Ο Γ. Παπανδρέου πιστεύει ότι δεν κρίθηκε για τις επιλογές του από τον λαό, αλλά ανετράπη από μια συνωμοσία, μέρος της οποίας ήταν ο Ευάγγ. Βενιζέλος.
Μ’ αυτό το ηθικό πλεονέκτημα στις αποσκευές του δηλώνει παρών και ξεκινά.
Για πού;
Είναι άγνωστο.
Πιθανόν και ο ίδιος, ως άκεντρος και νομάς της πολιτικής, να μην έχει καταλήξει μέσα του. Ωστόσο, είναι αναγκαίες ορισμένες επισημάνσεις: Οι φίλοι του φώναζαν προχθές το σύνθημα «Γιώργο γερά, να φύγει η Δεξιά».
Αλήθεια, ποιος έφερε τη Δεξιά; Ο Γιώργος Παπανδρέου χωρίς να ρωτήσει τον ελληνικό λαό υπέγραψε τα μνημόνια που ήταν η αιτία της καταβαράθρωσης του κόμματός του.
Αυτός που αποθέωνε τις αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες δεν θεώρησε σκόπιμο να απευθυνθεί στους πολίτες. Οταν σκέφτηκε την εκδοχή του δημοψηφίσματος ήταν πια αργά. Η στάση του «μύριζε» ιδιοτέλεια.
Ο Γιώργος Παπανδρέου περιέφερε το αξίωμά του προσφέροντάς το σε διάφορους -και στον Αντ. Σαμαρά- συνειδητοποιώντας ότι δεν μπορεί να σηκώσει μόνος του το βάρος της ευθύνης. Μήπως εξέφρασε δημοσίως τη διαφωνία του για τον σχηματισμό της κυβέρνησης Παπαδήμου;
Δεν υπάρχει καμία δήλωσή του, ούτε καν υπαινιγμός, που να μας επιτρέπει να υποθέσουμε ότι είχε άλλη αντίληψη. Αλλά ακόμη και σήμερα ο Γ. Παπανδρέου υποστηρίζει, όποτε του δίνεται η ευκαιρία, πως η συνταγή που εκτελεί η κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι στη γραμμή της δικής του πολιτικής, δηλώνοντας μάλιστα την οργή του που δεν του το αναγνωρίζουν. Ολα ήταν καλώς καμωμένα κατά την άποψή του.
Στο θέμα αυτό, πράγματι, μοιάζει στον πατέρα του. Για τη δυναστεία των Παπανδρέου η αυτοκριτική είναι μια άγνωστη λέξη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου