Γράφει η…. ανεκδιήγητη Σώτη Τριανταφύλλου:
“Ο ρατσισμός και τα στρατόπεδα είναι απαράδεκτα. Ωστόσο, μόνοι μας φτάσαμε σ’ ένα σημείο όπου δεν φαίνεται να υπάρχει ανθρωπιστική λύση“
[==> άρα, ΚΑΛΩΣ υπάρχουν τα (δήθεν) "απαράδεκτα" στρατόπεδα και
ΔΕΝ υπάρχει άλλη λύση].
Και όπως επεσήμανε μια e-φίλη, σε σχόλιο του facebook:
…η κεντρική φράση είναι το “είμαστε στην πολύ δυσάρεστη θέση να χτίζουμε στρατόπεδα συγκέντρωσης“.
Αφενός ομολογεί ότι πρόκειται περί στρατοπέδων συγκέντρωσης, αφετέρου όχι μόνο τα δικαιολογεί αλλά και συμπεριλαμβάνει εαυτήν στο α’ πληθυντικό των κτιστών. Είναι η επίσημη προσχώρησή της στον ναζισμό και στο φασισμό αυτό το κείμενο. Το πιστοποιητικό που επικυρώνει ότι αυτή είναι το ένα άκρο για το οποίο μιλά.
Τώρα…
Αν και [σε πάρα πολύ γενικές γραμμές] συμφωνώ με ένα πρόσφατο άρθρο κάποιας κ. Χουλιάρα [κατά της Σώτης],
διαφωνώ με την προσέγγισή του και απορρίπτω απολύτως την προμετωπιδα του, που λέει ότι
“Αν κάποιος καταφέρει να διαβάσει το άρθρο της κυρίας Τριανταφύλλου αποφεύγοντας την ημικρανία και τη συνδρομή ψυχολόγου, είναι άξιος θερμών συγχαρητηρίων!”.
ΠΟΛΥ κακώς αυτό θεωρείται αυτονόητο! Γιατί? Μήπως γιατί η ημικρανία ή/και η προσφυγή σε… ψυχολόγο οφείλονται σε… ανεπάρκεια ικανότητας για ΛΟΓΙΚΗ ανάλυση και σε μια τάση να αντιδρά κανείς (σε πολιτικά άρθρα) μόνο συναισθηματικά”? Ε, όλα αυτά είναι λάθος!
Σαν αποτέλεσμα, το άρθρο της κ. Χουλιάρα, αντί να ξεσκεπάσει τη Σώτη, εκτοξεύει ατεκμηρίωτους χαρακτηρισμούς, που (αν και γενικά σωστοί) δίνουν λαβή σε υποστηρικτές της Σώτης να αντεπιτεθούν (μέσα στα σχόλια του άρθρου). Και όπως είπε κάποιος (επικριτής της Σώτης) “…το άρθρο [της κ. Χουλιάρα] “δεν αντιλαμβάνεται ποιο είναι το επίδικο του άρθρου της Σώτης και προσπαθεί να μας πείσει ότι δεν είναι κουλτουριάρα. Εντελώς ηλίθιο!”
Λάθος κάνετε, κ. Χουλιάρα! Η Σώτη δεν μας πονοκεφαλιάζει. Ισα-ίσα, μας διασκεδάζει… αυτο-αποκαλυπτόμενη.
Είναι, εξάλλου… εξαίρετη μαγείρισα. 
Π.χ. λέει
“Όταν δεν κατανοείς ότι, στην πολιτική, χρειάζεται διπλωματία, αξιοπιστία, σεβασμός των θεσμών
(ότι, για παράδειγμα, το χρέος της Ελλάδας πρέπει να εξοφληθεί κι ότι δεν μπορεί κανείς να καθυβρίζει τους δανειστές του), όταν δεν αντιλαμβάνεσαι την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, ταυτίζεσαι και πάλι με αυτές τις ομάδες”
[=τις... κακές συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που κακώς διαμαρτυρήθηκαν για την εισβολή των ΜΑΤ στο Πολυτεχνείο, κατά την ίδια].
Προσέξτε: “…το χρέος της Ελλάδας πρέπει να εξοφληθεί και [...] δεν μπορεί κανείς να καθυβρίζει τους δανειστές του“
- ==> άρα [λογικά] η λιτότητα είναι σωστή, ενώ όποιος διαφωνεί, ή βρίζει τους τοκογλύφους (φτου κακά) είναι κακός αριστερός, κλπ. !
- Επίσης [αποδεδειγμένα, σύμφωνα με πλήθος αναλυτών, διεθνώς, ακόμη και... υποστηρικτών της λιτότητας] το χρέος ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ να εξοφληθεί
- Τέλος, είναι δικαίωμα να “βρίζουμε” τους τοκογλύφους, που [έτσι κι αλλοιώς] δάνεισαν με δόλο, όχι εμάς (δηλαδή το λαό) αλλά την ελίτ και το διαπλεκόμενο κράτος (της).
Κοντολογίς, ο σαμαρωμένος γάϊδαρος-λαός πετάει, ΑΝ… [προηγουμένως] πεταλωθεί.
Χάϊλ Σαμαρass και χάϊλ στην πεταλώτρια Σώτη !
Ζήτω και οι Τράπεζες (μην τις… βρίζετε)
[Υστερόγραφο] ΙΔΟΥ γιατί η σύγχρονη λογοτεχνία [για μένα] πέθανε:
- ΑΧΡΗΣΤΕΥΤΗΚΕ από τη Σώτη, τον Χωμενίδη, τον Τατσόπουλο, το Θανάση Χειμωνά, την Κική Δημουλά [κι ένα σωρό άλλους συγγραφείς...]
Προσωπικά, εδώ και χρόνια, με πολύ ελάχιστές εξαιρέσεις… αποφεύγω να διαβάσω λογοτεχνικά βιβλία (ιδίως σύγχρονα).
Αν και διαβάζω αρκετά βιβλία (κυρίως φιλοσοφικά, ιστορικά ή επιστημονικά) η λογοτεχνία έπαψε να με συγκινεί.
Σε μεγάλο βαθμό, αυτό οφείλεται στην Πλημμυρίδα Πληροφορίας και Γνώσης μέσα από το διαδίκτυο. Αντιλήφθηκα, δηλαδή, ότι υπάρχουν βουνά Γνώσης και Πληροφορίας που δεν θα προλάβουμε ποτέ (σε μία μόνο ζωή) να αφομοιώσουμε.
Επομένως, είμαστε εξαναγκασμένοι να κάνουμε πιο σωστή διαχείριση του χρόνου που σπαταλάμε στις αναγνώσεις μας.
Τα περισσότερα λογοτεχνικά βιβλία, ακόμη και αν έχουν κάποιο σημαντικό(?) μήνυμα, επιδίδονται σε μακροσκελείς κατασκευές Εικονικών Κόσμων, που δεν με αφορούν, δεν με ενδιαφέρουν, και βαριέμαι να ασχοληθώ μαζί τους!
Όπως ακριβώς βαριέμαι και τα τηλεοπτικά σήριαλ, ή (ακόμη και) τα περισσότερα κινηματογραφικά έργα!
Ω, ναι, ομολογώ ότι δεν είμαι (πια) ούτε καν σινεφίλ. Εδώ και χρόνια, ΔΕΝ έχω πια ούτε δέκτη τηλεόρασης (τον χάρισα σε γείτονες το 2005), ενώ μια φίλη παραπονιέται ότι… με παίρνει ο ύπνος (!) όταν την επισκέπτομαι και τυχαίνει εκείνη να βλέπει σήριαλ (ή χολυγουντιανά έργα)!
Εδώ και καιρό, είχα όμως την ελπίδα ότι μέσα από τη νέα γενιά των Ελλήνων λογοτεχνών, θα βρεθούν κάποια βιβλία που θα αποτελέσουν εξαίρεση, ακόμη και για μένα, που αποφεύγω γενικά τη λογοτεχνία.
Η Σώτη Τριανταφύλλου, με τα πολλά βιβλία της και τις απερίγραπτες νεο-συντηρητικές μπούρδες της, όπως κι ο Χρήστος Χωμενίδης, ο Θανάσης Χειμωνάς, η Κική Δημουλά, κ.ά. …με έπεισαν ότι κακώς είχα αυτή την ελπίδα.
ΔΕΝ έχω πια καμμία διάθεση να ασχοληθώ με σύγχρονη ελληνική λογοτεχνία. ΑΝ ποτέ κάνω κάποια εξαίρεση, δεν θα είναι ελληνική και [πολύ πιθανώς] δεν θα είναι ούτε σύγχρονη.
Η “λίστα αναμονής” με τα κλασσικά έργα λογοτεχνίας που δεν έχω διαβάσει -αν και ίσως θάπρεπε- είναι πολύ μεγάλη και μάλλον δεν [θα προλάβω να] διαβάσω ούτε καν ένα μικρό μέρος της! Ε, ΤΙ να κάνουμε? Τα ωραία λόγια (των λογοτεχνημάτων) δεν φτάνουν!
Η ζωή είναι ΠΟΛΥ μικρή για να ασχολούμαστε με εικονικούς κόσμους ταλαντούχων μπουρδολόγων, που (συχνά-πυκνά) στερούνται όχι μόνο πολιτικής αξίας αλλά και κοινής λογικής!
- Σημείωση: Αν και το θεωρώ χλωμό, το να είναι η Σώτη “σπουδαία λογοτέχνις” (και δεν διάβασα κανένα βιβλίο της), γενικά ο φασισμός, ο ρατσισμός, ή ο συντηρητισμός κάποιου συγγραφέα δεν αποκλείουν και το ενδεχόμενο να είναι “αξιόλογο” το έργο του.
- Ταλέντο και ποιότητα ψυχής ή σωστές πολιτικές στάσεις δεν συμβαδίζουν πάντα. Κλασσικά παραδείγματα, ο φασίστας “διαχρονικός ποιητής” Εζρα Πάουντ, ή ο “αναρχο-μοναρχικός” και “απολιτικός” [κατά τον ίδιο]αξεπέραστος ζωγράφος Σαλβαντόρ Νταλί.
- ΜΗ μου πείτε όμως ότι (με αυτό τον τρόπο) συγκαταλέγω σε αυτούς τη… Σώτη. Αυτή η συνεπαγωγή ΔΕΝ ΙΣΧΥΕΙ ,λογικά (χεχε).
- Στην Ελλάδα επικρατεί μια λανθασμένη παραδοχή, ότι κάθε επώνυμος ταλαντούχος (πρέπει να) είναι ΚΑΙ καλός άνθρωπος με σωστές πολιτικο-κοινωνικές απόψεις και ότι δικαιούται ανοχής ΕΠΕΙΔΗ έχει αξιόλογο έργο, ή (αλλοιώς) ότι ΑΝ δεν έχει ακεραιότητα σε άλλα θέματα, τότε ΔΕΝ (μπορεί να) έχει ούτε αξιόλογο έργο.
- ΤΙΠΟΤΕ από όλα αυτά δεν ισχύει.
- Και είναι λάθος να θέλει κανείς να αποδείξει ότι ένας ηθικά απαράδεκτος ή αντιδραστικός λογοτέχνης “δεν είναι καλός λογοτέχνης” (όπως επιχειρεί να κάνει και το άθρο της κ. Χουλιάρα στη Σώτη).
- Αρκετοί Ιδιοφυείς ταλαντούχοι υπήρξαν και καθάρματα (ή φασιστάκια) στην “πραγματική ζωή”. Η μυθοποίηση των επώνυμων ταλαντούχων αρμόζει σε μια ανώριμη, μανιχαϊστική κοινωνία με προκαταλήψεις καιαδυναμία στη λογική. Σε μια τέτοια ανώριμη, μη-δημοκρατική κοινωνία (όπως είναι οι περισσότερες, δεν μιλάω μόνο για την Ελλάδα), “μπουμπούκια” παλιο-χαρακτήρες “με ταλέντο” εξιδανικεύονται και αναδεικνύονται (στην Ελλάδα και μέσω διαπλοκής) σε δημοφιλή δημόσια πρόσωπα πολύ πιο εύκολα (όπως και γκρεμίζονται εξίσου εύκολα).
- Εν κατακλείδι, ΧΕΣΤΗΚΑ αν η Σώτη (ή η Κική) είναι “μεγάλη λογοτέχνις” (ή “βραβευμένη ποιήτρια”).
- ΔΕΝ με νοιάζει αυτό, ΔΕΝ σημαίνει τίποτε και ΔΕΝ προτίθεμαι έτσι κι αλλοιώς να τις διαβάσω, διότι ΔΕΝ έχω χρόνο. Υπάρχουν σημαντικότερα βιβλία που δεν διάβασα [ακόμη].Πάσχουμε όλοι από INFORMATION OVERLOAD!
Διαβάστε επίσης (σχετικά με αυτούς τους “διανοουμένους”):
- Στο ντιβάνι της Διβάνη και της διανόησης (άρθρο Κώστα Βαξεβάνη)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου