε σώσει ο έρωτας, η αγάπη, τα φιλιά, οι ωραίες γυναίκες ναι, αλλά θα 'χει μείνει κανείς για να σωθεί; Ε; Και βρήκε λοιπόν, ο τόσο καλλιεργημένος και αγαπημένος καλλιτέχνης τη στιγμή, χθες Κυριακή, με μια Ελλάδα πληγωμένη, σακατεμένη και σε οδύνη, να γράψει στο Facebook:
«… Αγαπημένε μου συνάνθρωπε,
Πόση βία ν' αντέξεις πια σ' αυτό τον τόπο; Βία «κρατική», βία «αντιεξουσιαστική», βία «χρυσαυγίτικη», όλες βίες φασίζουσες και εν τέλει βαθιά εξουσιαστικές. Καταπονημένη και καταπατημένη από δαύτους της καρδιάς μας η μη βία. Κι αφού μου ζητάς να πάρω θέση επίμονα κι αφού σου πω το προφανές «Πρόσβαση στη Γνώση και στη Μόρφωση για Όλους», θα σου τραγουδήσω το υπόλοιπο.
(Σε Μι Ματζόρε)
Καμία αλληλεγγύη στον κανιβαλισμό της απόγνωσης και σε όποιον εκφραστή και εμπνευστή της με οποιαδήποτε ψυχογενή «ιδεολογικά» προσχήματα. Καμία συμμετοχή στον πιθηκισμό της ιδιοτελούς συμπαράστασης σε άδικα «δίκαιους αγώνες» που φέρουν όπλα φωτιές και δακρυγόνα. Τέλος, η ομορφιά θα μας σώσει αγαπημένοι. Κι αν η φωτιά σου φαίνεται όμορφη, βούτα στα μέσα σου να πιεις λίγο νερό αγάπης. Κάπου θα 'χεις κι εσύ συνάνθρωπε. Θα ξεδιψάσεις.
ΥΓ. Θερμή παράκληση να καθαριστούν τα παγκάκια της Αθήνας από τα χημικά και τις μολότοφ. Θέλω να βγω με το κορίτσι μου σήμερα που 'ναι Κυριακή, να τη φιλήσω σε παγκάκι.
Με αγάπη,
Κ. Μαραβέγιας»
…Και εμείς σ' αγαπάμε Κωστή! Και η ομορφιά θα μας σώσει, ναι! Και λίγο κρασί, λίγη θάλασσα και η αγάπη μας και η απολιτίκ ισοπέδωση των πάντων και η μη θέση. Μόρφωσε μας Κωστή! Δώσε μας εμφιαλωμένο το νερό της αγάπης, και με φυσαλίδες και χωρίς. Άσε τους άλλους, μικρότερους σου προφανώς και συνομήλικους, να αγωνιούν και ψάξε παγκάκι να φιλήσεις. Σόρι που στη σπάμε κιόλας. Κι ότι άλλο σου χαλάσει την ερωτική διάθεση –αδέσποτο, παιδί στα φανάρια, κάποιον που ψάχνει στα σκουπίδια φαγητό- σφύρα μας να το μαζέψουμε μη και δε φιλήσεις αυτή τη Κυριακή, ναι;
Και που σαι Κωστή; Μη το ξεχνάς το υπόλοιπο του Χριστιανόπουλου από τη φωνή του Σαββόπουλου –που δεν είναι και Μουζουράκης, αλλά τέλος πάντων- ε; «Τι να τα κάνω τα τραγούδια σας; ποτέ δε λένε την αλήθεια! Ο κόσμος υποφέρει και πονά και ‘σεις τα ίδια παραμύθια»…
Φίλα ακόμα. Αν βρεις παγκάκι όρθιο…
Αυτό όμως στάθηκε αδύνατο, καθώς χθες Κυριακή τα παγκάκια της Αθήναςήταν είτε καμένα από μολότοφ, είτε βρώμικα από τα χημικά της Αστυνομίας, είτε από τις κουτσουλιές των ιπτάμενων αναρχικών που συγκρούστηκαν το βράδυ του Σαββάτου μετά από πορείες στην μνήμη του αδικοχαμένου Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, και σε συμπαράσταση του απεργού πείνας Νίκου Ρωμανού.
Πείτε μου ότι αυτό είναι φώτοσοπ... pic.twitter.com/tYecvZEgdQ
— πολύφημος (@Polyfimos) December 7, 2014
Το κλίμα ανάμεσα στο ζευγάρι είναι βαρύ και όπως όλα δείχνουν δεν υπάρχει τρόπος να λυθεί η παρεξήγηση.
Για αποκλειστικές φωτογραφίες του ζευγαριού σε παγκάκι πατήστε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου