Αν θέλει ο ΣΥΡΙΖΑ να είναι ευφάνταστος και όχι φαντασμένος πρέπει να αποδεχτεί ότι υπάρχουν, εξ αριστερών της κοινωνίας, και άλλες επιθυμίες εκτός από τη δική του.
Και αυτές τις άλλες επιθυμίες οφείλει να τις αναγνωρίσει.
Δεν μπορεί να δυσφορεί με μια σειρά πράξεις που υπερασπίζονται κοινωνικά και πολιτικά δικαιώματα, επειδή η εξουσία τις πράξεις αυτές τις χρησιμοποιεί εναντίον του.
Ούτε μπορεί να αναπτύσσει μια ρητορική που χαϊδεύει στοργικά τα αυτιά των νοικοκυραίων χωρίς να βρίσκει να πει ούτε μια καλή κουβέντα γι’ αυτούς που σε καιρούς εκφασισμού, επιμένουν να αγωνίζονται και να ονειρεύονται
με τους δικούς τους όρους και όχι με όρους ΜΜΕ.
Όσοι και όσες υπερασπίζονται τις καταλήψεις, είναι άνθρωποι που επιθυμούν,
ονειρεύονται και παλεύουν για κάτι άλλο πέρα από μία κυβέρνηση της Αριστεράς.
Αυτή την διαφορετική επιθυμία δεν μπορεί ο ΣΥΡΙΖΑ να την αντιλαμβάνεται ως εμπόδιο στα σχέδιά του, ούτε να την ξαπλώνει στο κρεβάτι του Προκρούστη
προκειμένου να τη φέρει στα μέτρα της δικής του στρατηγικής.
Είναι γεγονός ότι αυτή την περίοδο βρίσκεται σε εξέλιξη μία στρατηγική εκ μέρους του συστήματος, της Χρυσής Αυγής και του παρακράτους.
Είναι η στρατηγική της έντασης. Στα πλαίσια αυτής της στρατηγικής,
χρησιμοποιούν τον αντιεξουσιαστικό χώρο, ο οποίος ως γνωστόν έχει και εκρηκτικό ταπεραμέντο, προκειμένου να εκθέσουν τον ΣΥΡΙΖΑ στα μάτια της κοινής γνώμης.
Αντί λοιπόν ο ΣΥΡΙΖΑ να δυσφορεί ενδόμυχα με τις συλλογικότητες που υπερασπίζονται την επιθυμία τους ή να σωπαίνει απέναντι στην βίαιη εξάλειψη κάθε εστίας ελευθεριακών ιδεών, ας βρει έναν αποτελεσματικό επικοινωνιακό τρόπο
να αντιμετωπίσει αυτή την στρατηγική.
Διότι με την αμυντική στάση που κρατά και ψηφοφόρους χάνει
και παύει να λειτουργεί ως ανάχωμα στον εκφασισμό της κοινωνίας.
Το σύστημα θέλει να κατεδαφίσει ιδεολογικά την Βίλλα Αμαλία ή την κατάληψη «Σκαραμαγκά», διότι ενοχλείται από την ύπαρξη τους.
Είναι δυνατόν όμως να ενοχλείται και η αριστερά από όσους και όσες υπερασπίζονται
κάθε αυτoδιαχειριζόμενη συλλογικότητα;
Είναι δυνατόν η αριστερά να νοιώθει αμηχανία επειδή ένα καφάσι μπύρες και αντισφυξιογόνες μάσκες μοστράρονται από τα ΜΜΕ
ως οπλοστάσιο του αντιεξουσιαστικού χώρου;
Είναι δυνατόν η αριστερά να αισθάνεται ότι υπάρχει σύγκρουση μεταξύ της επιθυμίας για συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς και της επιθυμίας για υπεράσπιση των ανοιχτών κοινωνικών χώρων που λειτουργούν αμεσοδημοκρατικά και προάγουν την αντίσταση,
την αλληλεγγύη και την αυτoοργάνωση;
Ας αποδεχτεί μέσα του ο ΣΥΡΙΖΑ ότι κάποιοι έχουμε το δικαίωμα
να νοιώθουμε ευτυχισμένοι με άλλο τρόπο.
Και αυτόν τον τρόπο δεν θα τον αλλάξουμε επειδή έτσι θέλουν τα ΜΜΕ.
“Εμείς μάθαμε στους δρόμους να διεκδικούμε και να αντιστεκόμαστε.
Μάθαμε την αλληλεγγύη, τις καταλήψεις, τις συλλογικότητες.
Κι επιθυμία μας είναι να αλλάξουμε αυτόν τον κόσμο,
όχι να γίνουμε οι νοικοκυραίοι του”.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου