Η Χρυσή Αυγή στη ζώνη του λυκόφωτος – του Γιώργου Βλαντή

http://frear.gr/?p=2074

Ταλαντευόμενη συνειδητά ανάμεσα στο φως της δημοσιότητας και στο σκότος του υπόκοσμου, αντισταθμίζοντας την υπολογισμένη σιγή των ζοφερών σχεδιασμών της με την ηχηρή κακοφωνία του ολοκληρωτικού της παραληρήματος, 
η Χρυσή Αυγή τρεφόταν από το ύποπτο λυκόφως. 

Τώρα φαίνεται ότι πέφτει θύμα του.
 Όποιος ερωτοτροπεί με τις δυνάμεις της Ύβρεως, 
είναι καταδικασμένος να γίνει αργά ή γρήγορα βορά τους.

Θα είναι όμως η ελπιζόμενη έκλειψη της Χρυσής Αυγής κάτι περισσότερο από το τέλος ενός (αντι)πολιτικού μορφώματος με εγκληματική δράση; 
Ο Ποινικός Κώδικας δεν δύναται να ξορκίσει την ιδεολογία που χονδροειδώς και με θράσος εκφράζει το κόμμα τούτο της Ακροδεξιάς• 

από την άλλη, αποτελεί σκάνδαλο για τα πολιτικά, νομοθετικά και δικαστικά μας πράγματα το γεγονός ότι κυκλοφορούσαν επί δεκαετίες ελεύθεροι και ανενόχλητοι ιταμοί εκπρόσωποι του νεοναζισμού με ειδεχθή παραβατική συμπεριφορά.

Το καίριο, πάντως, ερώτημα δεν αφορά αυτούς που μπαίνουν τώρα στη φυλακή, 
αλλά αυτά που θα έπρεπε να βγαίνουν (και δεν) από τις ψυχές πολλών,
 πάρα πολλών Ελλήνων εδώ και χρόνια. 

Αντισημιτισμός,
 ρατσισμός,
 συνωμοσιολογία,
 ισοπεδωτική απαξίωση του πολιτικού συστήματος (ναι, είναι αισχρό να διαγράφει κανείς με μια μονοκοντυλιά τις δημοκρατικές κατακτήσεις και τα επιτεύγματα της Μεταπολίτευσης), συμπλεγματικός εθνικισμός,
 ομφαλοσκοπία,
ηθική του αίματος και της πατριάς, 
αναζητήσεις σωτήρων και λοιπών μεσσιανικών λύσεων επέκεινα των δημοκρατικών αρχών: αυτές είναι μερικές μόνο από τις πολλές κατάρες που πρέπει να ξεριζωθούν.
 Μπορούν; 
Μπορούμε; 
Πώς;

Και μιας και ο συντάκτης του παρόντος είναι θεολόγος:
Πώς θα αντιδράσουν τα όργανα της Εκκλησίας απέναντι στις περιπτώσεις κληρικών και δη ιεραρχών που ερωτοτρόπησαν και ερωτοτροπούν με τη Χρυσή Αυγή 
(κάνω διάκριση των χρόνων επειδή κάποιοι υποδύονται πλέον τις μετανοούσες κόρες των θρησκευτικών αφηγημάτων), που υμνούν τη χούντα, 
που καλλιεργούν μοναρχικούς και λοιπούς αντιδημοκρατικούς μεσσιανισμούς, 
που ενσπείρουν συνειδητά το μίσος ενάντια στους Εβραίους, ενάντια σε εθνικές, θρησκευτικές ή σεξουαλικές μειονότητες, ενάντια σε όποιον δεν εντάσσεται στον άχαρο ορίζοντά τους; 

Η απάντηση στο ερώτημα είναι εξαιρετικά απλή και συνάμα τραγικά επώδυνη. 
Ωστόσο, αποτελεί ευθύνη των χριστιανών να δείχνουν ολοένα ότι ξέρουν να βιώνουν εμπράκτως την ελευθερία που υπόσχεται και είναι ο Κύριός τους.

Η αδικαιολόγητα καθυστερημένη, πλην όμως ορθή επέμβαση της ελληνικής δικαιοσύνης φαίνεται ότι θα δυσκολέψει το μέλλον του κόμματος του μίσους. 

Η πάλη όμως με τον ιδεολογικό ζόφο που αυτό εκφράζει μπαίνει τώρα σε μια δύσκολη φάση που θα καταστεί δυσκολότερη και από τη ρητορική της θυματοποίησης και της συνωμοσιολογίας, την οποία ήδη καταχρώνται οι κρατούμενοι, οι συμπάσχοντες και οι συμπαθούντες τους. Ακόμη και αν η Χρυσή Αυγή δύσει, για να ανατείλει ο ήλιος της ουσιαστικής, αυθεντικής, γενναιόδωρης δημοκρατίας «θέλει δουλειά πολλή» – και από όλους.

[Πρώτη δημοσίευση. Το φωτομοντάζ είναι του Γερμανού αντιναζιστή καλλιτέχνη John Heartfield (1891-1968).]