Άλλη μια Eurovision έφτασε στο τέλος της για να μας αφήσει με μια πικρή γεύση στο στόμα. Η Ελλάδα στην 20η θέση και η ανοχή στη διαφορετικότητα στην πρώτη.
Έτσι είναι αν έτσι νομίζετε.
Γιατί, αν με ρωτάτε, εγώ μόνο ανοχή δεν είδα.
Αντιθέτως διέκρινα μια αφόρητη υστερία στη διατύπωση απόψεων, ένθεν κακείθεν.
Όσοι υποστήριζαν την πρόκριση της Κονσίτα μίλησαν για νίκη της διαφορετικότητας ενώ οι υπόλοιποι -και δυστυχώς ήταν πάρα πολλοί- ξεσπάθωσαν εναντίον του «συμβόλου» που χρησιμοποίησε η Αυστριακή καλλιτέχνιδα, που δεν ήταν άλλο από το μούσι της.
Ήθελα να ‘ξερα, αν το τραγούδι της Αυστρίας ήταν μια ανοησία όπως αυτό της Γαλλίας ή του Ηνωμένου Βασιλείου ας πούμε, η Κονσίτα θα σκαρφάλωνε στην πρώτη θέση; Φυσικά όχι. Τότε τι θα λέγαμε; Θα μιλούσαμε για μια ομοφοβική Ευρώπη;
Αν διαβάζατε τα σχόλια των Ελλήνων στο twitter θα νιώθατε τουλάχιστον οίκτο για ανθρώπους που μεγαλώνουν παιδιά και έχουν τέτοιες απόψεις.
Από το «τι θα πω στο παιδί μου που με ρωτά γιατί αυτή η γυναίκα έχει μούσι» μέχρι ομοφοβικές κορώνες πασπαλισμένες με βιτρινάτη τεστοστερόνη. Σχόλια αγοραία και πλακίτσες που έδειχναν μαζεμένα απωθημένα.
Δεν ξέρω αν ήταν νίκη της διαφορετικότητας ή νίκη του χαβαλέ όλο αυτό που παρέλαυνε στα social media το βράδυ του Σαββάτου. Η Κονσίτα νίκησε αλλά οι φοβίες και οι προκαταλήψεις που είναι ριζωμένες μέσα μας δεν καταλαβαίνουν από βραβεύσεις της μιας βραδιάς. Η ανοχή και η αντοχή, η κατανόηση και η παιδεία δεν μπορούν να ανθίσουν ξαφνικά μέσα σε ένα βράδυ σε εγκεφαλικούς νευρώνες που έχουν γεμίσει… άλατα από την αχρηστία.
Από αισθητικής άποψης -και μόνο- δεν μου άρεσε η εικόνα της Κονσίτα, όπως δεν μου άρεσε και η εικόνα των κοριτσιών από την Πολωνία. Σημαίνει κάτι αυτό;
Πρέπει να καώ στην πυρά; Πολεμώ την έκφανση της διαφορετικότητας όπως αυτή θέλει να εκδηλωθεί από τον οποιονδήποτε; Ειρήνη υμίν, γραμματείς και φαρισαίοι. Η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι μια καθημερινή πρακτική ζωής από το πρωί που ξυπνάς μέχρι την τελευταία σου βραδινή σκέψη πριν κοιμηθείς. Όλα τα άλλα είναι αερολογίες του… πληκτρολογίου και μόνο.
Ο τελικός της Eurovision χάρισε τηλεθέαση ρεκόρ στη ΝΕΡΙΤ και στον τηλεθεατή τραγούδια που τα περισσότερα ήταν για τον κάδο απορριμμάτων. Χάρισε επίσης στον τηλεθεατή ένα άψογο υπερθέαμα αντάξιο χολιγουντιανών υπερπαραγωγών και τους Δανούς να αποθεώνονται δικαίως για την βραδιά.
Ο τελικός της Eurovision όμως έδειξε και πως η ανοχή στη διαφορετικότητα είναι μόνο μια φράση στο στόμα προοδευτικών και όσων χρησιμοποιούν φράσεις προοδευτικές για να κρύψουν άλλα. Γιατί ναι, βραβεύσαμε την τραγουδίστρια με το μούσι αλλά την ίδια βραδιά δύο 17χρονεςαπό τη Ρωσία γνώρισαν το bullying της Ευρώπης λες και είναι αυτές υπεύθυνες για τις αποφάσεις του Πούτιν και για όσα γίνονται στην Ουκρανία. Πόση δημοκρατία και πόση ανοχή χωρά τελικά στην Ευρώπη μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου