Ανανδρανιστάκης Γ.
Αν βγεις και πεις, ρε παιδιά, καλοί είναι οι δημοσιονομικοί στόχοι,
αλλά να έχουμε στο νου μας και τους αδύναμους, είσαι λαϊκιστής,
τμήμα βραδυπορούν της κοινωνίας,
προδοτικό λόμπι της δραχμής.
Αν πεις όμως, όπως είπε ο Λοβέρδος, ότι "οι συνταξιούχοι σ’ αυτήν τη χώρα ζούνε πολύ», δηλαδή άντε να ψοφήσουν οι σκατόγεροι, μπας και πετύχουμε επιτέλους πρωτογενές πλεόνασμα, τότε μπορεί να γίνεις μέχρι και αρχηγός κόμματος.
Είστε κυνικό κάθαρμα,
είστε αδίστακτος παπάρας,
δεν δίνετε δεκάρα για τον διπλανό σας και είστε έτοιμος να το δηλώσετε δημοσίως;
Αν διαθέτετε κάποιο από αυτά τα προσόντα, τότε είστε η έσχατη καταφυγή μας, ο σωτήρας που έρχεται από το μέλλον, η χρυσή εφεδρεία μας.
Οι χρυσές εφεδρείες του συστήματος:
Ο Αλέκος Παπαδόπουλος, ο άνθρωπος που συνδυάζει θαυμαστά τον νεοφιλελευθερισμό με τον εθνικισμό, ο υπουργός Υγείας που έδωσε εντολή να μη νοσηλεύονται στα δημόσια νοσοκομεία οι μετανάστες, πολύ πριν εμφανιστεί η Χρυσή Αυγή.
Ο Γιώργος Φλωρίδης, ένα δευτεροκλασάτο στέλεχος του ΠΑΣΟΚ, μια κινούμενη γκρίνια και μιζέρια, ο Νίκος Ξανθόπουλος του εκσυγχρονισμού.
Ο Στέφανος Μάνος, ο αποτυχημένος βιομήχανος,
ο ανθρωποδιώχτης που τα κόμματά του παίρνουν τα ποσοστά που έχει η νικοτίνη
στα πακέτα των τσιγάρων.
Και η πιο χρυσή από τις χρυσές εφεδρείες, ο Αντρέας ο Λοβέρδος,
ο ομορφάντρας,
ο συνταγματολόγος,
η ολυμπιακάρα που πανηγύριζε τα γκολ του θρύλου αγκαλιά με τον Σωκράτη.
Ο υπουργός Εργασίας που είπε «δεν θα μειωθούν οι συντάξεις, δεν θα αυξηθούν τα όρια συνταξιοδότησης» και σε λίγες μέρες μειώθηκαν, με δικό του νόμο, οι συντάξεις,
και αυξήθηκαν τα όρια συνταξιοδότησης.
Ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών της τρόικας, που διέλυσε το ασφαλιστικό σύστημα και μετά ανέλαβε, ως ρεγάλο, να διαλύσει και το σύστημα υγείας,
αφήνοντας τον κόσμο χωρίς γιατρούς, εξετάσεις και φάρμακα.
Ο υπουργός Υγείας που διαπόμπευσε και φυλάκισε γυναίκες φορείς του AIDS,
για να εκλεγεί πρώτος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ στη Β' Αθηνών:
Η φράση «πατάει επί πτωμάτων» έγινε επιτέλους κυριολεξία.
Τώρα ο Αντρέας ο Λοβέρδος ανέλαβε να σώσει ό,τι απέμεινε από τα καθημαγμένα κορμιά και τις μαραγκιασμένες ψυχές μας, αυτή τη φορά από τον θρόνο του αρχηγού.
Μόνο που με το που ανακοίνωσε το όνομα του κόμματός του, την περίφημη ΡΙΚΣΣΥ -έλα ΡΙΚΣΣΥ, πιάσε το κόκκαλο, όχι ΡΙΚΣΣΥ, μη δαγκώνεις την κυρία Σούλα-,
έπεσε το γέλιο της αρκούδας, οπότε, αντί να βρεθεί εις τας αγκάλας της δόξης,
βρέθηκε αίφνης στον ασβεστόλακκο με τα χαχανητά.
Αφού δεν τον έπνιξαν τα δάκρυά μας, ας τον πνίξουν τουλάχιστον τα γέλια μας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου