Ούτε ένας απ' αυτούς δεν είναι αθώος-Της Ειρήνης

Mάχιμος

Της Ειρήνης

"Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να σκοτώσεις έναν άνθρωπο. 

Μπορείς να τον μαχαιρώσεις στην κοιλιά, 

να του αρπάξεις το ψωμί απ'το στόμα, 

να μην θεραπεύσεις την αρρώστια του, να τον χώσεις μέσα σε μια τρώγλη, να τον εξοντώσεις βάζοντάς τον να δουλεύει μέχρι θανάτου, να τον οδηγήσεις στην αυτοκτονία, να τον σύρεις στον πόλεμο. Μερικοί απ'αυτούς απαγορεύονται στο κράτος μας." Μπρέχτ 

Επαναλαμβάνομαι.. Χτες ειπώθηκαν πολλά περί βίας και μη. 

Ότι δεν υπάρχουν ιδεολογίες, κόμματα, είμαστε όλοι Έλληνες κλπ.. 

Για μένα αυτές οι απόψεις είναι πολύ επικίνδυνες.. 

Ακόμη και το να συγκρίνουν τον Παύλο Φύσσα με τους χρυσαυγίτες είδα.. 

Η ιδεολογία είναι το Α και το Ω. 

Ή είσαι με τη ζωή, την ελευθερία, την ισότητα, αλλά και το σεβασμό στο διαφορετικό ή με την ομοιομορφία, την ανισότητα, το τσάκισμα του κατώτερου, τον κοινωνικό δαρβινισμό. 

Η ιδεολογία σου καθορίζει τις πράξεις σου, τον τρόπο ζωή σου, τα πάντα... 

Τείνουμε να βλέπουμε το κλαδί και να χάνουμε το δάσος.. 

Δυο μπούφλες στο Γεωργιάδη, ένα γιαούρτι στον Πάγκαλο, 

τα ξεκαθαρίσματα λογαριασμών μεταξύ ανθρώπων της νύχτας 

και ξαφνικά γινόμαστε πασιφιστές και ξυπνάει ο δημαρίτης μέσα μας..

Εγώ ευχαριστώ αλλά δε θα πάρω.. 

Βλέπω την απίστευτη ΒΙΑ που ασκείται στους ανθρώπους: 

τις αυτοκτονίες, 

τη διάλυση της παιδείας, της υγείας, της εργασίας 

και του μέλλοντός μας σε τελική ανάλυση.. 

Τη διαπόμπευση των οροθετικών γυναικών, 

το πογκρόμ στους τσιγγάνους, 

το εμπόριο της ανθρωπιάς από το ΣΚΑΙ και δε συμμαζεύεται. 

Και την απίστευτη βία που ασκείται στους μετανάστες, 

το τράφικινγκ γυναικών, τους πνιγμούς ανθρώπων στα σύνορα κλπ κλπ. 

Και βλέπω ποιοι στηρίζουν αυτές τις πολιτικές 

και βγαίνουν μετά και βγάζουν εύκολα κηρύγματα καταδίκης της βίας.. 

Όχι, δεν είμαστε όλοι ίδιοι!! 

Δεν είμαστε όλοι συνένοχοι.

 Βάζουμε λίγο περισσότερο ή λίγο λιγότερο το λιθαράκι μας σε όσα εγκλήματα συντελούνται καθημερινά... Είτε περισσότερο είτε λιγότερο ενεργά..

Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μέλη μιας ναζιστικής συμμορίας! 

Ούτε ένας απ' αυτούς δεν είναι αθώος. 

Να μην επεκταθώ στους οπαδούς που "φτιάχνονταν" στη θέα του ξύλου στην Καννέλη, στην είδηση της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, 

στη θέα των ματωμένων μεταναστών στη Μανωλάδα.. 

Ας πιάσω τα μέλη, όμως, μόνο. 

Ούτε ένας απ' αυτούς δε θα μπορούσε να γίνει μέλος αν δεν είχε δράση κατά των μεταναστών κι άλλων ομάδων που θεωρούν κατώτερες. 

Δεν τα λέω εγώ, διαβάστε όσα λένε οι ίδιοι και όσα έχουν περιγράψει πρώην μέλη τους, όπως ο Περίανδρος.. Αυτοί θεωρούν τους μετανάστες σκουπίδια, το είπε κι ο Κασσιδιάρης στη βουλή, τους κομμουνιστές και τους αναρχικούς υποψήφιους για τους φούρνους, όπως και τους τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους, τους εβραίους 

κι όποια άλλη κοινωνική ομάδα δεν τους κάνει. 

Και να δούμε τη θέση τους για τις γυναίκες; 

Διαβάστε τη στο σάιτ τους. 

Για το συνδικαλισμό; 

Θέλουν να τον καταργήσουν. 

Δεν είναι πατριώτες είναι πατριδοκάπηλοι. 

Δείτε τι ψήφιζαν τόσο καιρό στη βουλή οι δήθεν αντιμνημονιακοί.. 

Τους ενδιαφέρει να καλυτερέψουν το επίπεδο ζωής των πολιτών αυτής της χώρας; 

Δείτε τη δράση τους, μην ακούτε εμένα.

Παλιότερα μου την είχαν πει που είχα βάλει μια φωτογραφία με ένα πανό που έγραφε 

"the bitch is dead".. 

"Ελεεινοί όσοι χαίρονται με το θάνατο της Θάτσερ", μου είχε γράψει μια φίλη εδώ. 

Όσοι πέθαναν και εξαθλιώθηκαν λόγω της πολιτικής της Θάτσερ δεν είναι κρίμα, προφανώς.. Κρίμα και η Θάτσερ, 

κρίμα και ο Πινοσέτ, 

κρίμα και οι ναζί, 

κρίμα και η μάνα του Χίτλερ, στην τελική, που είδε το γιο της κρεμασμένο..

Το χτεσινό χτύπημα θα πάει πολύ πίσω το κίνημα, αυτό είναι το μόνο σίγουρο. 

Βρήκαν την καλύτερη ευκαιρία για να χτυπήσουν το "άλλο άκρο"..

 Θα γίνουν σημεία και τέρατα, που δε μπορούμε να προβλέψουμε.

Αλλά, λυπάμαι, δε μπορώ να λυπηθώ. 

Έχω άπειρη ευαισθησία για τα ζώα, 

για τα μωρά που εγκαταλείπονται σε ιδρύματα γιατί οι γονείς τους αδυνατούν να τα μεγαλώσουν, για τα θύματα της ολοένα αυξανόμενης ενδοοικογενειακής βίας, 

για τους μετανάστες που ζουν σε μόνιμο καθεστώς φόβου, 

για τους ανθρώπους που καθημερινά αυτοκτονούν, 

για τα νέα παιδιά που πάνω στο άνθος της ηλικίας τους δεν έχουν καμία προοπτική, για τη λίγο μεγαλύτερη γενιά μου που βρίσκεται στον αέρα, για τους μεγαλύτερους ανθρώπους με τα χαραγμένα πρόσωπα που βλέπουν να τους κλέβουν τους κόπους μιας ζωής. 

Όπως για τον παππού που είδα πριν λίγες μέρες, χαμένο στις σκέψεις του, με το πρόσωπο χωμένο στα χέρια του και με μια θλίψη που έκανε το στομάχι μου κόμπο.. 

Μία ολόκληρη κοινωνία στα αζήτητα...

Θλίψη αλλά και πείσμα και μεγαλύτερη προσήλωση στην ιδεολογία, σε όσα θεωρώ ότι μπορούν να αλλάξουν τη ζωή μας και την κοινωνία μας.. 

"Υπάρχει καλύτερη Ελλάδα και τη θέλουμε" έλεγε παλιά ένα πιασάρικο σύνθημα της ΝΔ. 

Υπάρχει καλύτερος κόσμος και τον θέλουμε, θα παραφράσω εγώ... 

Ένας κόσμος που μας χωράει όλους, στον οποίο ο άνθρωπος έχει αξιοπρέπεια και όνειρα, ΖΕΙ και δεν επιβιώνει. 

Αλλά για να τον δούμε κάποτε αυτό τον κόσμο,

"έρχεται η στιγμή για να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ' αφήσεις"....