Η επικείμενη επίσκεψη του γερμανού προέδρου Γιόαχιμ Γκάουκ στην Αθήνα φέρνει ξανά στην επιφάνεια το ελληνικό αίτημα για καταβολή αποζημιώσεων για τα εγκλήματα κατά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο και την επιστροφή του κατοχικού δανείου. Το αίτημα αυτό πήρε άλλες διαστάσεις από την έναρξη της δημοσιονομικής κρίσης στην Ελλάδα.
«Από την έναρξη της κρίσης», γράφει η εβδομαδιαία εφημερίδα Die Zeit, «οι δύο λαοί αλληλοκατηγορούνται ότι ο ένας χρωστά στον άλλο:
η Αθήνα για τις εγγυήσεις και τα πακέτα διάσωσης διψήφιου αριθμού δις ευρώ,
το Βερολίνο για το κατοχικό δάνειο,
τις απερίγραπτες καταστροφές και το ποτάμι αίματος που άφησε στη χώρα.
Στις 5 Μαρτίου ο γερμανός πρόεδρος επισκέπτεται την Ελλάδα…στο ταξίδι του θα μιλήσει και για το παρελθόν…στο πλευρό του έλληνα ομολόγου του θα επισκεφθεί τις Λυγκιάδες, ένα χωριό, θέατρο μιας γερμανικής θηριωδίας στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που δεν ξέρει κανένας στη Γερμανία. Ο Γκάουκ δεν έρχεται ως διαπραγματευτής του χρέους ή επόπτης των μεταρρυθμίσεων, αλλά ως Γερμανός».
Ο γερμανός αρθρογράφος επισημαίνει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν εκατοντάδες τέτοιοι τόποι μαρτυρίου που στη Γερμανία έχουν περάσει απαρατήρητοι.
Υπενθυμίζει επίσης ότι εκείνοι που έδωσαν το πρόσταγμα από την πρώτη ορεινή Μεραρχία Αλπινιστών "Εντελβάις" για την εκτέλεση 82 χωρικών στις Λυγκιάδες, οι μισοί από αυτούς μικρά παιδιά, καταδικάστηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης, αλλά λίγο αργότερα αφέθηκαν ελεύθεροι.
«Πώς είναι δυνατόν να έχουν αποσιωπηθεί αυτά τα εγκλήματα πολέμου των Γερμανών» αναρωτιέται η εφημερίδα.
«Στις σχολικά βιβλία δεν γίνεται ούτε καν αναφορά.
Τα ΜΜΕ θυμίζουν τα εγκλήματα στη Ρωσία και στην Πολωνία, αλλά ποτέ στην Ελλάδα.
Σε επισκέψεις τους στην Ελλάδα οι καγκελάριοι απέφυγαν αυτούς τους τόπους,
μόνο ο πρόεδρος Ράου επισκέφτηκε τα Καλάβρυτα το 2000 και ο προκάτοχός του Ρίχαρντ φον Βαϊτσέκερ την Καισαριανή…ωστόσο, γενικά τα εγκλήματα πολέμου στην Ελλάδα δεν ανήκουν στη γερμανική συλλογική μνήμη κι αυτό πληγώνει τους Έλληνες.
Το ταξίδι Γκάουκ γίνεται στη σωστή στιγμή».
Η εφημερίδα υπενθυμίζει τις δικαστικές διεκδικήσεις από ενώσεις θυμάτων αλλά και το φόβο του Βερολίνου πως σε περίπτωση που καταβάλει αποζημιώσεις θα ξεσηκώνονταν κύματα απαιτήσεων από ολόκληρο τον κόσμο. «Μόνο έτσι εξηγείται γιατί οι γερμανοί πολιτικοί απέφυγαν τους κατεστραμμένους τόπους στην Ελλάδα», καταλήγει.
(Πηγή: Deutsche Welle)
Θυμήθηκα εκείνον τον παλιό διάλογο...
ΑπάντησηΔιαγραφή