Στο 24:47
Τεράστια κουβέντα έχει ξεκινήσει στο διαδίκτυο με αφορμή τη δολοφονία δύο νέων στη Μάνη, οι οποίοι είχαν ζωγραφισμένη στα σώματά τους τη σβάστικα.
Σύμφωνα με αρκετούς φίλους της ειρήνης, της ελευθερίας και του χρήματος, όποιος ζωγραφίζει πάνω του ή στα ρούχα του ή στο σπίτι του σβάστικες, τότε δεν είναι ναζί αλλά «εθνικόφρων».
Το ίδιο συμβαίνει και με όσους αναρτούν τα τραγούδια και τα σύμβολα της χούντας των συνταγματαρχών και γράφουν ύμνους για τον Παπαδόπουλο, τον Παττακό και τον Ιωαννίδη. Αυτοί δεν είναι χουντικοί, αλλά ιστοριολάτρεις.
Είναι εκπληκτική η άνεση με την οποία τα μέσα ενημέρωσης και τα χάπατα που πιστεύουν ό,τι ακούνε και διαβάζουν, αποκαλούν «τρομοκράτη» κάποιον που απειλεί τη σταθερότητα της κυβέρνησης ή των τραπεζών, αλλά δυσκολεύονται ιδιαιτέρως στο θέμα των ναζί και των φασιστών.
Μάλιστα, ενώ η όψιμη αντιφασιστική στροφή των καναλιών μετά τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα ξεγέλασε τα περισσότερα από αυτά τα χάπατα, κανείς δεν μπαίνει στον κόπο να αποκαλέσει όποιον είναι ναζί με το όνομά του.
Πολλοί είναι εκείνοι που μιλούν για σεβασμό στον νεκρό. Ένα είναι βέβαιο. Ο νεκρός δεν πρόκειται να παρεξηγηθεί όπως κι αν τον πεις.
Τη ζωή του είναι αυτή που χαρακτηρίζεις, όχι τον θάνατό του.
Κανείς δεν πρέπει να πεθαίνει με αυτόν τον τρόπο.
Όπως κανείς δεν πρέπει να ζει με αυτόν τον τρόπο.
Άλλωστε, όλοι μας λέμε «η ζωή θα τον κρίνει», κι όχι «ο θάνατος».
(Υπάρχουν ηλίθιοι που μπαίνουν στη διαδικασία να συγκρίνουν τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με αυτές στη Μάνη. Μάλλον είναι όσοι πίστεψαν ότι η Αργεντινή μας έκανε μήνυση)
(Η «τρομοκρατία» ενοχλεί ενώ ο ναζισμός όχι. Ο ναζισμός έγινε ξανά της μόδας. Όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε ολόκληρο τον κόσμο)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου