Χωμενίδης υμνεί Σαμαρά

http://mao.gr/%CF%87%CF%89%CE%BC%CE%B5%CE%BD%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82-%CF%85%CE%BC%CE%BD%CE%B5%CE%AF-%CF%83%CE%B1%CE%BC%CE%B1%CF%81%CE%AC/

Η  µεγάλη τύχη για τον Αντώνη Σαµαρά «δεν θα είναι να ολοκληρώσει το έργο του. Αλλά να αποχωρήσει την κατάλληλη στιγµή. Ώστε ο χρόνος να του φερθεί µε τρυφερότητα». Αυτό είπε «µια παλιά καραβάνα της πολιτικής» στον συγγραφέα Χρήστο Χωµενίδη, που επέλεξε αυτή την ευχή για επίλογο ενός άρθρου του το οποίο δηµοσιεύτηκε πριν λίγες μέρες στην ιστοσελίδα lifo και είναι αφιερωµένο στον πρωθυπουργό.

Προκειµένου να δοθεί µια επίφαση ισορροπίας, στο κείµενο περιλαµβάνονται τρεις απλοϊκές «αντιρρήσεις» της αντιπολίτευσης, στις οποίες όµως δίνει αποστοµωτικές απαντήσεις ο ίδιος ο Σαµαράς διά χειρός Χωµενίδη. Εγώ δεν τα λέω αυτά, υπονοεί ο συγγραφέας, όµως «ο ίδιος –και κάµποσοι άλλοι– θα ισχυρίζονταν ότι…» και ακολουθεί µια εµετική όσο και στερεότυπη υπεράσπιση του σαµαρικού έργου.

∆ιορισµένο µέλος του Εποπτικού Συµβουλίου της ΝΕΡΙΤ («επίτευγµα» χαρακτήρισε ο Χωµενίδης την έναρξη λειτουργίας της), ο συγγραφέας υποστηρίζει ότι ως πρωθυπουργός ο Σαµαράς ξεδίπλωσε «το σηµαντικότερο προσόν που οφείλει να διαθέτει ένας πολιτικός: Την πολιτικότητα». 

Αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι δεν βασίστηκε στους παλιούς του φίλους, όπως στον Μπαλτάκο, αλλά σε όσους έκρινε «χρήσιµους για τη χώρα». Μα ο Μπαλτάκος κάθε άλλο παρά ο τελευταίος τροχός ήταν στην κυβέρνηση!

Αναρωτιέµαι πόσο τρυφερά φέρθηκε ο µνηµονιακός, ο σαµαρικός χρόνος στους αυτόχειρες, στους απολυµένους, στους «διαθέσιµους», στα εκατοµµύρια των ανέργων, σε όσους δεν έπαιζαν τένις για να διατηρήσουν τη φόρµα τους όπως έκανε ο Σαµαράς όταν η Πολιτική Άνοιξη µπήκε σε διαθεσιµότητα το 1999 και µας το υπενθυµίζει στο κείµενό του ο Χωµενίδης.

 Τσάκισε ψυχές, συνέτριψε ανθρώπους, ξεπούλησε νερά, χώµατα και άλλα πολλά η πολιτική του Σαµαρά και είναι τουλάχιστον κακόγουστο να υµνεί κανείς το δήµιο όσο αυτός παραµένει στην εξουσία κι όσο εσύ ο ίδιος είσαι ένα, µικρό έστω, κοµµάτι αυτής.

Χρόνε, φέρσου στον Αντώνη µε την ίδια τρυφερότητα που ο ίδιος φέρεται στους νέους, στους ανέργους, στους πενόµενους συνταξιούχους, στους εξευτελισµένους εργαζόµενους ή στις καθαρίστριες (ναι, αυτές που «εκβιάζουν» όπως είπε ο Άδωνις Γεωργιάδης, άλλη µια ζώσα απόδειξη της «πολιτικότητας» του Αντώνη Σαµαρά).

Κάποιοι ξεδιπλώνουν το µεγαλύτερο προσόν που µπορεί να έχει ένας Χατζηαβάτης:
τη χατζηαβατικότητα.

της Μαριάννας Τζιαντζή, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πριν