“Οι όμορφες της πολιτικής” και ο καραγκιόζης της δημοσιογραφίας

 http://www.toperiodiko.gr/%CE%BF%CE%B9-%CF%8C%CE%BC%CE%BF%CF%81%CF%86%CE%B5%CF%82-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CF%80%CE%BF%CE%BB%CE%B9%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%AE%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CE%BF-%CE%BA%CE%B1%CF%81%CE%B1/

Γράφει: Θάνος Ανδρίτσος - Σκέψεις - 23/11/2014

Ο Νίκος Ασημακόπουλος είναι ένας σοβαρός άνδρας που δε σηκώνει μύγα στο σπαθί του. 

Παρότι συνήθως ασχολείται με τα αθλητικά, αισθάνθηκε ότι δεν μπορούσε να μη σχολιάσει μια εξέλιξη των τελευταίων ημερών.

 Έβλεπε στα κανάλια και στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δύο κοπέλες να κεντρίζουν το ενδιαφέρον και του παρακίνησαν την προσοχή. Είναι δύο νεαρά κορίτσια, με όμορφο παρουσιαστικό. Αποφάσισε λοιπόν να γράψει ένα σχόλιο για να αναδείξει πώς το lifestyle χρησιμοποίησε τις δύο κοπέλες, που δεν μπορεί παρά να είναι χαζές και άμυαλες. 

Έτσι λοιπόν έγραψε το «Οι όμορφες της πολιτικής», ένα άρθρο που πιθανώς να κερδίζει το διαγωνισμό των πιο μισητών, άστοχων και εξοργιστικών κειμένων που έχουν γραφτεί στην Ελλάδα τα τελευταία χρόνια. Ένα διαγωνισμό με πολύ σκληρό ανταγωνισμό, βεβαίως. Κατά τη γνώμη του οι δύο κοπέλες, παρότι έχουν διαφορετικές αντιλήψεις, ταυτίζονται, καθώς είναι χαζά όμορφα κοριτσάκια, «βουτηγμένα στα γνωστά πολυπαιγμένα στερεότυπα και στις ξεπερασμένες υπερβολές του χθες».

Σπάνια διαβάζει κανείς άρθρο από το οποίο να αναβλύζει τέτοια υποτίμηση των γυναικών, τέτοιος σεξισμός. Για τον ίδιο δεν είναι παρά «δύο όμορφες κοπελίτσες» με τις οποίες επέλεξαν να παίξουν τα media για να αυξήσουν την επισκεψιμότητά τους. Σε αντίθετη κατεύθυνση με αυτά, ο ίδιος αποφάσισε να εμπλουτίσει το άρθρο του με δύο φωτογραφίες, η μια με το μέλος της ΟΝΝΕΔ, Έλλη Παπαγγελή με μαγιό και η άλλη από την προσωπική σελίδα στο Facebook της μαθήτριας. Ζήλεψε φαίνεται τα αντίστοιχα άρθρα από το Πρώτο Θέμα και την Εσπρέσο.

Είναι αδιανόητο να διαβάζουμε τέτοιου είδους «αναλύσεις», με βάση τέτοιου τύπου προσεγγίσεις, σε έντυπα εκτός των προαναφερθέντων –και των αντιστοίχων τους. Είναι αδιανόητο σε έντυπα εκτός των προαναφερθέντων να ξεδιπλώνεται τόσο χυδαία η απόπειρα μετατροπής της πολιτικής και της ιδεολογίας –αριστερής ή δεξιάς- σε lifestyle.

Και, αλήθεια, αν και δεν θα άξιζε να ασχοληθούμε καν με τη χυδαιότητα αυτή, ας δούμε τις ομοιότητες των δύο περιπτώσεων.

 Από τη μια, η Ιωάννα, που έγινε γνωστή από την παρουσία της στην εκπομπή του Πρετεντέρη, είναι μια μαθήτρια που πρωτοστατεί στις μαθητικές καταλήψεις στο σχολείο της.

Η συμμετοχή της στην εκπομπή, δεν ήταν για να προβάλει την εμφάνισή της ούτε για να μπει στη δημοσιότητα, αλλά για να μιλήσει για τον αγώνα που δίνει με τους συμμαθητές της.

Κέρδισε τη συμπαράσταση και τη συμπάθεια ενός μεγάλου μέρους της κοινωνίας, όχι επειδή είναι όμορφη ή άσχημη, αλλά επειδή μαζί με τον άλλο συμμαθητή της στάθηκαν με αποφασιστικότητα και αξιοπρέπεια απέναντι σε ένα θλιβερό εσμό μνημονιακών που ευθύνονται για την κοινωνική καταστροφή και ειδικά την επίθεση στη δημόσια εκπαίδευση.

Τι έχει να πει για αυτό ο κύριος Ασημακόπουλος; 

Μα φυσικά να υπερασπιστεί το υπάρχον καθεστώς και μάλιστα με έναν τόνο τόσο δασκαλίστικο και αντιδραστικό που θα ζήλευε ο Άδωνις Γεωργιάδης. 

Οι καταλήψεις, για αυτόν, δεν έχουν σχέση με την κατάρρευση του εκπαιδευτικού συστήματος, με το νέο Λύκειο, με την «τράπεζα θεμάτων» που σπρώχνει εκτός σχολείου χιλιάδες μαθητές, με την ανεργία, αλλά με το χαβαλέ και την εκτόνωση με «κάθε πιθανό και απίθανο τρόπο» που λίγο καιρό αργότερα εξασθενεί και όλα επιστρέφουν στην ομαλότητα. 

Άλλωστε, όπως αναφέρει, δύο βδομάδες μετά την εκπομπή, κανείς δεν ασχολείται με το θέμα. 
Μιλάει μάλλον για τον εαυτό του, γιατί δε γνωρίζει ότι μόλις την προηγούμενη μέρα από τη δημοσίευση του άρθρου του, έγινε πορεία στο Υπουργείο Παιδείας από χιλιάδες μαθητές που βρέθηκαν αντιμέτωποι με τις δυνάμεις καταστολής. 
Σιγά μη τον ενδιαφέρει τον αρθρογράφο για το αν δέρνουν και μερικούς ανυπόταχτους μαθητές.

Η Ιωάννα δεν μπορεί, κατά τη γνώμη του, να κάνει τίποτα περισσότερο από το να «αναμασά τσιτάτα» που δεν μπορεί να κατανοήσει.
 Και βέβαια, δεν παραλείπει να επαναλάβει ό,τι πρώτος ο κύριος Πρετεντέρης υποστήριξε. Ότι τα νέα παιδιά δε μπορούν να μιλάνε για «Χούντα» γιατί δεν ξέρουν. Το σημερινό καθεστώς είναι μια χαρά, και κάτι χαζοκόριτσα σαν  την Ιωάννα οφείλουν να σταματήσουν να βγάζουν γλώσσα.

Με τον ίδιο περίπου τόνο αναφέρεται και στην Έλλη Παπαγγελή.
Όμως το πρόβλημα της Έλλης Παπαγγελή δεν είναι αν είναι ή όχι όμορφη, αλλά το τι είπε και έγραψε.

Η άποψή της για την μη ύπαρξη νεκρών στο Πολυτεχνείο και ο συνολικός ακροδεξιός της λόγος, βρίσκει υποστήριξη από το ίδιο το κόμμα που κυβερνά.
Από το κόμμα που σπεύδει να υπερασπιστεί ο κύριος Ασημακόπουλος, συνειδητά ή ασυνείδητα, υποτιμώντας με τόσο χυδαίο τρόπο το μαθητικό κίνημα. 

Η Έλλη Παπαγγελή βρήκε συμπαράσταση από τον Φαήλο Κρανιδιώτη και ήταν υποψήφια περιφερειακή σύμβουλος του Κουμουτσάκου. 
Το να της επιτίθεσαι με βάση το ότι είναι «μοντέλο στο πρωινάδικο του Λιάγκα» σημαίνει να αποσιωπάς το τι εκπροσωπεί εκτός αυτού.

Πώς μπορεί να συγκριθούν με οποιοδήποτε τρόπο αυτές οι δύο κοπέλες;

Η μια αγωνίζεται μαζί με τους συμμαθητές της για ένα καλύτερο μέλλον και η άλλη, αναπαράγοντας όλα τα χυδαία πρότυπα υποτίμησης της γυναίκας, εκφράζει το πιο σάπιο και αντιδραστικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.

Ο κύριος Ασημακόπουλος κατάλαβε ότι με την επίθεση που δέχτηκε το κίνημα των νέων κατηγορώντας τους ως «θρασίμια» περισσότερο ενίσχυσε παρά υποβάθμισε τη δυναμική του αγώνα τους.

 Για αυτό αποφάσισε πως η πιο ύπουλη επίθεση θα είναι να συκοφαντήσει τον αγώνα τους επιτιθέμενος χυδαία σε ένα πρόσωπο που τον εξέφρασε τις προηγούμενες μέρες.

Η οργή για το άρθρο είναι δεδομένη.
Αυτό που περισσότερο, όμως, θλίβει τον περισσότερο κόσμο, είναι η φιλοξενία του στις στήλες της Εφημερίδας των Συντακτών, ενός εντύπου που γέμισε ελπίδες αρκετό κόσμο της δημοσιογραφίας -και μη-, το οποίο υποστηρίζει ότι βρίσκεται στο πλευρό της κοινωνίας.

Φανταζόμαστε ότι δεν ζήλεψε την ποιότητα άλλων ΜΜΕ και ελπίζουμε να καταδικάσει τον ανεκδιήγητο συντάκτη, κάνοντας ταυτόχρονα βαθιά αυτοκριτική για τη δημοσίευσή του.