Μου βγήκαν τα μάτια έξω.Ακόμα κι απ αυτόν τον Πρετεντέρη,ακόμη και χρησιμοποιώντας ως δικαιολογία τις δυσκολίες που περνά το αφεντικό του και του χουν θολώσει το μυαλό,δε θα μπορούσα να περιμένω πως θα έγραφε ποτέ τέτοια ΜΠΟΥΡΔΑ.
Το νόμισμα όχι ως εργαλείο αλλά ως αυτοσκοπός.
Πώς λέμε θα προασπίσω την πατρίδα ανεξαρτήτως θυσιών;
Ε,ο Ντερμπεντέρης λέει:Θα υπερασπίΣΕΤΕ το νόμισμα ανεξαρτήτως θυσιών.
Η νέα πατρίδα ειναι το νόμισμα.
Τα κορμιά πλέον πρέπει να πέφτουν όχι για κάτι παρωχημένο
Τα κορμιά πλέον πρέπει να πέφτουν όχι για κάτι παρωχημένο
Παίδες,........πόσο επικίνδυνος βλάκας είναι αυτός ο τύπος;
Και πόσο ανεκδιήγητοι αυτοί του Σύριζα που δεν κάνουν σημαία αυτό το άρθρο
το οποίο προφανώς έγραψε ο Πρετεντέρης σε στιγμή έκκρισης τεράστιας τετοστερόνης
πράγμα που τον έκανε να μην καταλάβει πως δεν κράτησε ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα.
Και πόσο ανεκδιήγητοι αυτοί του Σύριζα που δεν κάνουν σημαία αυτό το άρθρο
το οποίο προφανώς έγραψε ο Πρετεντέρης σε στιγμή έκκρισης τεράστιας τετοστερόνης
πράγμα που τον έκανε να μην καταλάβει πως δεν κράτησε ούτε τα στοιχειώδη προσχήματα.
Χωρίς ταμπού
Πριν από μερικούς μήνες, ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ παραδέχτηκε σε δήλωσή του ότι «το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα».
Η παραδοχή αυτή ήταν καλοδεχούμενη αλλά καθόλου αυτονόητη.
Και αυτό επειδή προεκλογικά ο ίδιος πρόεδρος του ίδιου κόμματος είχε προειδοποιήσει ότι «το νόμισμα δεν είναι φετίχ».
Με άλλα λόγια, ότι μπορεί να έχουμε το ένα ή το άλλο νόμισμα και γενικώς να κουβεντιάζουμε ποιο νόμισμα μας αρέσει χωρίς δεδομένα και προϋποθέσεις.
Η παραδοχή ότι το ευρώ αποτελεί το εθνικό μας νόμισμα αυτήν ακριβώς τη συζήτηση έκλεινε.
Ευτυχώς!
Διότι αν σε μια χώρα δεν θεωρείται τελεσίδικο το νόμισμα, τότε τίποτα δεν είναι τελεσίδικο.
Και επικρατεί μια καταστροφική «νομισματική αβεβαιότητα».
Με τις πρόσφατες εξελίξεις, ο ΣΥΡΙΖΑ εμφανίζεται πάλι να κλυδωνίζεται προς τα πίσω.
Οχι «πάση θυσία» στο ευρώ, λέει ο Σκουρλέτης.
«Χωρίς ταμπού» το νόμισμα, γράφει ο Ν. Βούτσης.
«Το ευρώ δεν είναι φετίχ» (ξανα)υποστηρίζουν στενοί συνεργάτες του Τσίπρα.
Αλλα λόγια ν' αγαπιόμαστε!..
Διότι, είτε τους αρέσει είτε δεν τους αρέσει, το εθνικό νόμισμα μιας χώρας είναι φετίχ.
Είναι και ταμπού.
Και προφανώς δικαιολογεί όλες τις θυσίες, μικρές και μεγάλες.
Οχι για ιδεολογικούς λόγους.
Αλλά επειδή ένα σταθερό και αξιόπιστο νόμισμα
αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση ενός σύγχρονου και σοβαρού κράτους
- δεν είναι πανωφόρι που το φοράμε όταν κάνει κρύο και το βγάζουμε όταν πιάσουν οι ζέστες...
Να εξηγηθούμε.
Θεωρώ απολύτως θεμιτή την άποψη της εξόδου από το ευρώ.
Την υποστηρίζουν το ΚΚΕ, ο Αλαβάνος, η υπόλοιπη άκρα Αριστερά,
καθώς και κάποιοι οικονομολόγοι.
Διαφωνώ μαζί τους αλλά οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι μια καθαρή και συγκροτημένη άποψη.
Εξίσου συγκροτημένη και καθαρή θεωρώ την άποψη της άλλης πλευράς που λέει ότι
«το ευρώ είναι το εθνικό μας νόμισμα
και θα κάνουμε ό,τι απαιτεί η στήριξη του εθνικού μας νομίσματος».
Ολα τα άλλα όμως είναι καθαρό παπατζιλίκι.
Διότι το νόμισμα είτε το απορρίπτεις είτε το αποδέχεσαι.
Και όταν το αποδέχεσαι, το υπερασπίζεσαι ανεξαρτήτως θυσιών,
Δεν το κουβεντιάζεις για να βρεις αν και πόσο σε βολεύει.
Ευτυχώς βεβαίως η συζήτηση ξεκαθαρίζει πλέον από μόνη της,
ακόμη και ανεξαρτήτως των προθέσεων όσων μετέχουν σε αυτήν.
Ετσι καθίσταται όλο και περισσότερο σαφές ότι θα οδηγηθούμε εκ των πραγμάτων σε μια αναμέτρηση ανάμεσα στο «κόμμα του ευρώ» και στο «κόμμα της δραχμής».
Μια αναμέτρηση καθαρή, ανοιχτή, χωρίς παπατζήδες και υπεκφυγές.
Και ασφαλώς χωρίς κανένα ταμπού.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου