Για να πω την αλήθεια ο πρύτανης δεν με έπεισε για τις θεατρικές του επιδόσεις, τις οποίες είχα την ευκαιρία να παρακολουθήσω πολλάκις μέσα στη μέρα. Με τέτοια διαφήμιση που του έχουν κάνει τα καθιερωμένα ΜΜΕ στην Ελλάδα, θα ξεπουλήσει η παράσταση στο Παρίσι.
Σε αντίθεση με τον κύριο Πελεγρίνη, όμως, προσέξατε με τι αληθοφάνεια φούσκωνε και ξεφούσκωνε στα παράθυρα ο Πρετεντέρης;
Πόσο προσωπικά βιώνει το άγχος του φοιτητή που έχασε το εξάμηνο;
Ακούσατε με πόσο πειστικό τρόπο ο Πορτοσάλτε αναφερόταν με αδελφίστικη φωνή στον «κύριο Ζιλιέν»;
Μήπως ακούσατε τον Πάγκαλο να χαρακτηρίζει «γελοιωδέστατο» τον πρύτανη επειδή τολμάει να βγει από το σπίτι του την ώρα που τα πανεπιστήμια είναι κλειστά;
Μήπως τέλος προσέξατε το γούρλωμα της αγανάκτησης του Κυριάκου, όταν αποφάνθηκε ότι ο Πελεγρίνης είναι ακατάλληλος για πρύτανης;
Τα δελτία κατανάλωσαν 20 λεπτά προσπαθώντας να γελοιοποιήσουν τον πρύτανη, που επιλέγει να παίζει θέατρο αντί για τένις στα κλαμπ όπου συναγελάζονται εκείνοι ή να καταβροχθίζει ένα βόδι στις ταβέρνες όπου συχνάζουν.
Η υποκριτική είναι δύσκολη τέχνη και θέλει εκτός από ταλέντο και εξάσκηση. Ίσως ο κύριος πρύτανης να μην έχει αρκετό χρόνο για πρόβες.
Αντίθετα, ο Γιάννης, ο Άρης και τ' άλλα παιδιά, εδώ και τρία χρόνια έχουν περάσει ώρες μπροστά από τις κάμερες, επιμερίζοντας την ευθύνη της κρίσης στους δημόσιους υπάλληλους, στους ταξιτζίδες, στους φαρμακοποιούς, στους οδηγούς των λεωφορείων κ.ο.κ.
Και για να μη λέτε ότι τα βγάζω από το μυαλό μου, ορίστε τι έλεγε ο Πρετεντέρης σε συνέντευξή του στην iefimerida.gr: «Για ένα δεκάμηνο υποδυόμασταν το θέατρο ότι το χρέος είναι βιώσιμο».
Και το κάνατε πολύ καλά Γιάννη.
Κώστας Εφήμερος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου