Δεν έκλαιγε επειδή τρόμαξε η Λιάνα Κανέλλη. Και πολύ σωστά έπραξε.

Μια γνώμη για τη γυναίκα που αποδεικνύεται πιο γενναία απ' οποιονδήποτε άλλο πολιτικό

Toυ Άρη Δημοκίδη

http://www.lifo.gr/team/bitsandpieces/33265

Πολλές φορές έχω διαφωνήσει με την Κανέλλη - την θεωρώ κουραστική και υπερβολική. 

Όμως μέσα σε μερικούς μήνες και με δύο ξεχωριστά περιστατικά απέδειξε πως, ασχέτως πολιτικών τοποθετήσεων, είναι η πιο γενναία πολιτικός που έχουμε - παρ' όλα τα στραβά της. 

Θα είδατε μάλλον την πρωίνή σκηνή:

 η Λιάνα Κανέλλη έφυγε εξοργισμένη και κλαίγοντας απ' την εκπομπή της Πόπης Τσαπανίδου μετά από μια φάρσα candid camera που της έκανε στα παρασκήνια η εκπομπή Συντέλεια (βάλαν έναν γεροδεμένο να "κινηθεί" εναντίον της φορώντας μαύρα γάντια του μποξ).

[Σχόλιο στο Youtube: 

Ο μέσος Έλληνας δεν έχει ηθικές αναστολές, δεν θέλει μυξοκλάματα, δεν λυπάται τους δαρμένους, δεν περιθωριοποιείται, αντίθετα μάλιστα βρίσκετε πάντα δίπλα στους πολλούς και στους δυνατούς, ακόμη και αν είναι ανήθικοι, βλέπουμε την χαρά του ελληναρά για τις συμμαχίες μας με το ΝΑΤΟ και το Ισραήλ, βλέπουμε και την άνοδο της χρυσής αυγής μετά το επεισόδιο με τον νταή Κασιδιάρη. Θέλει τον πολιτικό γενικά να γαμαει και να δέρνει. Αυτός είναι ο Έλληνας τι να κάνουμε!]

Δεν ξέρω αν τα δάκρυα ήταν αληθινά, ή αν την θεώρησαν κάποιοι υπερβολική, όμως κάθε λέξη της ήταν σωστή. 

Όταν μια κωμική εκπομπή φτάνει στο σημείο να κάνει "φάρσα" πως η ακροδεξιά θα κακοποιήσει μια γυναίκα που είχε ΟΝΤΩΣ κακοποιηθεί (και ψυχικά και σωματικά) απ' την ακροδεξιά, τραβώντας με την κάμερα τις αντιδράσεις της, κάτι πάει στραβά. Έχουμε συνηθίσει ήδη το τέρας που λέει ο Χατζιδάκις, περνάμε στην lifestyle αξιοποίηση της πολιτικής βίας, αντιμετωπίζουμε με χιούμορ το γεγονός ότι ένας βουλευτής επιτίθεται στην τηλεόραση σε γυναίκες, γελάμε με τον πόνο. 

Η Λιάνα Κανέλλη έκλαψε όχι επειδή τρόμαξε (κατάλαβε απ' την αρχή τη "φάρσα", όπως φάνηκε) αλλά επειδή σοκαρίστηκε με την αδικία. Κάποιος την έδειρε και την ξεφτύλισε - και έγινε ήρωας της παιδικής χαράς. Κάποιος την έδειρε και το κόμμα του αύξησε τα ποσοστά του (το δικό της έχασε). Κάποιος την χτύπησε και κρύφτηκε κι όμως σ' αυτήν κάνουν τις φάρσες με κρυφές κάμερες, αυτήν παρωδούν. Είναι αυτή η αδικία που σε κάνει να κλαις, να απογοητεύεσαι για την καφρίλα των γύρω σου. 

Μπορεί τίποτα απ' όλα αυτά να μη σκεφτόταν η Συντέλεια του ΣΚΑΪ (αλήθεια: ΤΙ σκεφτόταν;!) όμως είναι μια αδικία που μπορούμε να την κατανοήσουμε. Γίνεσαι εσύ το laughing stock, όχι ο θύτης. Και θέλουν να σε ξαναφέρουν στη θέση του θύματος, για να γελάσουμε.

Όταν αυτός που τη χτύπησε έτρεξε και κρύφτηκε για να αποφύγει το αυτόφορο (και μετά δήθεν ζητούσε άρση της ασυλίας του, στα χαρτιά, τελικά καταγγέλοντας πολιτική δίωξη όταν έγινε η άρση που δήθεν ζητούσε), η Λιάνα Κανέλλη αποδεικνύεται περισσότερο γενναία απ' οποιονδήποτε άλλο πολιτικό.

Για να υπερασπιστεί μια άλλη γυναίκα που της πετούσαν νερό, σηκώθηκε και τα έβαλε μ' έναν ακροδεξιό bully αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Και μερικούς μήνες μετά, ευάλωτη και βορά σ' όσους θα γελάσουν με τα κλάματά της υπερασπίζεται τον εαυτό της και την κοινή λογική, στην πιο ανθρώπινη στιγμή της. 

Στην πορεία θα διαφωνήσω πάλι μαζί της για χίλια πράγματα, όμως δεν θα το ξεχάσω, πως φέτος η Λιάνα Κανέλλη έβαλε τα γυαλιά σε όλους τους άντρες πολιτικούς - κυρίως σε κείνους που το παίζουν εξουσία...