Φιλαράκια φύγατε αλλά δε σας ξεχνάμε

Από μικρή αυτό που με πείραζε πιο πολύ όταν πεθαιναν όμορφοι ανθρωποι,ήταν πως όλη αυτή η πείρα,όλο αυτό που είχαν μέσα τους ως ιδιοσυγκρασία και που είχαν κατακτήσει με προσωπική δουλειά αλλά και πόνο,χάνονταν μαζί μ'αυτούς.

Αν ολη αυτή η γνώση,η καρδιά,μεταλαμπαδευόταν κάπου αλλού θα πονούσε λιγότερο.

Ομως όλο αυτό που ειναι ο κάθε άνθρωπος χάνεται μαζί με το σώμα.

Κι αυτό ειναι το φρικτό.

Η αλήθεια ειναι πως τώρα που γράφω αυτά δεν ειμαι καλά.Από χθες που πέθανε ο Κοντραμπάντο ειμαι σε κατάθλιψη.

Δεν τον γνώρισες θα μου πεις,τί κάνεις έτσι;

Λάθος φίλοι μου.Πολλές φορές μέσα από το νετ γνωρίζεις πιο βαθυά τους ανθρώπους.

Και ίσως τους γνωρίζεις και πιο καλά κι από ανθρώπους που μπορεί να συναναστρέφεσαι κάθε μέρα.

Κακογραμμένο το κείμενό μου.

Δεν είμαι πολύ καλά για να ταιριάξω λέξεις.

Ομως θέλω να θυμηθούμε κάποιους φίλους.

Πόσο ειρωνικό αλλά και πόσο τρυφερό που έχουν φύγει αλλά τα τουιτς τους ειναι εκεί.

Στην αιωνιότητα.

Τα τελευταία τουιτς όμορφων νέων ανθρώπων που δεν τους ξεχνάμε.

Γιατί κάθε φορά που έγραφαν καλοσύνη,χιούμορ και σοφία ανέβλυζαν.

Και τόση δύναμη!

Ο @moloch82

Ο @tuggr

Ο @starvpan

Η @Riaro_p

Ο @vavatsiklis

Ο @allufunmarx

Ο @Contrabbando

Δε σας ξεχνάμε.Αφήσατε το αποτύπωμά σας για πάντα