Ξημέρωσε και η Τρίτη 2 Δεκεμβρίου και ο Νίκος Ρωμανός είναι ακόμα σε εκκρεμότητα και η ζωή του κινδυνεύει και ένα σωρό ηθικά και νομικά ερωτήματα τίθενται καθώς περνούνε οι ώρες αλλά και τα λεπτά και δεν ξέρουμε πόσο ακόμα θ’ αντέξει η καρδιά του και τι βλάβες έχουν ήδη υποστεί ζωτικά του όργανα, τα νεφρά, το συκώτι, το κεντρικό νευρικό του σύστημα, ο εγκέφαλος του, όλος ο μηχανισμός που κρατάει ένα σώμα ζωντανό και όρθιο. Και το σημαντικότερο και πιο ανησυχητικό απ’ όλα είναι πως οι περισσότεροι από εμάς δεν μπορούμε να καταλάβουμε γιατί τόση επιμονή από μέρους του Υπουργείου Δικαιοσύνης, των δικαστών και του κάθε άλλου μεγαλοσχήμονα που θα μπορούσε να παρέμβει άμεσα και να ζητήσει να δοθεί μια λύση.
Τι θέλουν δηλαδή όλοι αυτοί οι καρεκλάτοι της εξουσίας για να ξεκουνηθούν επιτέλους, να δώσουν μια εντολή να σταματήσει αυτός ο εμπαιγμός και του Νίκου Ρωμανού αλλά και όλων όσων, σαν και μένα, σαν και σένα, αγωνιούμε, στεναχωριόμαστε και, στο τέλος-τέλος, ζητάμε σαν μέλη της κοινωνίας να επανεξεταστεί αυτή η υπόθεση με ένα βλέμμα και μια προσέγγιση άλλη – που να περιλαμβάνει όλο το πρόβλημα από την ώρα που δημιουργήθηκε στις 6 Δεκεμβρίου του 2008, όταν δολοφονήθηκε έτσι άγρια ο Αλέξης που είχε πάει να ευχηθεί τον φίλο του τον Νίκο, αυτόν τον Νίκο, τον Ρωμανό, 15χρονοι και οι δύο τότε – και βρέθηκε ο Νίκος να αγκαλιάζει το πτώμα του Αλέξη και να βάφεται στο αίμα του, στα 15 του χρόνια γαμώτο, στα δεκαπέντε του χρόνια. Και του ζητάμε και τα ρέστα για όλο αυτό το τεράστιο πρόβλημα που μόνο εκείνος ξέρει πως το βίωσε και το βιώνει έξη χρόνια τώρα και πόσο δύσκολο είναι να το διαχειριστεί.
Θέλω να ρωτήσω όποιον με διαβάζει ειλικρινά και με το χέρι στην καρδιά. Αν ο Νίκος ήταν δικό του παιδί, ή το παιδί αγαπημένων φίλων και γιόρταζε και είχε πει σε δυό-τρείς φίλους και στον πιο «κολλητό» του να βρεθούνε σ’ ένα καφέ στ Εξάρχεια να τους κεράσει και είχε συμβεί αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ, μια εν ψυχρώ δολοφονία από ένα αρχίδι αστυνομικό «μάγκα» και οπλισμένο και τον άλλο αστυνομικό από δίπλα που δεν έκανε τίποτα να τον εμποδίσει, αν είχε ζήσει το δικό σας παιδί ή ένα παιδί που αγαπάτε αυτό που έζησε ο Νίκος, τι θα περιμένατε; Θα περιμένατε να σέβεται ο «δικός σας Νίκος» τον Νόμο και την Τάξη;
Θα περιμένατε μήπως από ένα παιδί μεταξύ ήβης και εφηβείας να αρθεί σε ύψη αγιότητας και να «συγχωρέσει» τον διεστραμμένο και άρρωστο αυτόν δολοφόνο και όλα όσα αυτός εκπροσωπεί και να προχωρήσει στη ζωή γελαστός και χαρούμενος, υγιής και ισορροπημένος, χωρίς καθόλου να τρομάξει, να ταραχτεί, να θυμώσει, να οργιστεί, να αγριέψει, να ουρλιάξει, να θελήσει να εκδικηθεί τον θάνατο του κολλητού του φίλου;
Μιλάνε πολλοί για τον Νίκο και γράφουνε και φωνάζουν ότι είναι λέει τρομοκράτης και ληστής και επικίνδυνος και θα μας σκοτώσει όλους αν δεν τον έχουμε δεμένο χειροπόδαρα για το υπόλοιπο της ζωής του, γιατί, λένε, είναι «αμετανόητος» και έχει πει αυτό και έχει δηλώσει το άλλο. Μα, ειλικρινά τώρα, τον Νίκο φοβόσαστε; Ο δολοφόνος, ο αξιότιμος κύριος Επαμεινώνδας Κορκονέας, ειρήσθω εν παρόδω, που είναι σήμερα;
Είναι ελεύθερος άραγε; Δεν ξέρω, ρωτάω. Και αν είναι ελεύθερος μήπως οπλοφορεί κιόλας; Το πιθανότερο. Κάπου εδώ γύρω μας είναι, με το χέρι στη σκανδάλη. Αλλά εμείς φοβόμαστε τον Νίκο. Δεν φοβόμαστε όλο αυτό το παρακράτος, τους ανθρώπους της νύχτας, τους έμπορους των ναρκωτικών που αλωνίζουνε παντού οπλοφορώντας και διαπλέκονται με την «ιερή δικαιοσύνη» μας και απειλούν και εκβιάζουν και σκοτώνουνε στην ψύχρα ότι βρουν μπροστά τους, ακόμα και εκείνο τον 15χρονο άγγελο, τον Αλέξη, ένα παιδάκι, ένα εφηβάκι αμούστακο ακόμα.
Έχουμε τρελαθεί; Τα έχουμε χάσει; Καρδιοχτυπώ εγώ και νοιώθω συνυπεύθυνος γι’ αυτό το μαρτύριο που περνάει και μέσα του και σε σχέση με την κοινωνία ο Νίκος Ρωμανός – και δεν ανησυχεί ο υπουργός της Δικαιοσύνης, ο Πρόεδρος του Αρείου Πάγου, ο Αρχιεπίσκοπος, δεν νοιάζεται ο Πατριάρχης και η Εκκλησία του Χριστού, ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας που ήθελε να τον βραβεύσει τον Νίκο για τις επιδόσεις του, ο πρωθυπουργός, ο αντιπρόεδρος της κυβερνήσεως, ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, οι «πνευματικοί άνθρωποι», τα ΜΜΕ, οι σπουδαίοι διάσημοι δημοσιογράφοι των καναλιών – ποιούς και ποιές να πρωτοβάλω στον κατάλογο;
Είναι δυνατόν να συμβαίνει αυτό το έκτρωμα στην πραγματική μας ζωή και να μην κουνιέται φύλλο; Κάτι πήγε να ψελλίσει ο κ. Λοβέρδος, προς τιμήν του, αλλά φοβάμαι πως δεν ολοκλήρωσε την φράση του. Άλλος κανείς; Μα κανείς; Τόσο «σημαδεμένος» είναι πια ο Νίκος Ρωμανός, τόσο επικίνδυνος και αποκηρυγμένος μετά βδελυγμίας από όλες τις εξουσίες, κοσμικές και πνευματικές; Και πως συμβαίνει αυτό, γιατί συμβαίνει αυτό, πως στην ευχή του Θεού μπορεί να εξηγηθεί αυτό;
Πότε επιτέλους θα σταματήσει όλη αυτή η τόσο ταπεινωτική για την Ελλάδα ομερτά που κουκουλώνει όλες τις απάτες, τις βρωμιές, τους εκβιασμούς, τις μίζες, τις διαπλοκές – ακόμα και τις σχέσεις του παρακράτους και του υποκόσμου με το επίσημο κράτος και τον «άνω» (ανώτερο) κόσμο, αυτή η ομερτά που βάζει στη γωνία τον Νίκο και τον πετροβολάει αλύπητα, μέχρι θανάτου γιατί είναι ο πιο αδύναμος κρίκος- και πρέπει να σταυρωθεί σαν τον Χριστό από τους γραμματείς, τους φαρισαίους και τους εκατοντάδες χιλιάδες πια Πόντιους Πιλάτους που «νίπτουν τας χείρας τους» και συνεχίζουν να μαγαρίζουνε όχι μόνο τον τόπο μας, αλλά και τις ψυχές μας με την ακατάσχετη, αβάσταχτη σαπίλα τους, την μπόχα, την αποφορά τους;
Αλλά ξέφυγα από το θέμα που επείγει και απασχολεί πολύ την κοινωνία μας: Τι θα γίνει με τον Νίκο; Θα του επιτρέψουνε να «σωφρονιστεί», δηλαδή να προχωρήσει στις σπουδές του, να παρακολουθήσει τα μαθήματα του, να έρχεται σε επαφή με τον έξω κόσμο, με καθηγητές και συμφοιτητές, να μπορέσει να ξανακάνει σχέσεις, φιλίες, να αγαπήσει, να αγαπηθεί, να εκτίσει την ποινή του και να επανενταχθεί σιγά-σιγά στον φυσικό του χώρο, στην κοινωνία – αυτήν την κοινωνία με όλα τα καλά της και τα στραβά της που είναι όμως ένα εύφορο χωράφι και μέσα της μπορείς να βγάλεις ρίζα και λουλούδι και καρπό;
Η με την ευχή αρχιεπισκόπων και δικαστών, πολιτικών και ηθικολόγων, θα τον αφήσουμε να πεθάνει οργισμένος, αγριεμένος, μέσα στο άδικο που τον πνίγει;
Τρίτη λοιπόν σήμερα. Ας παρθεί επιτέλους κάποια πρωτοβουλία γιατί αν πεθάνει και ο Νίκος θα γίνουν δύο τα παιδιά που δολοφόνησε στην ψύχρα η «Εξουσία» - κι’ εμείς μαζί, όλοι οι νομοταγείς και αθώοι Έλληνες που δεν ξέρουν τίποτα για τον φόνο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου