Γράφει ο Νίκος Μωραϊτης
Καταρχάς να πω ότι έχω κάνει αρκετά λάθη στη ζωή μου - δεν παριστάνω τον αλάνθαστο.
Δεν μπορώ όμως να μην έχω χαρά και για τις περιπτώσεις που πήρα τη σωστή απόφαση. Είμαι περήφανος, για παράδειγμα, που δεν είχα πεισθεί ποτέ από το Συνασπισμό
όσο βρισκόταν σε αυτόν ο Φώτης Κουβέλης και η παρέα του.
Πίσω από την σοβαρότητα ενός δικηγόρου,
ήταν τόσο έντονο το φλερτ με την εξουσία, που έβγαζε μάτι.
Πίσω από τον περίφημο "διάλογο για την κεντροαριστερά"
δεν βρισκόταν τίποτε άλλο παρά η επιθυμία για συμμετοχή στη διακυβέρνηση της χώρας. Επιθυμούσαν με το ΠΑΣΟΚ.
Δεν πρόλαβαν.
Βολεύτηκαν με τη ΝΔ.
Υπάρχουν άνθρωποι που αδικούνται από την εμφάνισή τους και άλλοι που ευνοούνται από αυτή. Ο Κουβέλης ανήκει στη δεύτερη κατηγορία.
Με το ύφος του σοβαρού και μετρημένου κρύβει την καρατζαφερίτιδα ενός εταίρου που μαγεύτεται να ειναι "ρυθμιστής" τηςκυβέρνησης,
την μπακογιαννίτιδα ενός υποψηφίου προέδρου που φεύγει από το κόμμα του
όταν χάνει τις εκλογές για την ηγεσία του,
την πολιτική γελοιότητα ενός ανθρώπου που την Τετάρτη δεν ψηφίζει τα μέτρα
και την Κυριακή υπερψηφίζει τον προϋπολογισμό που τα περιέχει.
Ο Φώτης Κουβέλης είναι καταδικασμένος στην ανυποληψία μελλοντικά.
Δεν είναι πρόβλεψη αυτό.
Είναι αναπόφευκτη κατάληξη.
Ως τότε θα χαίρει - σαν άλλος "καθηγητής Σημίτης"- της προώθησης των ΜΜΕκαι της υποστήλωσης του "σοβαρού" του προφίλ από τις εκδοτικές οικογένειες,
γιατί αυτό τις συμφέρει:
η διατήρηση ενός ψευδοαριστερού άλλοθι στην κυβέρνηση,
ώστε αυτή να θεωρείται "εθνικής ευθύνης"
και όχι αυτό που πραγματικά είναι.
Μία γηραιά, φορτωμένη με αμαρτίες δεκαετιών παλαιοκομματική κυβέρνηση
με τη στήριξη μίας αριστερής μαγκούρας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου