Κυκλοφορεί το τρέηλερ από ένα ντοκυμαντέρ για τον Αλέξη Τσίπρα και τις στιγμές του προεκλογικού αγώνα.
Στο τρέηλερ αυτό μεταξύ άλλων, εικονίζεται ο Αλέξης Τσίπρας να παρακολουθεί το χαστούκι κασιδιάρη στην Κανέλλη.
Ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ με το έκπληκτο μισο-χαμόγελο αυτού που παρακολουθεί ένα απροσδόκητο θέαμα ακούγεται να δηλώνει ότι «αυτός είναι ψυχοπαθής»- μια διαπίστωση που πέρασε λίγο πολύ από το μυαλό όλων όσων είδαν τη σκηνή.
Η Λιάνα Κανέλη όμως δεν ανέχεται το χαμόγελο σε αυτή την περίπτωση,
ακόμη και αν αυτό είναι αυτόματη έκφραση και όχι ηθελημένος μορφασμός με σκοπό να σχολιαστεί κάτι.
"Αυτή είναι συμπεριφορά τσογλανιού, όταν για το εγώ του γελά απέναντι σε φασιστική πρακτική, είναι τσογλάνι. Φέρω την πολιτική ευθύνη, να χαρακτηρίσω τσογλάνικη τη συμπεριφορά Τσίπρα στο ντοκιμαντέρ, όταν εγώ σηκώθηκα να υπερασπίσω τη συνάδελφο Δούρου. Η Αριστερά δεν είναι το τυφλό εγώ του Αλέξη Τσίπρα.
Αυτό δεν είναι ήθος της Αριστεράς, είναι δεξιούρα του κερατά",
είπε η κ. Κανέλλη σε τηλεοπτική της παρέμβαση.
Δεν μπορεί κάποιος να πει ότι η συλλογιστική της κ. Κανέλλη στερείται εντελώς λογικής, αν δεχτεί ως λογική την εκκίνηση του συλλογισμού της. Η παράνοιά της ή η πολιτική της υποκρισία-γιατί εκλογές πλησιάζουν- αρχίζει ακριβώς από εκεί.
Από το ότι το «χαμόγελο» δεν αποτέλεσε την προς τα έξω θέση του Αλέξη Τσίπρα και πολύ περισσότερο του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά μια ιδιωτική στιγμή στην οποία ο πρόεδρος του Τσίπρα αντέδρασε με απορία και όχι με οργή, όπως θα όφειλε κατά την Λιάννα Κανέλλη.
Ο κ. Τσίπρας ενδεχομένως να είναι πιο δεξιός από όσο δηλώνει, αλλά αυτό δεν φαίνεται επ΄ ουδενί στο ότι δεν αντέδρασε με τον τρόπο που προβλέπει ο «κώδικας αντιδράσεων του σωστού αριστερού» της κ. Κανέλλη. Έγκαιρα και σωστά είχε η Κουμουνδούρου προχωρήσει στην καταδίκη του περιστατικού και δεν είχε αφήσει κανένα περιθώριο αμφισβήτησης της θέσης του.
«Όμως και η άλλη ε;, σηκώθηκε να τον μουντάρει!», φέρεται να λέει με θαυμασμό στη συνέχεια του video (που δεν φαίνεται στο τρέηλερ) ο Αλέξης Τσίπρας.
Την φράση αυτή εικάζω ότι εννοεί η κ. Κανέλλη λέγοντας «ο Τσίπρας λέει ότι πρώτη του επιτέθηκα εγώ». Ασφαλώς και απέχω πολύ από το να είμαι το μέτρο της αριστεροσύνης,
αλλά και εμένα αυτό μου είχε κάνει εντύπωση.
Την ώρα που ο Κασιδιάρης πέταξε το ποτήρι στη Δούρου, ενώ ο Προκόπης Παυλόπουλος έκανε την κότα δίνοντας νέα διάσταση στη λέξη ακινησία, η Κανέλλη πολύ σωστά του ζήτησε το λόγο.
Ναι, αυτό μου φάνηκε εντυπωσιακό, αλλά το περιλαμβάνω στα θετικά της.
Πόσο κολλημένος πρέπει να είσαι για να ερμηνεύσεις αυτή τη δήλωση έκπληξης σαν κατηγορία υπαιτιότητας για την επίθεση;
Η ταχύτητα και η αναγκαστική πολυσυλλεκτικότητα με την οποία προχωρά ο ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία δεν μου είναι συμπαθείς και μου θυμίζουν το ΠΑΣΟΚ και τους λαίκολεβέντες του που έκαναν επανάσταση εκ τους ασφαλούς.
Αν όμως δεν υπάρξει ένα μίνιμουμ λογικής θα καταλήξουμε να δείχνουμε ο ένας τον άλλον ουρλιάζοντας κατηγορίες που θα υπάρχουν μόνο στο κεφάλι μας ή στην κομματική μας υστεροβουλία.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου