ΔΗΜΑΡ: Χειρότερα δεν γίνεται;

http://kokkinopanni.wordpress.com/2012/11/07/dhmarotera/

Η Δευτέρα που μας πέρασε θα γραφτεί στην ιστορία για την αποκάλυψη ενός κρυφού ταλέντου. Ας δούμε τι κατόρθωσε μέσα σε μια μόλις ημέρα ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ Φώτης Κουβέλης:

1. Ανάγκασε τον υπουργό του κ. Ρουπακιώτη να εγκρίνει τα μέτρα που η ΔΗΜΑΡ δεν θα .ψηφίσει στη Βουλή
2. Κατόπιν είπε στους βουλευτές του να μην ψηφίσουν τα μέτρα που ο υπουργός του ενέκρινε, αλλά να κοιμούνται ήσυχοι γιατί τα μέτρα θα ψηφίστουν — από τους βουλευτές-κορόιδα των άλλων δύο κυβερνητικών εταίρων που θα φορτωθούν και το ανάλογο πολιτικό κόστος, ενώ η ΔΗΜΑΡ θα παριστάνει την αριστερή “παρθένα”.
3. Επίσης, είπε στους βουλευτές του να κοιμούνται ακόμα πιο ήσυχοι — για τις πολύτιμες καρεκλίτσες τους — γιατί η ΔΗΜΑΡ θα παραμείνει στην κυβέρνηση ψηφίζοντας τον προϋπολογισμό, που θα εφαρμόσει τα μέτρα που η ΔΗΜΑΡ δεν ψήφισε στη Βουλή, ενώ ο υπουργός της ΔΗΜΑΡ, κλπ κλπ…

Τόση αποθέωση της μικροπολιτικής, του οπορτουνισμού, της πολιτικής απάτης, της αναξιοπρέπειας και της ξεφτίλας, του πατάω-σε-δύο-βάρκες και του σας-κοροϊδεύω-στα-μούτρα-γιατί-σας-θεωρώ-κρετίνους είχαμε καιρό να δούμε. 

Ο ΓΑΠ που λάνσαρε αυτό το μοντελάκι για πολύ καιρό είναι σίγουρα κατώτερος του κυρ-Φώτη. Ενώ θα συμφωνήσουμε επιτέλους και με όσους ενοχλούνται από τον χαρακτηρισμό “Καρατζαφέρης της Αριστεράς” για τον κυρ-Φώτη· έχουν δίκιο, είναι προσβλητικός για τον Καρατζαφέρη, που είχε τουλάχιστον την αξιοπρέπεια να φύγει από την κυβέρνηση όταν “διαφώνησε” με τα μέτρα και τα καταψήφισε.

Ο κυρ-Φώτης όμως θέλει να έχει και τον σκύλο ολόκληρο και την πίτα χορτάτη· και να παραστήσει ότι διαφωνεί με τα μέτρα, αλλά και να κρατήσει τις αγαπημένες του καρέκλες και τα οφίτσια. Στον “Αναρχικό Τραπεζίτη” του Πεσσόα, ο ήρωας αναρωτιέται γιατί να κάνει κάποια θυσία χωρίς να έχει κάποιο προσωπικό αντάλλαγμα. 

Ο κυνικός κυρ-Φώτης απλά απαιτεί τα προσωπικά ανταλλάγματα χωρίς να κάνει καν τη θυσία! Ας θυσιαστούν τα κορόιδα των άλλων κομμάτων.

Είναι όμως εντυπωσιακό, ότι ο “φιλοευρωπαϊστής” και “προοδευτικός” πρωθυπουργός κ. Σαμαράς σκουπίζει το φτύσιμο του κ. Κουβέλη από τη μούρη του και συνεχίζει ατάραχος να συγκυβερνάει μαζί του. Σαν να μην συνέβη τίποτα.

 Είναι προφανώς δεικτικό του πόσο ανάγκη έχει η κομπανία που κυβερνάει τη χώρα από τη στήριξη της ΔΗΜΑΡ, και επομένως δεικτικό του πόση δύναμη η ΔΗΜΑΡ αφήνει αναξιοποίητη. Δύναμη που θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει σε θέματα πέραν των οικονομικών

 — αν υποθέσουμε ότι υπάρχει κάτι πέραν αυτών. Θέματα όπως η μετανάστευση, τα πογκρόμ, οι ελευθερίες του τύπου, και τόσα άλλα. Αλλά μάλλον ζητάμε πολλά από ένα κόμμα του οποίου ο βουλευτής επικρατείας δηλώνει ότι η πατρίδα του δεν μπορεί να γίνει στέγη όλων των δυστυχισμένων του πλανήτη…

Διαβάζοντας και πάλι τις απαιτήσεις του κ. Κουβέλη από τους βουλευτές του, θυμηθήκαμε τις τελευταίες ημέρες του Ηγεμόνα ΓΑΠ, τότε που απαιτούσε από τους βουλευτές του ψήφο εμπιστοσύνης για να παραιτηθεί (!!)… Αναρωτηθήκαμε, οι αφελείς, πως θα αντιδράσουν οι υπεύθυνοι αυτοί “αριστεροί” σε τόσο αντιφατικές και παράλογες εντολές — ξεχνώντας ότι η ΔΗΜΑΡ είναι πιο προσωποπαγές κόμμα κι απ’το αλήστου μνήμης ΠΑΣΟΚ. 

Η πραγματικότητα μας χτήπησε κατακούτελα με την δήλωση του κ. Ψαριανού: “Θα ψηφίσω ναι, αν και κάποιος άλλος στη ΔΗΜΑΡ ψηφίσει ναι“. Για να το κάνουμε λιανά και στον πλέον αφελή, οι άνθρωποι που ευαγγελίζονται την ευθύνη, την ωριμότητα και τη συνέπεια θα παίξουν το ανάλογο του chicken game* στη Βουλή, με τη χώρα να βρίσκεται στο χείλος του γκρεμού (αν πιστέψουμε την αφήγησή τους). Δοξάστε τους!

[*Το chicken game είναι το παιχνίδι με δύο αυτοκίνητα που τρέχουν με ταχύτητα το ένα προς το άλλο. Χαμένος ή "κότα" είναι αυτός που θα στρίψει πρώτος.]

Μια παλιά Βιεννέζικη παροιμία λέει ότι καμιά παράσταση δεν πάει χαμένη· μπορεί πάντα να χρησιμέψει ως παράδειγμα προς αποφυγή. Έτσι κι η παράσταση του κ. Κουβέλη: 

όταν θα είναι μόνος και ξεχασμένος — σαν τον κυρ-Γιώργο τον Καρατζαφέρη — από τους μεγαλοσχήμονες και ισχυρούς φίλους του, 

όταν ο Παπαχελάς θα υμνεί άλλον ως παράδειγμα της ωριμότητας κι η Όγλα θα έχει νέο μαϊντανό για τα δελτία της, να ξέρει ότι οι απλοί αριστεροί άνθρωποι θα τον θυμούνται. 

Σαν παράδειγμα προς αποφυγή, σαν απόδειξη του τι κάνει η εξουσιολαγνεία στον άνθρωπο.

Κλείνουμε αυτό το ποστ αφιερώνοντας στον κυρ-Φώτη ένα δίστιχο που σκαρώσαμε γι’αυτόν:

Δεν έχω αξιοπρέπεια, δεν έχω ούτε τσίπα,

της εξουσίας τώρα γεύομαι τη γλύκα,

κάθομαι στις καρέκλες, βουτάω και στο μέλι,

με λένε εμένα Φώτιο, με λένε και Κουβέλη