«…αν τελειώσει εδώ το ταξίδι μου και πάλι ευχαριστημένη θα ‘μαι. Πορεύθηκα με τη δική μου πυξίδα δίχως υποχωρήσεις και εκπτώσεις…»
-Αριστέα Μπουγάτσου
Εφυγε χθες , στα 49 της, ύστερα από σκληρή μάχη με την επάρατο νόσο η δημοσιογράφος Αριστέα Μπουγάτσου.
Η Αριστέα «ψυχή» της επανέκδοσης της Ελευθεροτυπίας, γεννήθηκε στην Αθήνα στις 19 Μαρτίου του 1964 μεγάλωσε στους Γαργαλιάνους και σπούδασε στην ΑΣΟΕΕ.
Εργάστηκε στον Επενδυτή, στην Καθημερινή στο ραδιόφωνο του ΣΚΑΪ και τα τελευταία χρόνια στην Ελευθεροτυπία. Θα μείνει γνωστή για τις μεγάλες και αποκαλυπτικές δημοσιογραφικές επιτυχίες της και τον ακέραιο, ασυμβίβαστο και χαλύβδινο χαρακτήρα της.
Μια Κυριακή του 1999 χτύπησε το κινητό. Στην άλλη άκρη ήταν η Αριστέα Μπουγάτσου. «Σε διαβάζω» μου λέει. «Θέλεις να δουλέψεις στην Καθημερινή;».
Τότε ήμουν στην «Ημερησία» και είχα, μάλιστα, καλό μισθό, αλλά ποιος θα έλεγε «Οχι» σε μια πρόταση της «Καθημερινής». «Θέλω» λέω στην Αριστέα η οποία μου κανόνισε το ραντεβού με τον τότε διευθυντή του Οικονομικού τμήματος. Πριν κλείσουμε, με ρωτάει: «Είσαι εκείνος ο ψηλός, ο φωνακλάς και χαμογελαστός, που βλέπω στις συνεντεύξεις τύπου;». «Ναι» της απαντάω.
Με την Αριστέα Μπουγάτσου μίλησα από κοντά, αφού είχα προσληφθεί στην «Καθημερινή» με τη δική της μεσολάβηση! Δουλέψαμε μαζί σχεδόν δέκα χρόνια στο ίδιο τμήμα. Η Αριστέα ήταν από τους λίγους ανυστερόβουλους ανθρώπους που συνάντησα στη ζωή μου. Ηταν πάντα εκεί, για οποιοδήποτε λόγο: Γιατρό ήθελες; Η Αριστέα.
Δουλειά ήθελες; Η Αριστέα.
Θέμα έψαχνες; Η Αριστέα.
Θυμάμαι μια φορά στο εστιατόριο της «Καθημερινής» έρχεται ο οικονομικός διευθυντής του ομίλου και μου λέει «ωραίο αυτό το θέμα με τα κινητά τηλέφωνα». «Ναι, αλλά εταιρικό τηλέφωνο δεν έχετε δώσει στον άνθρωπο και πληρώνει από την τσέπη του» πετάγεται η Μπουγάτσου που καθόταν στο διπλανό τραπέζι.
Σε μία ώρα είχα εταιρικό τηλέφωνο της Καθημερινής (τον ίδιο αριθμό έχω ακόμα και σήμερα!). Με τον ίδιο ακριβώς τρόπο έπιασα δουλειά και στο ραδιόφωνο του «Σκάι».
Η Αριστέα ήταν εκεί. Οχι μόνο για εμένα. Για δεκάδες ανθρώπους, από πολλές εφημερίδες.
Η Αριστέα Μπουγάτσου ερχόταν πρώτη και έφευγε τελευταία από το γραφείο.
Επειτα από μια μακρά περίοδο «ψυγείου» την πέταξαν σα στυμμένη λεμονόκουπα.
Δεν έκανε πίσω!
Την παρακάλεσαν να «φτιάξει χαρακτήρα», να σταματήσει να ενοχλεί.
Ανένδοτη.
Κάθονταν και έγραφε αργά τη νύχτα ώστε να μην προλάβουν να λογοκρίνουν τα κείμενά της. Πάντα χειρόγραφα. Τους τελευταίους μήνες πριν φύγει, η κατάσταση θύμιζε κλεφτοπόλεμο. Δεν άντεξε και τα βρόντηξε.
Λίγους μήνες μετά ήρθε σειρά άλλων για το «ψυγείο» και η συνέχεια είναι γνωστή.
Πήγα και την είδα την πρώτη φορά που μπήκε στο νοσοκομείο, όταν διαπιστώθηκε πως είχε καρκίνο. Από τότε την είδα κάποιες φορές και στο «Υγεία».
Το πάλευε, όπως πάλεψε μέχρι τέλους.
Θεριό! Αυτή ήταν η Αριστέα Μπουγάτσου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου