Η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΑΝΑΓΕΝΝΑΤΑΙ!ΚΙ Ο ΦΑΗΛΟΣ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΥΠΟΔΕΧΤΕΙ ΤΗ ΝΤΟΡΑ

Για την Ντόρα και το Μέτωπο

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

Δεν γνωρίζω αν θα έρθει η Ντόρα,
ο Καρατζαφέρης, ο φίλος μου Θάνος Πλεύρης ή όποιος άλλος.

Πάντως σίγουρα στον παραπάνω σκοπό δεν με χωρίζει τίποτα με αυτούς ή με όσους επιστρέφουν στη ΝΔ τρέχοντας από τους ΑΝΕΛ και την Χρυσή Αυγή. 


Δεν με χωρίζει τίποτα με τα 9/10 της Χρυσής Αυγής, αφού είναι απλά δίκαια θυμωμένοι συμπολίτες μας, που ψήφισαν έτσι από απελπισία κι οργή κι όχι «νεοναζί». 


Δεν με χωρίζει τίποτα με όποιον ή όποια δεν θέλει κανείς να παίξει στο πόκερ την ασφάλεια 10.000.000 Ελλήνων, δεν θέλει να δει στην κυβέρνηση τους ιδεοληπτικούς της Υπατίας, αυτούς που θέλουν να νομιμοποιήσουν όλους τους κατσαπλιάδες μουσουλμάνους που πλημμύρισαν την χώρα και να διώξουν και την τελευταία επιχείρηση από την Ελλάδα υπερφορολογώντας την. 

Ο γιαλαντζί νεομπολσεβικισμός είναι αξιοθέατο για τα Εξάρχεια, 
όχι για κυβερνητική πολιτική.

Δεν θα συμφωνήσω ποτέ με την Ντόρα Μπακογιάννη πάνω στο Σχέδιο Ανάν, το σχέδιο απαρτχάϊντ σε βάρος του Κυπριακού Ελληνισμού.

Δεν θα ξεχάσω ποτέ την στάση της απέναντι στον μεγάλο Έλληνα ηγέτη, τον Τάσσο Παπαδόπουλο.

Είχα, έχω και θα έχω τεράστιες διαφορές μαζί της, όπως και με άλλους, πάνω στα εθνικά θέματα, στην στάση της Πατρίδας απέναντι στον τουρκικό επεκτατισμό και σε άλλα ζητήματα.

Αντίστοιχα έχω διαφορές με το ΛΑΟΣ, ακόμη και στην αισθητική του ύφους.

Αυτά όμως δεν έχουν σημασία σε αυτή τη φάση.
Οφείλουμε όλοι να φράξουμε τον δρόμο στους ψευδόμενους τυχοδιώκτες,

σε όσους έχουν κρυφή ή φανερή ατζέντα δραχμής,
σε όσους ονειρεύονται μαζί με το Μνημόνιο να καταγγείλουν και την συμφωνία της Βάρκιζας και να εφαρμόσουν στην καμπούρα του λαού μας καταστροφικές και μισελληνικές ιδεοληψίες.

Διαφωνούσα με την συμμετοχή στην κυβέρνηση Παπαδήμου και ήμουν υπέρ του όχι στη δανειακή σύμβαση. Όμως δεν έχω «προσωπική ατζέντα»
και δεν πρόκειται να αποκτήσω τώρα.

Κατανοώ τα κίνητρα τότε του Αντώνη Σαμαρά και το αίσθημα ευθύνης του, που εκτίμησε ως υπαρκτό ενδεχόμενο κίνδυνο κατάρρευσης.

Θεωρούσα ότι άξιζε να πάρουμε το ρίσκο, αντιπροτείνοντας πάντοτε την φιλελεύθερη, αναπτυξιακή κι ευρωπαϊκή πρόταση μας. Έκρινε αλλιώς. Είμαι απλό μέλος κι είναι ο Αρχηγός μου, ο σημαιοφόρος των ιδεών μας.

Σήμερα είμαστε εδώ, με άλλα και θανάσιμα επικίνδυνα δεδομένα.

 Οφείλουμε όλοι να παραμερίσουμε τις όποιες διαφορές μας, να ξεχάσουν πολλοί τις προσωπικές φιλοδοξίες ή εμμονές τους και να συγκροτήσουμε,
με πυκνή ενότητα στρατιωτικής φάλαγγας,

το Μέτωπο απέναντι στους τυχοδιώκτες κάθε απόχρωσης για την διάσωση της αστικής δημοκρατικής Ελλάδας.

Όλοι δε, μα όλοι, εμείς οι πολλοί του κόσμου της εργασίας, στον οποίο ανήκω
αλλά κυρίως οι λίγοι αληθινοί αστοί και οι ισχυροί,
θα πρέπει να γνωρίζουμε ότι την μεγαλύτερη ασφάλεια, την μεγαλύτερη εγγύηση για την κοινωνική συνοχή, την εθνική και κοινωνική ενότητα, την παρέχει η κοινωνική δικαιοσύνη, η διασφάλιση της κοινωνικής κινητικότητας.

Οφείλουμε να βρούμε τρόπους και πολιτικές που θα δώσουν ανάσα κι ελπίδα στους πολλούς, που ήδη υποφέρουν. Την νομιμοφροσύνη των πολλών την κερδίζει η δικαιοσύνη, η αξιοκρατία, η φροντίδα για τους αδύναμους. Όχι ο φόβος κι οι απειλές. Λαϊκή είναι η βάση μας. Οι πολλοί εκλέγουν τους λίγους.

Και να θυμίσω ότι η βασική μας διαφορά από τους τυχοδιώκτες του ΣΥΡΙΖΑ, από αυτούς που επενδύουν στην καταστροφή και τον κοινωνικό πόλεμο, δεν είναι μόνο η πίστη μας στην εθνική ιδέα. Είναι και η πίστη μας στην εθνική και κοινωνική ενότητα. Όλοι, πλούσιοι και φτωχοί, ισχυροί ή αδύναμοι, έχουμε δικαιώματα αλλά και υποχρεώσεις απέναντι στην Πατρίδα, της οποίας πολυτιμότερο κεφάλαιο είναι οι Άνθρωποι.

Κι απευθυνόμενος στις εκατοντάδες χιλιάδες φίλους που στις 6 Μαΐου επέλεξαν ΑΝΕΛ και Χρυσή Αυγή, θα τους πω ότι δεν νοείται στις 17 Ιουνίου πατριωτική ψήφος,

η οποία θα δώσει στον ΣΥΡΙΖΑ την πρωτιά και το μπόνους των 50 εδρών.

Θα πω στους νοικοκυραίους, στους σοβαρούς ανθρώπους, που ψήφισαν ΠΑΣΟΚ ή νεοφιλεύθερα προσωπικά μορφώματα ότι οι διαφορές μας θα είναι άνευ σημασίας αν η χώρα μετατραπεί σε μπατιρημένη κι απόβλητη Βενεζουέλα, χωρίς μάλιστα πετρέλαιο και με γείτονα την καραδοκούσα Τουρκία.

Η Πατρίδα, αδέρφια, σήμερα είναι ένα πολιορκημένο κάστρο. Και σ’ ένα πολιορκημένο κάστρο κάθε διαφωνία ισοδυναμεί με προδοσία. Ας κάνουμε, εμείς, της ευρύτερης Φιλελεύθερης και Πατριωτικής Παράταξης το καθήκον μας,

 αφήνοντας επί μέρους διαφορές στην άκρη, φέρνοντας ένα κραταιό ποσοστό στην κάλπη, σταματώντας τους επικίνδυνους τυχοδιώκτες κάθε απόχρωσης. Πάντα σε μας έπεφτε το χρέος.

http://www.antinews.gr/2012/05/19/162112/