Υβριν χρη σβεννύναι...-ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=392525

Από τον ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΗ 

Ο πρωθυπουργός όταν (νόμισε πως) ξέμπλεξε με την Χρυσή Αυγή, έστρεψε την κάννη του στην απέναντι πλευρά. Χαρακτήρισε εξτρεμισμό την εναντίωση στο ΝΑΤΟ και την Ενωση, βάζοντας φωτιά στα φρύγανα που είχαν συλλέξει στενοί του συνεργάτες για να εισηγηθούν στο ευρύ κοινό την θεωρία των δύο άκρων. Με το ΝΑΤΟ, βέβαια, η κοινωνία ελάχιστα ασχολείται. 

Αλλά με την Ενωση και την εξοντωτική πολιτική της, όχι μόνο ασχολείται η χειμαζόμενη ελληνική κοινωνία -και μαζί της σύμπασα η ευρωπαϊκή-, αλλά έχει φτάσει σε σημείο βρασμού. 

Απόδειξη, οι έρευνες της κοινής γνώμης.

 Εδραία η εναντίωση στις επιλογές και την εν γένει πολιτική της (γερμανικής) Ενωσης, στα ύψη ο ευρωσκεπτικισμός, ανοιχτές για ένα μέρος της κοινωνίας όλες οι επιλογές. 

Ακόμη και η έξοδος από την Ευρωζώνη.

 Ενα θυμωμένο άι σιχτίρ από απελπισμένους ανθρώπους που δεν επενδύουν πια σε συνταγές σωτηρίας. Κουράστηκαν να περιμένουν, απογοητεύτηκαν και, τρομαγμένοι, μετατρέπουν μέσα τους την οργή σε έξοδο απελπισίας από το πλαίσιο που υποτίθεται ότι θα τους εξασφάλιζε οικονομική ασφάλεια και ανθρώπινη προοπτική.

 Πώς, λοιπόν, με τόσην ελαφρότητα ένας πρωθυπουργός χαρακτηρίζει εξτρεμισμό μια αμιγώς πολιτική επιλογή ικανού μέρους της κοινωνίας; Πώς είναι δυνατόν να διατυπώνει την (θεμιτή) αντίθεσή του με όρους παλαιοκομματικής αντιπαράθεσης, φτηνής δημαγωγίας -τρομοκρατικής υφής-, που καταχωρίζει την πολιτική διαφωνία στις δέλτους του εξτρεμισμού; 

Τι υποδηλώνει, εκτός από έκδηλη αγωνία και εσωτερική αποσταθεροποίηση του ίδιου, αυτή η λαϊκιστική επίθεση εναντίον αλλοδόξων; Ο Σαμαράς δεν είναι χθεσινός. Ξέρει καλά ότι οι υμνητικές αναφορές στο τοτέμ του ευρωπαϊσμού δεν πείθουν.

 Η υπεσχημένη ευρωπαϊκή ευτοπία αποδείχτηκε εφιαλτικό στρατόπεδο συγκέντρωσης ανέργων, πεινασμένων, απελπισμένων και οργισμένων. Βλέπει καθαρά ότι η αδιέξοδη πολιτική που υπηρετεί είναι ευρωπαϊκής προελεύσεως. Ο μύθος της σωτήριας Ευρώπης έχει συντριβεί. Τώρα γυρίζουν την πλάτη στο μυθολογημένο «ευρωπαϊκό όραμα» ακόμη και άνθρωποι που είχαν πιστέψει σ' αυτό. Επομένως, ο πρωθυπουργός ξέρει εξίσου καλά ότι τα περί εξτρεμισμού δεν αποδίδουν αν δεν συνδεθούν με «κάτι άλλο». Και το βρήκε... Τι βρήκε; 

Το άλλοθι των «εξτρεμιστικών άκρων» που δήθεν εμποδίζουν την εξυγιαντική προσπάθεια της κυβέρνησής του και προϊδεάζουν για ποικίλες περιπέτειες. Εξτρεμιστές οι ναζί της Χρυσής Αυγής, αντιευρωπαϊστές και αντιμνημονιακοί; 

Ιδού και το έτερον ήμισυ: Εξτρεμιστές οι αμυνόμενοι στις Σκουριές, καλυπτόμενοι από τον ΣΥΡΙΖΑ. Εξτρεμιστές οι αντιεξουσιαστές με τις μολότοφ, υπό την ανοχή του ΣΥΡΙΖΑ. Εξτρεμιστές ορισμένοι από τις συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ, εξτρεμιστές οι αντιμνημονιακοί του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή ολόκληρο το ποσοστό του, καθώς και όσοι ενυπάρχουν σε άλλα κόμματα (ΑΝ.ΕΛ. κ.λπ.). 

 Ο Σαμαράς θέλει να κρυφτεί, αλλά οι σκοπιμότητες τον προδίδουν. Το πρόβλημά του είναι ο ΣΥΡΙΖΑ και όχι ο εξτρεμισμός της ναζιστικής Χρυσής Αυγής. 

Ο θλιβερός αυτός εσμός είναι αντιμετωπίσιμος, ενώ η αντιμνημονιακή δυναμική δεν είναι. Επομένως το μεγάλο άγχος του πρωθυπουργού εντοπίζεται στην πιθανή εκτόξευση του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ενδέχεται να καταστεί υποδοχέας πολύ μεγαλύτερου ποσοστού. Εστω δοκιμαστικά. Εστω ως μορφή διαμαρτυρίας και όχι ως κατασταλαγμένη ιδεολογική επιλογή. 

 Τα περί εξτρεμισμού, ιδία διά χειλέων πρωθυπουργού, συνιστούν ύβριν. 

Και η ύβρις είναι χειρότερη από την πυρκαγιά. 

Διότι, όπως έλεγε ο παππούς από την Εφεσο και θα επαναλάμβανε στην αγαπημένη της γλώσσα, τα αρχαία ελληνικά, η κυρία Ρεπούση: «Υβριν χρη σβεννύναι μάλλον ή πυρκαϊήν»...

 ΥΓ. Να την η νέα Κεντροαριστερά! Μανιφέστα, καταιγιστική προβολή, θρίαμβος της ελιτίστικης «επωνυμίας». Επί της ουσίας, άλλη μία απόπειρα να επανακάμψει ο ξεχασμένος σημιτικός «εκσυγχρονισμός». Περί αυτού, προσεχώς...