Μάριος Λώλος:Ούτε ψέματα, ούτε αυταπάτες, είναι με τους εργάτες.

Της Ντίνας Δασκαλοπούλου

Συνάδελφοι, σε λίγες ώρες ο Μάριος μπαίνει στο χειρουργείο.

Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μάριος χτυπιέται από τα ΜΑΤ

 – έτσι και τούτη τη φορά δεν πιστεύαμε ότι είναι κάτι σοβαρό. 

Και τούτη τη φορά νομίζαμε όλοι ότι θα την γλιτώσει με ένα καρούμπαλο, 

με δυο μώλωπες και η ζωή θα συνεχιστεί.

Όπως συνεχίστηκε όταν χτύπησαν κατά πρόσωπο την Τατιάνα. 

Όπως συνεχίστηκε όταν στρίμωξαν τον Άρη. 

Όπως συνεχίστηκε όταν άφησαν ανάπηρο τον Μανώλη. 

Όπως, άλλωστε, συνεχίστηκε όταν χτύπησαν ξανά τον Μάριο πριν λίγο καιρό. 

Όμως αυτή τη φορά ήταν διαφορετικά. 

Αυτή τη φορά η γκλοπιά του «οργάνου»

 (που πάμε στοίχημα; Για άλλη μια φορά καμία ΕΔΕ δεν θα αποκαλύψει

το όνομα και το βαθμό του)

 ήταν πισώπλατη. 

Και άνοιξε το κρανίο του 

και προκάλεσε αιμορραγία 

και πιέζει τον εγκέφαλό του 

και τον στέλνει στο χειρουργείο. 

Αν δεν κάνει,

 μας λένε, 

την επέμβαση μπορεί για όλη την υπόλοιπη ζωή του να είναι επιληπτικός. 

Γιατί;

Γιατί ήταν εκεί όταν εκατοντάδες συμπολίτες μας διαμαρτύρονταν 

για τη δολοφονία που ήθελαν να περάσει για αυτοκτονία. 

Γιατί οι εικόνες του από το έγκλημα που συντελείται στην Ελλάδα 

ταξίδευαν σε όλο τον κόσμο. 

Γιατί, όπως οι περισσότεροι συνάδελφοί μας, 

ο Μάριος έχει διαλέξει πλευρά: 

ούτε ψέματα,

 ούτε αυταπάτες, 

είναι με τους εργάτες.

Τις επόμενες ώρες πολλά ντοκουμέντα θα δουν το φως της δημοσιότητας

 και θα αποδεικνύουν ότι η επίθεση των κρανοφόρων 

στους δημοσιογράφους και τους φωτορεπόρτερ 

έγινε χωρίς καμία αφορμή 

και μόνο για λόγους εκδικητικούς. 

Άλλωστε δεν είναι η πρώτη φορά 

και δεν υπάρχει λόγος να επιχειρηματολογήσουμε για αυτό 

– θα το κάνει ο δικηγόρος μας. 

Ούτε έχει καμία σημασία να αναζητήσουμε 

τον αριθμό και τα διακριτικά του κρανοφόρου που επέφερε αυτό το δολοφονικό,

 κατά τους χαρακτηρισμούς των γιατρών,

 πλήγμα στον Μάριο. 

Ελάχιστη σημασία έχει το όνομα του αυτουργού, 

όταν όλοι γνωρίζουμε το όνομα των ηθικών και των πολιτικών αυτουργών. 

Είναι τα ίδια χέρια που όπλισαν το χέρι του αυτόχειρα

 (και εκατοντάδων άλλων), 

είναι τα ίδια χέρια που χτύπησαν τον Μάριο 

(και δεκάδες άλλους).

Η πολιτική του Μαύρου Μετώπου 

που μετέτρεψε τη χώρα σε εργαστήριο νεοφιλελεύθερων πειραματισμών

 κατασκευάζει αληθινά θύματα και, ταυτόχρονα, παράγει αληθινά κέρδη. 

Το αίμα μας είναι ο πλούτος τους, 

η «σωτηρία» τους είναι ο εφιάλτης μας.

Ως πρόεδρος της Ένωσης Φωτορεπόρτερ 

(που μετρά ήδη δεκάδες θύματα της κρατικής καταστολής), 

αλλά και ως πολίτης της χώρας που μετατρέπεται ταχύτατα σε σωφρονιστική αποικία, 

ο Μάριος θα εξαντλήσει όλα τα νόμιμα μέσα 

για να αποδοθεί δικαιοσύνη για αυτό το άνανδρο χτύπημα. 

Σε λίγες ώρες συνεδριάζει το Διασωματειακό των Ενώσεων του Τύπου 

και περιμένουμε αυτή τη φορά, έστω και αυτή τη φορά, 

να κάνει κάτι παραπάνω από το να εκφράσει τη «βαθύτατη θλίψη και οργή του». 

Σε λίγες ώρες ανοίγει η Βουλή των Ελλήνων και περιμένουμε αυτή τη φορά, 

έστω και αυτή τη φορά, 

να μην στρέψει το κεφάλι και από αυτή την προαναγγελθείσα επίθεση.

 Σε λίγες ώρες συνάδελφοι, άλλη μια εργάσιμη μέρα ξημερώνει. 

Κι ένας από εμάς – ο πολλοστός- δεν θα είναι δίπλα μας.

Αυτό το χτύπημα δεν ήταν στον Μάριο,

 ήταν στο κεφάλι, 

στα μάτια

 και τα αυτιά όλων μας.