Διάβασα την πρόσφατη συνέντευξη του Σαμαρά στην Washington Post όπου δήλωσε πως πέρασε “10 χρόνια κοιτάζοντας τους τοίχους του σπιτιού του” μετά το 96.
Αλήθεια ο Σαμαράς δεν ήταν Ευρωβουλευτής την περίοδο 2004-07;
Δηλαδή την περίοδο της θητείας του στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
κοιτούσε τον τοίχο του σπιτιού του;
Έτσι φαίνεται αν κρίνει κανείς από τη δραστηριότητά του την περίοδο εκείνη.
25 μήνες πέρασε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ο Αντώνης Σαμαράς,
και έκανε μόλις 8 ερωτήσεις, από τις οποίες οι δύο είναι ίδιες
(απλά μία ήταν προς την Επιτροπή και μία προς το Συμβούλιο),
ενώ άλλες δύο τις κατέθεσε μαζί με συναδέλφους του από τη ΝΔ.
Ουσιαστικά δηλ. έκανε 4 μόνο ερωτήσεις από τις οποίες 3 είναι για την Τουρκία/Κυπριακό και μία για τον καταναλωτή.
Δηλαδή πληρώθηκε καλοπληρώθηκε, για δύο χρόνια
μόνο και μόνο για να κάνει 3 ερωτήσεις για την εξωτερική πολιτική.
Έπιασε τόπο η ψήφος και τα χρήματα των φορολογούμενων.
Τουλάχιστον δεν ήταν πολύ κοπανατζής,
καθώς όπως φαίνεται ήταν παρών στις 71.28% από τις ψηφοφορίες.
Μια στις τρεις κοπανατζής
και στις άλλες δύο ψήφιζε και δε μιλούσε,
κοιτούσε μόνο τους τοίχους στο Στρασβούργο και τις Βρυξέλλες,
να σπάσει τη μονοτονία από τους τοίχους του σπιτιού του.
Για να δώσουμε στα στοιχεία κάποιο μέτρο σύγκρισης, ας δούμε τη δραστηριότητα του Τρεμόπουλου, Ευρωβουλευτή με τους Οικολόγους Πράσινους, ένα άτομο που λοιδωρήθηκε αρκετά αλλά όπως φαίνεται ήταν καλό value for money γι’ αυτούς που ψήφισαν το κόμμα του και για τους Ευρωπαίους φορολογούμενους.
Σε 30 μήνες θητεία (5 μήνες δηλ. περισσότερο του Σαμαρά καθώς παραιτήθηκε στα μισά λόγω της ρήτρας της εναλλαγής στην εξουσία που ισχύει στο κόμμα του, αλλά και για να αναλάβει τη θέση του περιφερειακού συμβούλου) έκανε 357 ερωτήσεις για διάφορα θέματα και είχε γενικά πολύ περισσότερη δραστηριότητα,
και 84.83% συμμετοχή στις ψηφοφορίες.
Αυτά δεν τα γράφω για να υποστηρίξω τον Τρεμόπουλο.
Άλλωστε το ζήτημα δεν είναι ο αριθμός των ερωτήσεων μόνο (ο Καρατζαφέρης νομίζω έχει το all time record με 663 ερωτήσεις σε 25 μήνες θητείας) αλλά η γενικότερη στάση.
Το κόμμα του τον εμπιστεύτηκε σε ένα αξίωμα,
ο ελληνικός λαός στήριξε την επιλογή αυτή, για να την πληρώσουν οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι. Ο Σαμαράς δε σεβάστηκε τίποτα απ’ όλα αυτά, τα αντιμετώπισε με αδιαφορία και σήμερα μας λέει πως την περίοδο εκείνη κοιτούσε τον τοίχο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου