Η άνεργη και ο χρυσαυγίτης

http://www.efsyn.gr/?p=11541#.UONKcGVGEh4.twitter

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Οταν η χώρα σου αλλάζει 4 πρωθυπουργούς μέσα σ’ ένα χρόνο και ζει κατά μέσο όρο 16 διαδηλώσεις κάθε μέρα, είναι δύσκολο να διαλέξεις το πρόσωπο της χρονιάς. 

Τουλάχιστον από τους λεγόμενους «επωνύμους». 

Γιατί αν κοιτάξεις γύρω σου προσεκτικά, το πρόσωπο που σημάδεψε τη χρονιά που φεύγει δεν είναι «επώνυμο», αλλά το γνωρίζεις καλά. 

Και δεν είναι ένα, είναι δύο.

Θα μπορούσε να είναι ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ. 

Θα μπορούσε να είναι ο ΓΑΠ. 

Για εντελώς διαφορετικούς λόγους προφανώς. 

Θα μπορούσε να είναι ο διαδηλωτής με το ανοιγμένο κεφάλι. 

Θα μπορούσε να είναι ο εθελοντής του δικτύου αλληλεγγύης. 

Ομως αν το σκεφτείς λίγο καλύτερα, λίγο βαθύτερα, 

το πρόσωπο του 2012 έχει τα βασανισμένα χαρακτηριστικά της ανεργίας. 

Και τα σκληρά χαρακτηριστικά του νεοναζισμού.

«Εμεινα άνεργη πριν από ένα χρόνο, αφού πρώτα είχα υποστεί μείωση μισθού κι αφού έμεινα απλήρωτη επί 3 μήνες. Ολα αυτά για να βάλω πλάτη και να σωθεί η εταιρεία. 

Τόσο μαλάκας…» 

Η 30χρονη Τ.Α. ( τα στοιχεία της στη διάθεση της εφημερίδας) είναι αυτό που λέμε «κορίτσι από σπίτι»: με πτυχίο στα τουριστικά και μεταπτυχιακό, 

ρεις ξένες γλώσσες και λαμπρές προοπτικές. 

Ολα αυτά προ κρίσης: 

η περιζήτητη κάποτε επαγγελματίας, έμεινε στα αζήτητα. 

«Τίποτα διαφορετικό, τίποτα ιδιαίτερο. 

Τώρα πια στην παρέα μου –κι είναι μεγάλη- δεν δουλεύει κανένας. 

Ή αν δουλεύει, είναι απλήρωτος». 

Για τον μήνα Νοέμβριο οι εγγεγραμμένοι άνεργοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ είναι 786.236. 

Σε αυτούς προφανώς δεν προσμετρούνται οι «μαύροι», 

οι ανασφάλιστοι δηλαδή που χάνουν τη δουλειά τους. 

Οι άνεργοι είναι τώρα πια η κυρίαρχη –αν και αόρατη- κοινωνική ομάδα της χώρας. 

Από τους εγγεγραμμένους άνεργους, το 41,97% είναι άντρες και το 58,03% γυναίκες. 

Το 64,02% των εγγεγραμμένων ανέργων είναι ηλικίας από 30 έως 54 ετών. 

Η συντριπτική πλειοψηφία έχουν ολοκληρώσει την υποχρεωτική, τη δευτεροβάθμια και την τριτοβάθμια εκπαίδευση, ενώ μόνο το 1,15% είναι άτομα χωρίς εκπαίδευση,

Το ταμείο ανεργίας έχει τελειώσει κι η Τ.Α., αφού εξάντλησε ό,τι είχε βάλει στην άκρη για μια ώρα ανάγκης, βρέθηκε στην ανάγκη να στριμωχτεί ξανά στο παιδικό της κρεβάτι. 

Η Ελλάδα έχει το υψηλότερο ποσοστό ανεργίας στους νέους κάτω των 25 ετών (57%) και στις γυναίκες (29%), ενώ στη χώρα μας έχει σημειωθεί η μεγαλύτερη αύξηση το τελευταίο έτος. Γι” αυτό και ένας στους δύο μορφωμένους νεαρούς Ελληνες σκέφτεται πια τη φυγή στο εξωτερικό. Οπως προγραμματίζει πια και η Τ.Α.: 

«Θα φύγω το αργότερο μέχρι την άνοιξη. 

Οχι μόνο γιατί δεν μπορώ πια να ζήσω εδώ –δεν είναι ζωή το να σε ταΐζουν οι γονείς σου και να σου δίνουν χαρτζιλίκι για καφέ στα 30 σου- αλλά και γιατί η χώρα μου έγινε αφόρητη πια. Δεν αντέχω κάθε μέρα ένας άνθρωπος να πηδάει από το μπαλκόνι. 

Δεν αντέχω πια να βλέπω αστυνομία παντού. 

Δεν αντέχω να βλέπω τον κάθε καραγκιόζη στη Βουλή και τους φασίστες στον δρόμο».

 Ενας τέτοιος φασίστας υπήρξε κάποτε κι ο Π.Π. που μας μιλάει ανώνυμα 

«γιατί είμαι 1,68 και 75 κιλά, υπάλληλος γραφείου. 

Γιατί έχω ακόμα δουλειά, έχω οικογένεια και παιδιά και δεν θέλω να τους βάλω σε κίνδυνο ή να τους στιγματίσω. Γιατί φοβάμαι ότι μπορεί να χάσω τη δουλειά μου, 

αν διαβάσουν κάτι τέτοιο για μένα». 

Παρ” όλα αυτά είναι ο πλέον κατάλληλος να εξηγήσει ποια είναι η βαθιά γοητεία της κτηνωδίας και πώς ένα κομματίδιο του 0,29% εκτοξεύτηκε σε νούμερα που τρομάζουν πια όλο τον κόσμο (πριν από λίγες μέρες το CNN έπαιξε ρεπορτάζ με Ελληνες που χαιρετούν ναζιστικά). 1.720 αποτελέσματα σε 36 δευτερόλεπτα 

δίνει η google αν πληκτρολογήσεις τη λέξη «χρυσαυγίτης». 

Η λέξη «ναζί» δίνει 1.910.000 και η Χρυσή Αυγή 7.970.000. 

Με ποσοστό 7% και 21 έδρες και τις δημοσκοπήσεις να δείχνουν συνεχείς μετακινήσεις ψηφοφόρων από τη Ν.Δ., το ΠΑΣΟΚ και τους ΑΝ.ΕΛΛ., 

το ναζιστικό κόμμα έχει έρθει για να μείνει.

Ο Π.Π. έγινε χρυσαυγίτης τη δεκαετία του 1990, όταν η ναζιστική οργάνωση λόγω μακεδονικού και πρώτου κύματος εισροής μεταναστών 

έγινε κάτι σαν αστικός μύθος, όπως το περιγράφει ο ίδιος: 

«Εβλεπες τα συνθήματά τους στους τοίχους, τα αυτοκόλλητά τους, 

κυκλοφορούσαν ιστορίες για τη βαριά σιδερένια πόρτα των γραφείων τους. 

Τι κρυβόταν πίσω από αυτή την πόρτα; 

Περισσότερο για πλάκα αποφασίσαμε με 2-3 φίλους μου να τη χτυπήσουμε μια μέρα. Είχαμε δει μια εκπομπή της Σεμίνας Διγενή στον ΑΝΤ1 για τη Χρυσή Αυγή και κάποιο δημοσίευμα στα ΝΕΑ. Τα ρεπορτάζ τούς κατακεραύνωναν, 

αλλά στα δικά μας μάτια φαίνονταν σαν κάτι συναρπαστικό. 

Κι αυτό είναι σημαντικό να το καταλάβεις:

 Μπορεί εσύ να τους αποκαλείς «ναζί» και να φρικιάς, αλλά για τον κόσμο που τους ψηφίζει αυτό αν δεν είναι αδιάφορο, 

είναι τίτλος τιμής».

Τότε η Χ.Α. ήταν μια σέχτα διακοσίων ανθρώπων. 

Από τη μια είχε μεταφυσικές απόψεις σαν παραθρησκευτική οργάνωση, 

κι από την άλλη πρακτική χουλιγκάνου και μπράβου. 

Ποιος είναι σήμερα ο φασίστας της διπλανής πόρτας; 

Με δυο διαδοχικές έρευνές του το 2011 και το 2012 το Πανεπιστήμιο της Μακεδονίας επιχειρεί να σκιαγραφήσει τον μέσο ψηφοφόρο της Χ.Α.: 

είναι συνήθως άντρας,

 35-44 χρόνων, 

απόφοιτος λυκείου ή τεχνικής σχολής, 

άνεργος ή έμπορος. 

Ο χρυσαυγίτης όμως δεν είναι μόνος. 

Οι κάτοικοι της Αθήνας μετατοπίζονται συνολικά 

σε όλο και πιο ρατσιστικές θέσεις έναντι των μεταναστών: 

οι μετανάστες «βλάπτουν την οικονομία» (53%) 

και «υποσκάπτουν την πολιτιστική ζωή» (61%).

 Ο φόβος που διαχέεται στην πόλη είναι μια ικανή εξήγηση για τα παραπάνω ευρήματα: δύο στους τρεις δηλώνουν ότι «θα ένιωθα φόβο αν χρειαζόταν να διασχίσω μετά τα μεσάνυχτα το κοντινό μου πάρκο» και το 1/3 του δείγματος δηλώνει ότι 

«θα ένιωθα φόβο αν χρειαζόταν να μείνω στη διάρκεια του Αυγούστου μόνος στο διαμέρισμά μου για μερικές ημέρες».

Πως το εξηγεί αυτό ο Π.Π.; «Δεν είναι καθόλου τυχαίο που ο Μιχαλολιάκος κι ο Κασιδιάρης αποκαλούν τους χρυσαυγίτες «ανθό της ελληνικής νεολαίας». 

Μέσα εκεί νιώθεις ανώτερος, σπουδαίος, ξεχωριστός. 

Δεν θα απαρνηθείς εύκολα αυτό το συναίσθημα 

για να ξαναγίνεις ο «τίποτας» που ήσουν πριν».

«Η ανεργία είναι μια κατάσταση που σε βυθίζει στο «τίποτα»» 

λέει η Α.Τ. όταν της ζητάω να σχολιάσει την άποψη του πρώην χρυσαυγίτη. 

«Από αυτή την άποψη κατανοώ τους λόγους που κάποιοι συμπολίτες μας ψήφισαν αυτή τη συμμορία. Οταν μένεις άνεργος, εκτός από τα χρήματα, 

χάνεις και σημαντικό μέρος της ταυτότητάς σου, 

χάνεις την ανεξαρτησία σου, 

χάνεις τον σκοπό για τον οποίο ένιωθες σημαντικός. 

Επιανα τον εαυτό μου πολλές φορές να ζηλεύει τους άλλους 

απλώς και μόνο γιατί είχαν κάπου να πάνε κάθε πρωί. 

Μπορεί να κατανοώ τους λόγους που ένας άνθρωπος έλκεται από τον ναζισμό, 

αλλά δεν το δικαιολογώ επ” ουδενί. 

Οπως λέει κι ένα σύνθημα, 

«καλύτερα να τρως από τα σκουπίδια, παρά να σε ταΐζουν τα σκατά».

Dina.daskalopoulou@gmail.com