Θέληση θανάτου

http://www.protothema.gr/greece/article/?aid=271736

Αφήστε με να πεθάνω», ήταν τα τελευταία λόγια του αυτόχειρα στα Βριλήσσια

Ηταν λίγο πριν από  τις 11:00 το πρωί του Σαββάτου όταν ο 50χρονος 

αποφάσισε να βάλει τέλος στη ζωή του και μάλιστα σε κοινή θέα.

 Κρύφτηκε πίσω από θάμνους που βρίσκονται στη συμβολή των οδών Πεντέλης και Αναπαύσεως, στα Βριλήσσια. Περιέλουσε το σώμα του με εύφλεκτο υγρό και έβαλε φωτιά.

Αυτή μάλιστα δεν ήταν η πρώτη απόπειρα αυτοκτονίας  που έκανε στα Βριλήσσια ο 50χρονος άνδρας, σοκάροντας όλη την Ελλάδα.

Η απέλπισία  και τα αδιέξοδα, τρία χρόνια άνεργος στην Ελλάδα της κρίσης,

 τον οδήγησαν το Σάββατο το πρωί στη μοιραία πράξη

"Αφήστε με να πεθάνω» ήταν το μόνο που κατάφερε να ψελλίσει, ο 50χρονος αυτόχειρας καθώς μεταφερόταν με βαριά εγκαύματα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο 

όπου παρά τις αγωνιώδεις προσπάθειες των γιατρών το πρωί της Κυριακής 

άφησε την τελευταία του πνοή.

«Κράτα, θα ζήσεις! Ερχεται το ασθενοφόρο, ανάπνεε!» του έλεγε συνεχώς ένας από τους περαστικούς, ο κ. Τάσος Μυλωνίδης, ο οποίος μαζί με άλλους πολίτες ξεπερνώντας το σοκ από το φρικτό θέαμα, έτρεξε να προσφέρει βοήθεια

«Περνούσα με το αυτοκίνητό μου, όταν τον είδα να καίγεται.

 Τρόμαξα αλλά σταμάτησα. Προσπάθησα να κάνω ό,τι μπορούσα.

 Δε φεύγει από το μυαλό μου...», είπε ο αυτόπτης μάρτυρας στα «Νέα».

Πριν από χρόνια ο 50χρονος, που ήταν διαζευγμένος, πατέρας ενός παιδιού, είχε μια τακτοποιημένη ζωή αφού διατηρούσε βιοτεχνία ξυλείας στην Ηπειρο. 

Η οικονομική κρίση προκάλεσε τις μεγάλες ανατροπές που τον οδήγησαν στο τέλος. 

Στη βιοτεχνία του πριν από τρία χρόνια μπήκε λουκέτο και δεν μπορούσε να βρει δουλειά. 

Η ανεργία τον οδήγησε στην απόγνωση και στην κατάθλιψη

Θέληση θανάτου

Posted by s3rk0
24-5-2012
http://serk01.wordpress.com/2012/05/24/%CE%B8%CE%AD%CE%BB%CE%B7%CF%83%CE%B7-%CE%B8%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%84%CE%BF%CF%85/

Σημερα διαβασα αλλη μια ειδηση αυτοκτονίας ενος συνανθρώπου μας.
Δεν ξερω για σενα , αλλα εγω καθε φορα που διαβαζω μια τετοια είδηση,
 οπου κι αν ειμαι, σε  οτι φάση κι αν είμαι ταράζομαι. 
Πολυ.
Δυσκολευομαι να κατανοήσω σε τι κατάσταση πρέπει να φτάσει ο ανθρώπινος νους για να αρχίσει να σκέφτεται την αυτοκτονία ως υπαρκτή επιλογή.

Συνήθως στρίβω ενα τσιγάρο, αποβάλω καθε άλλη σκέψη απο το μυαλό μου και προσπαθώ να μπώ στην θέση αυτού του ανθρώπου.  Σήμερα ηταν η σειρά αυτού που πήρε απο το χέρι την μητέρα του, ανέβηκε στην ταράτσα και πήδηξε στο κενό σταματώντας την ζωή τους βίαια στο πεζοδρόμιο.

Δεν εχω καταφέρει φυσικά ποτέ να μπω πραγματικά την θέση του.
Απλά δεν γίνεται.
Αλλά αν δεν κάνω αυτη την μικρή και συμβολική στην ουσία της τελετουργία,
νιώθω οτι μειώνω το γεγονός σε άλλη μια είδηση που διάβασα και προσπέρασα.

Όμως δεν είναι “άλλη μια είδηση”.
Είναι η πιο βίαιη είδηση που μπορεί να διαβάσει κανείς.
 Σκέψου οτι κάποτε αυτός ο άνθρωπος ήταν μωρό.
Μετά ήταν έφηβος/η και έπαιζε στις αλάνες και στα πάρκα.
 Αργότερα μεγάλωσε και βρήκε μια δουλειά.
Κάποια στιγμή  μπορεί και να παντρεύτηκε την γυναίκα ή τον άντρα που αγαπούσε, μπορεί να έκανε και δικά του/της παιδιά. Αυτός ο άνθρωπος κάποτε ήταν σαν εσένα κι εμένα. 
Είχε όνειρα, σχέδια, χαρούμενες και δυσάρεστες στιγμές.
 Και μια μέρα αποφάσισε να αυτοκτονήσει.
 Να αυτοκτονήσει. 

Αποφάσισε οτι θέλει, -το ξαναλέω- ότι θέλει να πεθάνει. 
Σε κάνεναν άνθρωπο δεν αξίζει να φτάσει σε αυτό το συναίσθημα.
Ποτέ. 
Μια κοινωνία που οδηγεί έστω και έναν άνθρωπο στην αυτοκτονία,
 είναι μια κοινωνία που της αξίζει αυτης να πεθάνει.
Να καταστραφεί, να καεί, να γίνει στάχτες,
να γκρεμιστεί η γαμημένη η κοινωνία που οδήγησε έναν άνθρωπο να σκεφτεί οτι θέλει να πεθάνει.

Με μια γρήγορη αναζήτηση, μάζεψα παρακάτω μερικους τίτλους ειδήσεων για αυτοκτονίες συνανθρώπων μας. Για κάθε εναν απο αυτούς σε καλώ να διαβάσεις τον τίτλο
 και να σταματήσεις για λίγο πρίν διαβάσεις την επόμενη γραμμή.

Να προσπαθήσεις να βιώσεις – όσο κι αν αυτό ειναι ανέφικτο – την στιγμή εκείνη που αυτός ο άνθρωπος έκανε πράξη αυτη την θέληση θανάτου.
Να βιώσεις την ΒΙΑ. 

Κι αν στο τέλος αυτού το κειμένου δεν είσαι έτοιμος να βάλεις τα κλάματα ή δεν νιώθεις την παραμικρή θλίψη, αναρωτήσου πόσο αρρωστημένη είναι η κοινωνία που ζείς, που σε έχει αποκτηνώσει τόσο, ώστε ουτε στοιχειώδη θλίψη δεν μπορείς να νιώσεις για τον διπλανό σου.
Και μετά σκέψου αν μπορείς να κάνεις κάτι να την αλλάξεις αυτην την κοινωνία.

“…τέλος στη ζωή τους έδωσαν μαζί μάνα και γιος, πέφτοντας από την ταράτσα πενταώροφης πολυκατοικίας όπου διέμεναν…”

“Νέα αυτοκτονία λόγω χρεών…Ο 43χρονος έβαλε στο κεφάλι του μια σακούλα και σφίγγοντάς την κατέληξε από ασφυξία.”

“Ο ηλικιωμένος έβαλε τέλος στη ζωή του με μια σφαίρα στο κεφάλι, προκαλώντας σοκ στους περαστικούς.”

“Σοκ προκαλεί η είδηση νέας αυτοκτονίας, ενός 44χρονου δασκάλου που έφυγε, θέτοντας τέλος στη ζωή του”

“Δεν άντεξε την κρίση και αυτοκτόνησε ο 78χρονος Καβαλιώτης”

“Κρεμάστηκε 27χρονη γυναίκα στην Αμάρυνθο”

“Αυτοκτόνησε 60χρονος σε πάρκο στο Περιστέρι”