Να τα διαγράψει αγάπη μου ο ΣΥΡΙΖΑ, να τα διαγράψει τώρα αυτά τα παλιόπαιδα τα ατίθασα του Rednotebook, που μέχρι και το βιβλίο τους κόκκινο είναι, τρομάρα τους. Που αντί να το ντύσουν με μία ωραία κόλλα μπλε εθνικοπατριωτική, και να γράφουν μέσα ωραία λόγια όπως «Άννα (Μισέλ), να ένα μήλο», πάνε και γράφουν βρωμόλογα τύπου Αλληλεγγύη, Ρόζα Λούξεμπουργκ και Καμιά ζωή δεν είναι λαθραία.
Να τα διαγράψει τώρα, που έχουν το θράσος να ζητούν την διάλυση των ΜΑΤ και ΜΕΑ για μια Ελλάδα νέα, που λέγαμε κι οι παλιότεροι.
Που τολμούν να τα βάζουν με την ομάδα Δέλτα –Φάγε, με όλη του την κρέμα.
Κι αυτό το αλητόπαιδο ο Δημοσθένης Παπαδάτος-Αναγωγότατος,
πώς τολμά να γράφει ότι θα τα στείλει να κάνουν τους σχολικούς τροχονόμους; Τι τα πέρασε, για τα παλικάρια με τις μαύρες μπλούζες και ψυχές, που περνούν τις γριές απέναντι;
Μάλλον γι΄ αυτά τα πέρασε, αλλά γιατί, πόθεν πώς;
Επειδή αφήνουν τους νεοναζιάρηδες να αλωνίζουν,
ενώ ξυλοκοπούν με λύσσα τα παιδιά της ΑΡΕΝ;
Ή μήπως γιατί ψεκάζουν με χημικά τους αντιφασίστες στο μετρό και τραυματίζουν Τούρκο πολιτικό πρόσφυγα;
Είναι άσχετο αυτό αγάπη μου με το σύνθημα που αντηχεί από Ρηγίλης μεριά «Τούρκοι Μογγόλοι, δολοφόνοι». Σύμπτωση καθαρή και τίποτε άλλο.
Άσε που ο Τούρκος γλίστρησε απλά και έπεσε.
Τόχουν αυτό οι αντιφασίστες, κουτουλούν πάνω σε ζαρντινιέρες, παίρνουν σβάρνα τρίκυκλα, συμβαίνουν αυτά, αμέσως να κακολογήσεις.
Όχι ναι, να διαγραφεί πάραυτα κι αυτός ο Αναγωγότατος και συμπούρδουλα όλα αυτά τα παλιόπαιδα τα ατίθασα της ΑΡΕΝ, που αντί να κοιτάν τα μαθήματά τους και να καταθέτουν καμιά εποικοδομητική πρόταση για την εκπαίδευση και την πατρίδα μας, που λέει κι ο Σάκης -όχι αυτός που εννοείς ανόητη, ο σωστός, ο πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ, ο Σάκης-, τρέχουν στα ξένα τα γραφεία και κάνουν τα μπάχαλά τους.
Υπερασπίζοντας τι, παρακαλώ;
Τα νεκρά παιδιά στο Φαρμακονήσι;
Γιατί, αδέλφια τους ήτανε;
Ναι;
Σύμφωνα με τι;
Με το Ελευθερία, Ισότητα, Αδελφότητα;
Μα τι παλιομοδίτικα και τρε μπανάλ είναι αυτά;
Να τα διαγράψει τώρα και να εγγράψει χιπστεράκια.
Είναι δυνατόν να μπουκάρουν τα τσογλάνια στα υπουργικά γραφεία κραδαίνοντας επικίνδυνα αυτοκόλλητα και όποιον πάρει ο χάρος;
Τώρα που είπα χάρος, μούρθε έτσι στο ξεκούδουνο συνειρμός με το λιμενικό. Γιατί ως γνωστόν, εξ αρχαιοτάτων χρόνων, ο χάρος και το λιμενικό είχαν στενή σύνδεση. Όταν τα τίναζες τα πέταλα, έβγαινε ο χάρος παγανιά μες την δική σου γειτονιά και σου λεγε τσαχπίνικα «Έχω και κότερο, πάμε μια βόλτα στην λίμνη την βουνίσια σιμά είναι η φλαμουριά;».
Για να σε περάσει όμως στην αντίπερα όχθη τραγουδώντας «ήλιε φονιά πως άφησες να γίνει το κακό», του έσκαγες ένα ολόκληρο τάλαντο για τον κόπο του.
Γιατί στην αρχαιότητα, στον άλλο κόσμο που θα πας κοίτα μη γίνεις σύννεφο, δεν ταξίδευες στη ζούλα, ή με χρησιμοποιημένο εισιτήριο που το αφήνει ο άλλος τάχα μου ανέμελα πάνω στο ακυρωτικό μηχάνημα. Έτσι και δεν του τά ΄σκαγες του βαρκάρη ντάγκα-ντάγκα, σε επαναπροωθούσε στην στεριά.
Αυτό το αξιοποίησαν διάφοροι αρχαίοι ημών μάγκες για να ζήσουν. «Δεν έχω μανίτσα μου, αφού», του λέγανε, και τους γύρναγε πίσω. Μέχρι που το πήρε είδηση ο χάροντας το κόλπο γκρόσο και δεν μάσαγε με το «ουκ αν λάβοις παρά του μη έχοντος», και δεν πα΄ να ήσουν και ο Μένιππος, σε πήγαινε ντουγρού στον Άδη. Από τις διαπραγματεύσεις του υιού του Έρεβους και της Νύχτας με τους αποθαμένους βγήκε η φράση «ποιος πληρώνει τον βαρκάρη».
Το λιμενικό δεν έκανε τίποτε άλλο από το να ακολουθήσει τις παραδόσεις των αρχαίων ημών προγόνων. Και μη μου πείτε εσείς οι προχώ το προγόνων παίζεται, γιατί τι έγραφα πριν, πάλι δεν πρόσεχες Κωστάκη;
Ότι ο χάροντας ήταν γιος του Έρεβους και της Νύχτας, όπερ σημαίνει πως πήρε την θέση με την αξία του -την οικογενειακή αξία του- και έτσι είχε και ένσημα, όχι σαν κάτι άλλους, θου κύριε, μην ανοίξω το στόμα μου.
Η οικογενειοκρατία, λοιπόν, κρατάει σ΄ αυτά τα μέρη εξ απανέκαθεν που λένε και αρχαιόθεν, άρα πρόγονοί μας ήταν οι μόρτες στα σίγουρα. Τότε ο αρχαίος ημών κυβερνητικός έκανε το παιδί του ψυχοποπομπό, σήμερα το κάνει υπουργό, που, στα χρόνια του Μνημονίου, είναι το ένα και το αυτό. Αμφότεροι μας στέλνουνε στον άλλο κόσμο σίγουρα και τους πληρώνουμε κι από πάνω.
Να, αυτά παθαίνω με το να κάνω παρέα με κάτι παλιόπαιδα του Rednotebook ατίθασα, εκτσογλανίζομαι και γώ, και λέω ό,τι μου κατέβει.
Αλλά δεν υπάρχει σωτηρία αγάπη μου, γιατί κι αυτός ο Τσίπρας, άλλο παλιόπαιδο ατίθασο, δεν έχει τον Θεό του. Κυριολεκτικά.
Αντί να διαγράψει όσους χαμένους γράφουν στο Rednotebook, ανακοίνωσε κι από πάνω την υποψηφιότητα για τον Δήμο της Αθήνας του Γαβριήλ Σακελλαρίδη, που αρθρογραφεί στο κόκκινο βιβλίο συχνά-πυκνά;
Για όνομα!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου