Αυτός απ'το Μέγκα και απ τα άρθρα του δε μας πιπίλιζε το μυαλό για το πόσο καλοί
ήταν ο Παπανδρέου και ο Παπαδήμος;
Τώρα τους ξερνάει;
Αναλώσιμοι παιδί μου.
Τα διαπλεκόμενα έχουν τους αχυρανθρώπους τους για να διατηρούν την εξουσία.
Τώρα ψάχνει τον επόμενο.
Προς το παρόν μας καλεί να μη βγάλουν αυτό το Σύριζα και θα βάλει τους καλύτερους να μας κάνουν μια διαπραγμάτευση μούρλια.
Δε μας λέει βέβαια ποιος θα την κάνει.Υπονοεί να ψηφίσουμε Σαμαρούλη και μετά θα μας κάνουν μια κυβέρνηση λουκούμι.
Επικίνδυνη ανοησία
Η ιδέα του ΣΥΡΙΖΑ να ακυρώσει μονομερώς το Μνημόνιο και να καταγγείλει τη δανειακή σύμβαση είναι δευτερευόντως επικίνδυνη.
Πρωτίστως είναι ανόητη.
Είναι επικίνδυνη επειδή θα οδηγήσει με απόλυτη βεβαιότητα τη χώρα
σε μια πρωτοφανή κρίση ρευστότητας.
Η δανειακή σύμβαση προβλέπει την εισροή περίπου 14,5 δισ. έως τον Σεπτέμβριο ενώ σε αυτά θα πρέπει να προστεθούν και 6,3 δισ. ευρώ για τις καθυστερημένες οφειλές του Δημοσίου - οι οποίες τώρα μάλλον θα ξεπερνούν τα 7 δισ. και συνεχίζουν να αυξάνονται...
Αν η δανειακή σύμβαση καταγγελθεί,
τότε μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ ή «της Αριστεράς» θα πρέπει μέσα σε τρεις μήνες να βρει αυτά τα ποσά από κάπου αλλού.
Αλλά επειδή «λεφτά δεν υπάρχουν!», αποκλείεται να τα βρει.
Ετσι, η χώρα θα οδηγηθεί εκ των πραγμάτων σε στάση πληρωμών,
κατάρρευση του τραπεζικού συστήματος
και τεράστια κοινωνική αναταραχή.
Με πρώτο στόχο, βεβαίως, την ίδια την «κυβέρνηση της Αριστεράς»
που θα έχει ανοίξει τον ασκό του Αιόλου - ούτε ψύλλος στον κόρφο τους!
Αυτή η εξέλιξη όμως δεν είναι μόνο επικίνδυνη.
Είναι και ανόητη.
Και είναι ανόητη επειδή είναι περιττή.
Διότι τίποτα δεν θα επιτύχει η χώρα με τη μονομερή καταγγελία
που δεν μπορεί να το επιτύχει με την καλή διαπραγμάτευση.
Εννοώ φυσικά μια σοβαρή και οργανωμένη διαπραγμάτευση.
Οχι σαν εκείνη που έκαναν οι κυβερνήσεις Παπανδρέου, ούτε σαν αυτήν που έφερε εις πέρας η κυβέρνηση Παπαδήμου και οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού.
Αλλά μια διαπραγμάτευση από συγκροτημένους και αποτελεσματικούς ανθρώπους,
που ξέρουν και το αντικείμενο και τη δουλειά.
Οχι από μαθητευόμενους μάγους, ούτε από πολύξερους σωτήρες.
Και οι οποίοι θα κατορθώσουν να εμπνεύσουν εμπιστοσύνη
τόσο στους ξένους συνομιλητές τους
όσο και στην ελληνική κοινωνία.
Αυτονόητη ερώτηση:
Ποιοι είναι άραγε αυτοί οι τόσο απαραίτητοι άνθρωποι;
Υπάρχουν πουθενά γύρω μας;
Ομολογώ ότι δεν μου είναι εύκολο να παραθέσω ονόματα,
ούτε είναι άλλωστε η δουλειά μου.
Είμαι βέβαιος όμως ότι μπορούμε να φτιάξουμε μια Εθνική Ελλάδος με τους καλύτερους,
είτε βρίσκονται μέσα στα κόμματα (και εννοώ όλα τα κόμματα...)
είτε έξω από αυτά.
Υπό δύο προϋποθέσεις:
Θα αποφύγουμε τον κίνδυνο της μονομερούς καταγγελίας και της εθνικής καταστροφής
- αυτό ελπίζω να το φροντίσουν οι ψηφοφόροι στις 17 Ιουνίου...
Θα καταφέρουμε να βρούμε έναν καλό προπονητή για την Εθνική.
Εναν προπονητή, δηλαδή, που δεν θα λειτουργεί ως τοποτηρητής της τρόικας
αλλά ως εκπρόσωπος της ελληνικής κοινωνίας.
Και ο οποίος δεν θα διαπραγματεύεται μόνο, αλλά και θα κυβερνά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου