Οργη, θυμός , αγανάκτηση

 

http://apatopigadi.wordpress.com/2012/06/10/%CE%BF%CF%81%CE%B3%CE%B7-%CE%B8%CF%85%CE%BC%CF%8C%CF%82-%CE%B1%CE%B3%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CF%84%CE%B7%CF%83%CE%B7/

Ωρα 3:33 χαραματα Κυριακής στο Αγλαια Κυριακου.
Η μικρή επιτέλους κοιμήθηκε. 

Όχι βαριά. 

Αλλα κοιμάται. 

Οι μετεγχειρητικοι πόνοι ταλαιπωρούν 

το μόλις δυο χρόνων κορμάκι της. 

 Νωρίτερα, είχε ένα σοβαρό επεισοδιο νυχτερινού τρόμου. 

Η ανάσα μου ανεβοκατεβαίνει ακόμα απο το άγχος 

και την αγωνία να την ηρεμήσω .

Το κείμενο αυτο μπορει να χάνει την συνοχή και την σειρά του σε κάποια σημεία καθώς γράφεται υπο το καθεστώς 2 24ωρων αυπνίας και μεγάλης ψυχολογικής φόρτισης. 

Τυχόν ορθογραφικά λάθη οφείλονται στο τρέμουλο της καφεινης στα δάχτυλα και στο ότι γράφω στην touch οθόνη ενός κινητού.

Είναι επι προσωπικού το σημερινό κείμενο , 

το πρώτο μετα από μέρες. 

Σιγήσε το Απατο Πηγαδι καθώς από την Τετάρτη το Εθνικό σύστημα υγείας, το κράτος πρόνοιας και η περίθαλψη των ελληνικών νοσοκομείων έχουν σκλαβωσει στα φιλόξενα αγκάθωτα τους χέρια εμένα και τη διχρονη κόρη μου.

Όχι , δεν είναι κείμενο διαμαρτυρίας προς το προσωπικό του νοσοκομείου αυτο που διαβάζεις.

 Οι άνθρωποι κάνουν υπεράνθρωπες προσπάθειες 

σε αθλιότατες συνθήκες, 

ασκώντας το λειτούργημα στο μέγιστο βαθμό 

προς την αθωωτερα των τάξεων :

 τα παιδια.

Είναι όμως κείμενο οργής. 

Μέχρι τώρα διαβάζετε αναλύσεις και πολιτικά άρθρα στο Απατο Πηγαδι. Μια βδομάδα πριν τις εκλογες αυτο το κείμενο 

 είναι η οργή σε λέξεις. 

Οργή στα όρια του μίσους .
Οργη βίαιη, 

σαν την κραυγή του τραυματισμένου αγοριού στο ακριανό κρεβάτι.

Αποσβωλομενος κοιτώντας τον άθλιο θάλαμο θυμάμαι ότι εχθές ο ενωτικός κ. Αβραμοπουλος στην εκπομπή του Γιώργου Αυτιά υπενθύμισε ότι στην Ελλάδα της μεταπολίτευσης παρα τα λάθη που έγιναν, έχει εξασφαλισθεί ένα υψηλό επίπεδο ποιότητας ζωής το οποίο πρέπει να διαφυλάξουμε. 

Πολυ θα θέλα να ηξερα κ. Αβραμοπουλε αν θα μπορουσατε να το πειτε αυτο στον κατοικο του Καστελλοριζου που αν χρειαστει για το παιδί του υπηρεσίες που μονο στα 3 παιδων της Αθήνας θα βρει, θα πρέπει τον χειμώνα να υποβληθεί σε έναν τεράστιο Γολγοθά 

για να εισπράξει το επίπεδο ζωής σας.

 Έχω νεύρα, οργή, θυμό, μίσος για τους ψηφολήσταρχους της 17ης Ιούνη. Γιατι το δικό τους παιδι θα φροντίσουν να μην απολαύσει

 ( αν ω μη γενοιτο χρειαστεί γιατι σε τίποτα δεν μου φταίνε τα παιδια) της ποιοτικές υπηρεσίες που παρέχει στα παιδια των υποτελών το ΕΣΥ.
 

Ελλείψεις σε υλικά, ελλείψεις σε προσωπικο, εκπτώσεις σε ποιότητα. Γι αυτα πληρώνω φόρους κι εισφορές μωρέ; 

Για να στοίβαζονται σε ένα θάλαμο 4-5 παιδια ασχετων ηλικιών και παθήσεων; Ίδιες ανάγκες έχει ένα 15χρονο χειρουργημενο με ένα τριχρονο; Ίδιες ανάγκες συνοδείας, φροντίδας, διαμονής;

Θα βάζατε ρε αλήτες, γιατι είστε αλήτες όλοι όσοι συμμετείχατε στην διακυβέρνηση του τόπου, το παιδί σας σε θαλάμο με αλλα 4, τη θερμοκρασία στους 28-30 και τις πόρτες 

και τα παράθυρα ανοικτά μπας και δροσίσει.

Έχετε προσπαθήσει να ηρεμησετε άρρωστο νήπιο που κλαίει απο πόνο και φόβο όταν απο παντού εισβάλλουν στο θάλαμο φωνές και κλάματα άλλων παιδιών; Είστε περήφανοι ρε για την περίθαλψη που παρέχετε στα παιδιά των Ελλήνων;

Σας μισώ και σας απεχθάνομαι. 

Και δεν ντρέπομαι να το γράψω κοιτάζοντας τα σκουριασμένα σπασμένα κάγκελα στο μπαλκόνι του Αγλαια Κυριακου. Ά

νθρωποι κοιμούνται σε καρέκλες σε ραντζα 

και σε άθλιες νοικιασμένες ξαπλώστρες. 

Άλλοι πάλι στριμώχνονται στο ίδιο σκληρό και άβολο στρώμα με το βλαστάρι τους, νιώθοντας απο πρώτο χέρι την ποιότητα ζωής που προσέφερε η μεταπολίτευση στους Έλληνες.

Ω πολιτικαντηδες της συμφοράς θα ασκούσα και βία πάνω σας. Γιατι βία είναι αυτο που ασκείτε και εσείς στα παιδια μας. 

Ναι ξέρω χρειάζεται ψυχραιμία και πολιτικός πολιτισμός. 

Δεν εχω όμως καμμια υποχρέωση να δείξω κανένα πολιτισμό όταν πρόκειται να υπερασπιστώ παιδιά άρρωστα που για να βρουν περίθαλψη αναγκάζονται να ρθουν απο την εσχατιά της χώρας στην πρωτεύουσα για να στοίβαχθούν εδω μέσα. 

Θα με αποκαλεσουν λαικιστη κάποια πολιτικά απολειφαδια, κάτι γλοιωδεις δεξιοί και κατι κολωνακιωτες πασόκοι. 

Να έρθουν να το πουν στη μάνα που κοιμάται πάνω σε δυο καρέκλες κουλουριασμενη, δίπλα στο παιδι της. 

Να πάνε αυτοι οι μη λαικιστές σε ένα οποιοδήποτε νοσοκομείο παιδων της Αγγλίας η της Γερμανιας και να μου πουν κατάματα γιατι το παιδι μου δεν δικαιούται αντίστοιχης περιθαλψης. 

Να δώσουν στο παιδι τους το φαγητό των ελληνικών νοσοκομείων και των βρετανικών και να του πουν να διαλέξει. 

Να δοκιμάσουν να πλοηγηθουν στις υπηρεσίες και τα γραφεία και να μου πουν κατάματα εμένα του λαικιστή, 

 γιατι πρέπει η μάνα που βλέπα το πρωί με το μωρό στην πλάτη να τρέχει από γραφείο σε γραφείο σαν την τρελή.

Αλλα να μου πουν κι οι νέοκοποι υπερπατριωτες που ουρλιαζουν ότι τα ελληνικά νοσοκομεία βουλιάζουν 

γιατι περθαλπτουν μετανάστες 

αν αντιλαμβάνονται οτι η μάνα που ήρθε περπατώντας έγκυος 

απο την άλλη άκρη του κόσμου, 

που γέννησε σ ένα χωράφι εξω απο την Ανδριανούπολη, 

που τη στοίβαξαν σε μια σχέδια οι δουλεμποροι για να έρθει στην Αθηνα και να μαθει ότι το βλαστάρι της έχει όγκο στον εγκέφαλο, είναι πρώτα άνθρωπος,

 γυναίκα, 

μάνα 

και μετα πακιστανη, 

μουσουλμάνα, 

λαθρομετανάστης, 

επιβάρυνση για το ΕΣΥ. 

Εδω μέσα που βρίσκομαι, είναι η εσχατια της ανθρώπινης απελπισίας. Το παιδι σου άρρωστο και συ να παρακαλάς να σωθεί, να παρακάλας να σταματήσει να κλαίει. 

Ποιος μπορει μωρέ να κοστολόγησει την υγεία του παιδιού; 

Ποιος θα πει στη μάνα που βλέπω απέναντι μου βουρκωμενη 

ότι δεν μπορούμε κάτι καλύτερο γιατι φταίει ο …. Τσιπρας 

που μας κόψαν την χρηματοδότηση; 

Ποιος μπορει να ρωτήσει αυτη τη μάνα, την ωρα που το σπλάχνο της θα χρειαζεται χειρουργειο αν μπηκε νομιμα η παρανομα στη χώρα; Ποιος θα καθορίσει το ποιος θεός 

έχει δικαιοδοσία στο ελληνικο νοσοκομείο;

Αυτο το μέρος θα έπρεπε να σφύζει απο κάθαριοτητα, 

απο τεχνολογία, απο προσωπικο. 

Τα νοσοκομεία που περιθάλπτουν τα ελληνόπουλα 

θα πρεπε να ναι εφαμιλλα των καλύτερων ιδιωτικών νοσοκομείων. 

Και μόνο αυτη η άθλια εικόνα αρκεί για να αιτιολογησει την ταφόπλακα του υπάρχοντος πολιτικου συστήματος. 

Ενός συστήματος όπου τεμπέληδες, άχρηστοι, επικίνδυνοι, ηλίθιοι, μιζαδοροι, γραφικοι τυχοδιώκτες και τυχαρπαστοι τύποι καταχραστηκαν την ψήφο, την εμπιστοσύνη 

και τον κόπο του ελληνικού λαού. 

Αυγατισαν τις περιουσίες τους, εξασφάλισαν αν και
ανεπαγγελτοι σύνταξη, υπεξαίρεσαν τα χρήματα μας και μας κοροϊδεύουν ότι μας προσφέρουν υψηλο βιοτικό επίπεδο. 

Μας απειλούν ότι είναι επικίνδυνο να οξύνεται έτσι το κλίμα, αφήνοντας να αιωρούνται χυδαιες φήμες για πραξικοπήματα και εμφυλίους. Κι όμως το κλίμα πρέπει να οξυνθεί και άλλο. 

Να μην ξεχάσουν οι Έλληνες ψηφοφόροι τα “αγαθά” που τους πρόσφεραν απλόχερα όσοι διαχειρίστηκαν την χώρα. 

Να οξυνθεί το κλίμα, να γίνει κοφτερο πολυ σαν μαχαίρι πολεμικό. Και να κόψει το νήμα της πολιτικής καριέρας των απατεώνων 

που ευθύνονται γι αυτο το χαλι. 

 Και να αρχίσει μια καινουρια τους καριέρα αυτη των ποινικών κρατουμένων γιατι είναι πολυ αυτοι που ευθύνονται ποινικά 

για την κατάντια μας.

Ξημερωνει, στον 3ο όροφο ένα παιδάκι σφαδαζει όλη νυχτα. 

Το κλάμα του ακούγεται σε όλο το νοσοκομείο, 

εισβάλει απο τα ανοικτά παράθυρα 

και αντίλαλει στους ζεστούς, αποπνικτικά υγρους θαλάμους . 

Το κλάμα του είναι το κλάμα των παιδιών αυτής της χώρας. 

Ειναι η κραυγη αγωνίας για το αύριο που τους χτίζουμε. 

Αν το μέλλον που θα τους δώσουμε είναι αντίστοιχο με την περίθαλψη που τους παρέχουμε τότε σε 20 χρόνια 

το κλάμα θα γίνει οργή, 

το δάκρυ πέτρα 

και εμείς θα ψάχνουμε πάλι τις αιτίες της νεανικής βίας.