Αγαπητέ Πιτσιρίκο το τι γέλιο έχω ρίξει αυτές τις μέρες με όσα συνέβησαν στο Ζάππειο αλλά και όσα γράφτηκαν στον Τύπο σχετικά με τα γενέθλια να τα πω, κηδεία ή μήπως μνημόσυνο, για τα σαράντα χρόνια του ΠΑΣΟΚ, δεν λέγεται.
Αυτό που συνέβη δεν ήταν ούτε ακριβώς γενέθλια ούτε ακριβώς κηδεία ή μνημόσυνο, ήταν κάτι ανάμεσα σε σουρεαλιστική ταινία μαύρης κωμωδίας με έντονα στοιχεία γκαγκς και γκροτέσκο μαζί, σε θέατρο του παραλόγου διανθισμένου με νούμερα από τσίρκο, ολίγη αρχαία τραγωδία και ιστορικές παραπομπές σε ρωμαϊκή αρένα!
Απ΄όλα είχε ο πολυτραγουδισμένος μπαξές της 3ης του Σεπτέμβρη.
Τους δύο κληρονόμους, τον έναν εξ αίματος και τον άλλον εκ της» πολύχρονης προσφοράς» του να τσακώνονται πάνω από το φέρετρο για το ποιος δικαιούται να κληρονομήσει μόνος και αποκλειστικά το αδειανό ηθικά, ιδεολογικά, πολιτικά και κοινωνικά, πουκάμισο του μακαρίτη.
Τον καθηγητή- ιατροδικαστή να ανακοινώνει από το βήμα τα αποτελέσματα της» ανεξάρτητης» ιατροδικαστικής του έρευνας για τους λόγους που τα τίναξε ο εορτάζων εκλιπών.
Τις αρχαίες Κάτινες (μοιρολογίστρες) που ολοφύρονταν με το πρόσωπο και τα μαλλιά καλυμμένα με τις στάχτες από τα αποκαϊδια της Διακήρυξης των Αρχών του άλλοτε κραταιού σοσιαλιστικού κόμματος.
Τις σύγχρονες Κατίνες που αποδοκίμαζαν ή επευφημούσαν φρενιασμένα τον έναν ή τον άλλον κληρονόμο.
Τον αρχηγό των πραιτωριανών να παροτρύνει τον Αυτοκράτορά του, Benitus Egopathious να κατεβάσει, ασκώντας το δικαίωμα που του δίνει η ελέω λαού αλλά και Καννών αρχηγία, τον αντίχειρα και να καταδικάσει τον αντίπαλο κληρονόμο και διεκδικητή του θρόνου στον δια κομματικού αποκεφαλισμού θάνατο.
Μια φωτεινή επιγραφή νέον, που αναβόσβηνε και προειδοποιούσε το κοινό «Mind the GAP».
Ενα πολυποίκιλο κοινό απαρτιζόμενο από πολιτικούς εν ενεργεία με θώκους ή άνευ, εν οριστική ή προσωρινή αποστρατεία, διάφορους διαβόητους βαλιτσοκουβαλητές και κλεπταποδόχους,υπόδικους, κατηγορούμενους για απιστία, επαγγελματίες κλακαδόρους και παλαμοκρούστες, στελέχη και κομματικούς Γκρούεζες αλλά και απλούς λοβοτομημένους πολίτες, οπαδούς και φίλους του θανόντος.
Μια όμορφη κυρία του Τύπου που ήταν στα νιάτα της, όπως συνηθίζεις να λες, «κρεβατογεμίστρα», αισθανόμενη την ανάγκη να υμνήσει το κόμμα-μακαρίτη που την ανέδειξε, ανέλυσε γλαφυρά και νοσταλγικά δια της γραφίδος της τις χάρες του, που ενέπνευσαν σε έναν ολόκληρο λαό τέτοιον πολιτικό έρωτα γι αυτό, που δεν θα ξανα-ματα-υπάρξει ουδεπόποτε.
Εδώ όχι μόνο θα συμφωνήσω με την κυρία αλλά θα προσθέσω πως ο εκλιπών ήταν τόσο δεινός εραστής που κατάφερε να γ@μήσει μια ολόκληρη χώρα με τέτοια ευκολία και άνεση που όντως δεν θα ξανα- ματα-γίνει ουδεπόποτε.
Ενας μπάρμπας που έχει το συνήθειο να κοιμάται στις τελετές, ξαφνικά να ξυπνάει, από το θόρυβο των μαχαιριών που σφύριζαν στον αέρα στη διάρκεια του γνωστού νούμερου του τσίρκου και να αρχίζει να φωνάζει «Ηρωας ήρωας» από μια απόσταση 500 χιλιομέτρων μακριά ή σύμφωνα με άλλους από κάποιον μακρινό πλανήτη όπου ζει, για τον «σύντροφο Πρόεδρο»Βαγγέλη που ήταν και ο στόχος των μαχαιριών.
Μόνο το πνεύμα του ιδρυτή- και υποτίθεται τιμώμενου- του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέα Παπανδρέου, έλειπε γιατί όπως έχεις πει εσύ, οι νεκροί είναι γενικά σνομπ και ανώτεροι άνθρωποι και δεν ασχολούνται πλέον με τις μαλακίες και την αβάσταχτη γελοιότητα των ζωντανών. Δυστυχώς, γιατί στην αντίθετη περίπτωση, θα τους» είχε πλακώσει όλους στις μπάτσες» αρχίζοντας από το γιο του.
Ήταν που λες, όλα σ΄αυτά τα γενέθλια- κηδεία-μνημόσυνο, τόσο ζωντανά και σπαρταριστά μπροστά στα έκπληκτα μάτια μου φίλε Πιτσιρίκο, που παρά το γεγονός πως δεν ήμουν παρούσα αλλά τα διάβαζα στο διαδίκτυο, ένιωσα στα ρουθούνια μου ακόμη και την μυρωδιά του λιβανιού ανάμικτη με την μυρωδιά του μπάφου που σίγουρα είχαν φουμάρει όσοι οπαδοί του ΜΠΑΦΟΚ, πλέον, φώναζαν «Γιώργο γερά να φύγει η δεξιά» ή «Το ΠΑΣΟΚ είν΄ εδώ Ενωμένο Δυνατό» και όσοι χειροκροτούσαν τον Σημίτη και τον Βενιζέλο.
Μόνο που αυτή η μυρωδιά όσο έντονη κι αν ήταν, δεν μπορούσε να καλύψει την αποφορά του σε τυμπανιαία κατάσταση πτώματος του ΠΑΣΟΚ που πρέπει επιτέλους να θαφτεί ΕΔΩ και ΤΩΡΑ, όπως θα έλεγε και ο μακαρίτης ο ιδρυτής του, για να μην επιβαρύνει με το άταφο κουφάρι του κι άλλο τον ήδη μολυσμένο, σάπιο αέρα που αναπνέουμε.
Κατερίνα
(Αγαπητή Κατερίνα, το ΠΑΣΟΚ δεν το θάβουν για να μην οδηγηθεί ο Βενιζέλος στην Δικαιοσύνη. Κατά τ” άλλα, ευτυχώς που τα περισσότερα από τα στελέχη του ΠΑΚ δεν ζουν πια, και δεν βλέπουν την κατάντια του ΠΑΣΟΚ και το πώς εξευτελίστηκαν οι νεανικές και ευγενικές τους ιδέες. Να είστε καλά.)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου