Για τον γονιό, λίγα.
Στην δική σου υποκρισία και βόλεμα ξεπαρθενιάζεται η "αντίσταση" και η αντίδραση του παιδιού, στα δικά σου "κονέ" και δήθεν. Τρέχα τώρα στους βουλευτάδες και στους "ειδικούς" δικηγόρους να στο "σώσουν".
Για σένα που αισθάνεσαι ασφάλεια τώρα που έπιασαν τους τρομοκράτες, κοιτάξου στον καθρέφτη, πάρε το ύφος που ξέρεις και αναρωτήσου, ποιος τρομοκρατεί ποιον;
Το κράτος έναν 15χρονο που βλέπει τον κολλητό του να πέφτει νεκρός από σφαίρα αστυνόμου ή αυτός ο 15χρονος που καταλήγει, λίγα χρόνια μετά, με όπλο στα χέρια να ληστεύει τα ασφαλισμένα χρήματα της τράπεζας χωρίς να ανοίξει ρουθούνι,
χωρίς ένα μπαμ στον αέρα για το γαμώτο και την "τρομοκρατία";
Ποιος σε φοβίζει αλήθεια;
Για σένα, που ελπίζεις, ακόμα και τώρα, σε χαρισματικούς πολιτικούς και κόμματα
που θα σώσουν την χώρα... Χρειάζεσαι και εσύ.
Να φοβάται ο από πάνω, να κοιτάει δεξιά και ευλαβικά να προσεύχεται
μην έρθεις στην εξουσία.
Όταν αρχίζουμε να φοβόμαστε τα παιδιά μας
ήρθε η ώρα να βρούμε συκιά να κρεμαστούμε.
Τελειώσαμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου