Τις δύο τελευταίες εβδομάδες ο κόσμος παρακολουθεί τον αγώνα της Νέας Δημοκρατίας να πάει κόντρα σε ένα νομοσχέδιο που του έχει αποτυπωθεί το όνομα “αντιρατσιστικό”.
Οι γραμματείς του Αντώνη Σαμαρά άδειασαν τον υπουργό δικαιοσύνης Αντώνη Ρουπακιώτη, ο οποίος υπουργός υποσχέθηκε ότι το νομοσχέδιο θα κατατεθεί και δεν πρόκειται να αλλάξει.
Εξέχουσες προσωπικότητες της ΝΔ και ολόκληρη η Χρυσή Αυγή εναντιώνονται στο νομοσχέδιο -ο καθένας για τους δικούς του λόγους- ακόμη κι αν οι περισσότεροι από αυτούς συναντιούνται.
Τι είναι αυτά που λένε και ποιες οι απαντήσεις που μπορούν να δοθούν;
Με λίγη φαντασία τα ακόλουθα:
Το αντιρατσιστικό νομοσχέδιο θα καταργήσει την Χρυσή Αυγή και τις ψήφους 400.000 Ελλήνων.
Όχι, το νομοσχέδιο δεν θα καταργήσει την Χρυσή Αυγή. Εδώ ξεσηκώθηκε ολόκληρο το νεοδημοκρατικό σύστημα ενάντια στον προεδρεύων Δραγασάκη επειδή απέβαλλε από την αίθουσα της βουλής τον χρυσαυγίτη βουλευτή Ηλιόπουλο και θα επέτρεπε σε ένα απλό νομοσχέδιο να καταργήσει το κόμμα του; Αλλά ακόμη κι αν το καταργούσε, ας βγουν οι 400.000 περήφανοι χρυσαυγίτες στους δρόμους για να μάθουμε κι εμείς ποιοι είναι.
Ή να λουφάξουν μαζί με τους φονιάδες που ψήφισαν για πάντα.
Όποιος λέει κάποιον άνθρωπο που μπήκε στη χώρα χωρίς χαρτιά “λαθρομετανάστη” θα στιγματίζεται ως ρατσιστής.
Δεν χρειάζεται κανένα νομοσχέδιο για να προσδιορίσει αν είναι ή όχι ρατσιστής όποιος αποκαλεί έναν άνθρωπο “λαθραίο”. Είναι ρατσιστής. Κι όταν μιλά για τις “δουλειές που μας παίρνουν οι λαθραίοι” ή τις “αρρώστιες που κουβαλάνε” ή που “παίρνουν τις θέσεις των παιδιών μας στους παιδικούς σταθμούς” δεν είναι απλά ρατσιστής, αλλά και υποκινητής της βίας.
Δεν θα μπορούμε να αναγνωρίζουμε άλλες γενοκτονίες εκτός από το Ολοκαύτωμα των Εβραίων τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
18 στους 300 βουλευτές του ελληνικού κοινοβουλίου αυτήν τη στιγμή δεν αρνούνται μονάχα το Ολοκαύτωμα αλλά κι όλα τα υπόλοιπα εγκλήματα των ναζί -συμπεριλαμβανομένων κι εκείνων ενάντια στους Έλληνες- τούς υμνούν και εύχονται μία μέρα να αναβιώσουν τον μύθο του Φύρερ τους.
Περιορίζουμε την ελεύθερη διακίνηση ιδεών.
Στις πλάτες αυτής της ελεύθερης διακίνησης ιδεών βλέπαμε για πάνω από δύο εβδομάδες στις τηλεοράσεις και τις εφημερίδες τα πρόσωπα εξαθλιωμένων οροθετικών γυναικών να παρουσιάζονται ως εγκληματίες και δολοφόνοι της ελληνικής μας φυλής.
Όλα αυτά για να μαζέψουν ψήφους ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης και ο Ανδρέας Λοβέρδος.
Κι όταν η υπόθεση δικαίωσε τις γυναίκες αυτές, κανείς δεν ασχολήθηκε με την αθώωση τους. Κανείς δεν ζήτησε καν ένα συγγνώμη. Στο όνομα της ελευθερίας διακίνησης ιδεών οι κάτοικοι των Σκουριών ονομάζονται τρομοκράτες από τα κανάλια και προδότες από τους πολιτικούς.
Η Εκκλησία θα φιμωθεί.
Το ελληνικό κράτος είναι ένα από τα λίγα κράτη που το 1979 δεν αποδέχθηκε αμέσως, όπως όλη η Ευρώπη, τις διακρίσεις λόγω θρησκεύματος. Το έκανε 5 χρόνια αργότερα και μετά από πολλές πιέσεις, μόνο και μόνο για να βγει από το στόχαστρο της ευρωπαϊκής κοινότητας. Το αν η Εκκλησία έχει δικαίωμα να αφορίζει όποιον θεωρεί “αιρετικό” είναι ζήτημα δογματικό. Το αν ένας χριστιανοταλιμπάν παπάς ή πολίτης λιντσάρει έναν Μάρτυρα του Ιεχωβά ή έναν Μουσουλμάνο γι’ αυτά που πιστεύει, τότε μιλάμε για ξεκάθαρο ρατσιστικό έγκλημα.
Υπάρχει κίνδυνος να στοχοποιηθεί το ΚΚΕ.
Όποιος γνωρίζει την ιστορία του ΚΚΕ και πιστεύει ότι ένα νομοσχέδιο σαν αυτό έχει ως στόχο τον κομμουνισμό, τότε είναι τουλάχιστον ηλίθιος με τεράστια κόμπλεξ καταδίωξης. Εξομοιώνει το ΚΚΕ με την Χρυσή Αυγή και συγκρίνει τους αγώνες των κομμουνιστών για ελευθερία με τα ναζιστικά πογκρόμ του Μιχαλολιάκου και του Καιάδα. Κι αν σε ένα διαστρεβλωμένα άρρωστο σενάριο το ΚΚΕ βγει μαζί με την Χρυσή Αυγή στην παρανομία, τότε θα δούμε στους δρόμους πόσα απίδια πιάνει ο σάκος.
Εφόσον υπάρχουν προηγούμενες αποφάσεις, γιατί θα πρέπει να γίνει ντόρος για ένα ακόμη αντιρατσιστικό νομοσχέδιο;
Πρώτον: Οι προηγούμενες αποφάσεις δεν ελήφθησαν με ένα νεοναζιστικό κόμμα στη βουλή.
Δεύτερον: Από τον περασμένο Αύγουστο χιλιάδες αθώοι άνθρωποι συλλαμβάνονται, ξυλοκοπούνται από την αστυνομία και κλειδώνονται σε στρατόπεδα συγκέντρωσης και άθλια κρατητήρια χωρίς καμία κατηγορία.
Ακόμη και τουρίστες με λάθος παρουσιαστικό υπήρξαν θύματα επιθέσεων.
Τρίτον: Όταν η αστυνομία δεν χτυπάει μετανάστες, το κάνει η Χρυσή Αυγή χωρίς να την εμποδίσει κανείς.
Τέταρτον: Αμέτρητοι ομιλητές στην τηλεόραση και το ίντερνετ καλούν τον κόσμο να σφάξει αλλόθρησκους.
Έχει κανένα νόημα να μιλάμε για αυτό το νομοσχέδιο;
Μόνο ένα. Να δούμε πόσο αδελφικά κόμματα είναι η Νέα Δημοκρατία και η Χρυσή Αυγή.
Ο Αντώνης Σαμαράς περιστοιχίζεται από μία ομάδα ακραίων χουντικών, ρατσιστών και ομοφοβικών ανθρώπων με απέχθεια σε οτιδήποτε μη χριστιανικό που δεν έρχεται στην Ελλάδα για να αγοράσει κάτι. Είτε ψηφιστεί είτε δεν ψηφιστεί, το νομοσχέδιο δεν θα εφαρμοστεί ποτέ.
Η Χρυσή Αυγή θα συνεχίζει να σφάζει κόσμο,
η Νέα Δημοκρατία θα γεμίζει τα στρατόπεδα συγκέντρωσης,
οι δημοσιογράφοι θα στοχοποιούν “λαθρομετανάστες”, ναρκομανείς, οροθετικούς, ομοφυλόφιλους και κάθε άλλον “διαφορετικό” χωρίς να λέει κανείς κουβέντα,
κι όποιος χρυσαυγίτης βουλευτής πέσει στη δαγκάνα του θα επικαλεστεί το άρθρο 62 του συντάγματος περί άρσης ασυλίας για να περάσει πρώτα από το κοινοβούλιο.
Εκεί υπάρχουν οι φασίστες της Νέας Δημοκρατίας για να τους αθωώσουν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου