Να τιμηθούν οι δυο συνάνθρωποί μας
(φωτογραφία από τον φίλο ιστολόγο N. Ago)
Γράμμα από το Ληξούρι: Αναγνώστης Λασκαράτος
Κύριε Ροΐδη,
Δεν αρκούσαν στη σκληρόκαρδη, διεφθαρμένη και αρπακτική Εκκλησία της Ελλάδας
οι ευλογίες της προς κάθε μορφή φασιστικής τυραννίας,
ευλογεί τώρα και αγιάζει και τα γραφεία της σατανιστικής ‘Χρυσής Αυγής’,
χωρίς να αντιδράσει ούτε ένας επίσκοπος.
Κύλησε η Μεγάλη Εβδομάδα, που υποτίθεται ότι τιμά την αυτοθυσία
και δεν διάβασα πουθενά κάποιος δεσπότης ή κάποιο ελληνορθόδοξο βήμα
να ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει τη γενναία πράξη των δυο νεαρών μουσουλμάνων
Humayun Anwar και Wakar Ahmed.
Και πώς να το κάνουν όταν όλα τα σφυριά τους χτυπάνε σε κηρύγματα μίσους κατά των φτωχών που χτύπησαν την πόρτα μας,
όχι μόνο για να ζητήσουν αλλά και για να προσφέρουν,
κάνοντας τις πιο άχαρες και σκληρές δουλειές,
τόσο που εκτίναξαν στα ύψη την πραγματική ευημερία μας
που το άλλο της πόδι, το κουτσό, πάτησε στα δάνεια.
οι ευλογίες της προς κάθε μορφή φασιστικής τυραννίας,
ευλογεί τώρα και αγιάζει και τα γραφεία της σατανιστικής ‘Χρυσής Αυγής’,
χωρίς να αντιδράσει ούτε ένας επίσκοπος.
Κύλησε η Μεγάλη Εβδομάδα, που υποτίθεται ότι τιμά την αυτοθυσία
και δεν διάβασα πουθενά κάποιος δεσπότης ή κάποιο ελληνορθόδοξο βήμα
να ένιωσε την ανάγκη να τιμήσει τη γενναία πράξη των δυο νεαρών μουσουλμάνων
Humayun Anwar και Wakar Ahmed.
Και πώς να το κάνουν όταν όλα τα σφυριά τους χτυπάνε σε κηρύγματα μίσους κατά των φτωχών που χτύπησαν την πόρτα μας,
όχι μόνο για να ζητήσουν αλλά και για να προσφέρουν,
κάνοντας τις πιο άχαρες και σκληρές δουλειές,
τόσο που εκτίναξαν στα ύψη την πραγματική ευημερία μας
που το άλλο της πόδι, το κουτσό, πάτησε στα δάνεια.
Επειδή η μετεκλογική κυβέρνηση των δυο Μεγάλων Λογοκριτών της Εκκλησίας Σαμαρά (Μουσείο Ακρόπολης)-Βενιζέλου (Outlook)
δεν πρόκειται να δώσει μια δεκάρα τσακιστή,
ελπίζω να συγκροτηθεί κάποια επιτροπή που να παλέψει για ένα μικρό μνημείο στον τόπο που χάθηκαν οι δυο ακριβοί μας φίλοι
και για κάποια συμβολική σύνταξη
(στο Πακιστάν δεν θα είναι μόνο συμβολική)
στις μανάδες των δυο νέων.
Η Ελλάδα θα αποδείξει πως παρά τη χρεοκοπία της διαθέτει αποθέματα αρχοντιάς και η πράξη της αυτή θα εκτιμηθεί από το καλοπροαίρετο κομμάτι του μουσουλμανικού κόσμου και από την προοδευτική διεθνή κοινή γνώμη.
Kάθε πατριώτης θέλει τη χώρα του τίμια, ευυπόληπτη, δίκαιη, ευγενική.
Oι άνανδροι ψευτοπαλληκαράδες της “Χρυσής Αυγής”
και οι συμπλεγματικοί όλου του ακροδεξιού φάσματος,
ξεσπούν πάνω σε φουκαράδες αποδιοπομπαίους τράγους,
μη τολμώντας να τα βάλουν με τους Καραμανλήδες, τους Σαμαράδες,
τους Παπανδρέου και τους Βενιζέλους,
που έφεραν τη χώρα σε αυτό το κατάντημα.
δεν πρόκειται να δώσει μια δεκάρα τσακιστή,
ελπίζω να συγκροτηθεί κάποια επιτροπή που να παλέψει για ένα μικρό μνημείο στον τόπο που χάθηκαν οι δυο ακριβοί μας φίλοι
και για κάποια συμβολική σύνταξη
(στο Πακιστάν δεν θα είναι μόνο συμβολική)
στις μανάδες των δυο νέων.
Η Ελλάδα θα αποδείξει πως παρά τη χρεοκοπία της διαθέτει αποθέματα αρχοντιάς και η πράξη της αυτή θα εκτιμηθεί από το καλοπροαίρετο κομμάτι του μουσουλμανικού κόσμου και από την προοδευτική διεθνή κοινή γνώμη.
Kάθε πατριώτης θέλει τη χώρα του τίμια, ευυπόληπτη, δίκαιη, ευγενική.
Oι άνανδροι ψευτοπαλληκαράδες της “Χρυσής Αυγής”
και οι συμπλεγματικοί όλου του ακροδεξιού φάσματος,
ξεσπούν πάνω σε φουκαράδες αποδιοπομπαίους τράγους,
μη τολμώντας να τα βάλουν με τους Καραμανλήδες, τους Σαμαράδες,
τους Παπανδρέου και τους Βενιζέλους,
που έφεραν τη χώρα σε αυτό το κατάντημα.
Αντιγράφω από το πολύ καλό ρεπορτάζ των ΝΕΩΝ (ΓΙΑΝΝΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ):
«Η είδηση για το δυστύχημα της περασμένης Παρασκευής
στο Κρυονέρι Αττικής
και για την εθνικότητα των δύο νεαρών που θυσιάστηκαν
προσπαθώντας να βοηθήσουν δύο Ελληνες έκανε τον γύρο του κόσμου.
Συνέβη άλλωστε σε μια περίοδο που έχει κορυφωθεί ο δημόσιος διάλογος για τα κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών.
Οι νεκροί μετανάστες ήταν ο 18χρονος Χομαγιούν Ανγουάρ
και ο 33χρονος Βακάρ Αχμέντ.
Κατάγονταν από την Νταλγκαΐρ,
μια κωμόπολη 5.000 κατοίκων ανάμεσα στη Λαχώρη και το Ισλαμαμπάντ.
στο Κρυονέρι Αττικής
και για την εθνικότητα των δύο νεαρών που θυσιάστηκαν
προσπαθώντας να βοηθήσουν δύο Ελληνες έκανε τον γύρο του κόσμου.
Συνέβη άλλωστε σε μια περίοδο που έχει κορυφωθεί ο δημόσιος διάλογος για τα κέντρα κράτησης παράνομων μεταναστών.
Οι νεκροί μετανάστες ήταν ο 18χρονος Χομαγιούν Ανγουάρ
και ο 33χρονος Βακάρ Αχμέντ.
Κατάγονταν από την Νταλγκαΐρ,
μια κωμόπολη 5.000 κατοίκων ανάμεσα στη Λαχώρη και το Ισλαμαμπάντ.
Στο σημείο του δυστυχήματος,
εκεί όπου οι ράγες με κατεύθυνση για Θεσσαλονίκη
λυγίζουν σε μια τυφλή στροφή,
έχουν μείνει δύο πλαστικά καπάκια από τις ζάντες του αυτοκινήτου,
το παπούτσι ενός νεκρού και ένα σημείωμα:
«Σας ευχαριστούμε που αλλάξατε τη ζωή μας».
Εκεί γονατίζει και κλαίει κάθε μέρα μετά το δυστύχημα ο Αχμαντ,
ένας από τους δύο που γλίτωσαν.
Ο Μασοούντ ήταν ο άλλος.
«Τουλάχιστον 30 άνθρωποι βρίσκονταν εκεί όταν πήγαμε.
Ελληνες και μετανάστες. Αλλά δεν βοηθούσαν», λέει.
Εφυγε από τη σύγκρουση με μια πληγή στο πόδι.
Κάποιος είχε φωνάξει «τρένο!»
και πρόλαβε να στρίψει το σώμα του και να σωθεί.
Ο Χομαγιούν Ανγουάρ …
Ο θείος του, Κασέρ, τον πήρε υπό την προστασία του.
Φρόντιζε να μην ξενυχτάει ο ανιψιός του,
να μην καπνίζει και να μην κυκλοφορεί πολύ στους δρόμους.
Χωρίς χαρτιά υπήρχε ο κίνδυνος να τον πιάσουν και να απελαθεί.
Ο Ανγουάρ μάθαινε ελληνικά στον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσιάς
και εργαζόταν σε ξυλάδικο.
Επτά φορές την εβδομάδα, χωρίς ένσημα,
μέχρι και δέκα ώρες την ημέρα για 25 ευρώ.
Ο εργοδότης του πλήρωσε όλα τα χρωστούμενα μετά τον θάνατό του.
Ο Βακάρ Αχμέντ, το δεύτερο θύμα, ζούσε στην Ελλάδα οκτώ χρόνια
και δούλευε ως κηπουρός.
Εκείνος είχε ειδοποιήσει τα τέσσερα παιδιά.
«Αφήστε δουλειές, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα», τους είχε πει στο τηλέφωνο.
Με το που έφτασε στο σημείο βρήκε το πράσινο Rover στις ράγες.
Το αυτοκίνητο σχεδόν είχε τουμπάρει και οι δύο Ελληνες,
οδηγός και επιβάτης, είχαν εγκλωβιστεί μέσα.
Ο Αχμέντ έσπασε το παράθυρο με κασμά
και προσπάθησε να βγάλει την οδηγό που είχε τραυματιστεί στο πόδι.
Ηταν ο μόνος που δεν πέθανε ακαριαία με τη σύγκρουση.
Αυτόπτες μάρτυρες τον θυμούνται να φωνάζει βοήθεια από τα συντρίμμια. Αργότερα υπέκυψε.
Τα νέα των θανάτων έφτασαν εκείνη τη μέρα στα σπίτια των νεκρών σ
το Πακιστάν μέσα σε δέκα λεπτά.
Εκεί θα βρίσκονται αύριο και οι σοροί τους.
Τα έξοδα της μεταφοράς υπολογίζονται στα 6.000 ευρώ.
Το ταξίδι θα κρατήσει πάνω από 30 ώρες.
Ο θείος του Ανγουάρ θα συνοδεύσει τους νεκρούς.
«Είμαστε περήφανοι που τα παιδιά πέθαναν βοηθώντας», λέει.
["Τα Νέα"]
εκεί όπου οι ράγες με κατεύθυνση για Θεσσαλονίκη
λυγίζουν σε μια τυφλή στροφή,
έχουν μείνει δύο πλαστικά καπάκια από τις ζάντες του αυτοκινήτου,
το παπούτσι ενός νεκρού και ένα σημείωμα:
«Σας ευχαριστούμε που αλλάξατε τη ζωή μας».
Εκεί γονατίζει και κλαίει κάθε μέρα μετά το δυστύχημα ο Αχμαντ,
ένας από τους δύο που γλίτωσαν.
Ο Μασοούντ ήταν ο άλλος.
«Τουλάχιστον 30 άνθρωποι βρίσκονταν εκεί όταν πήγαμε.
Ελληνες και μετανάστες. Αλλά δεν βοηθούσαν», λέει.
Εφυγε από τη σύγκρουση με μια πληγή στο πόδι.
Κάποιος είχε φωνάξει «τρένο!»
και πρόλαβε να στρίψει το σώμα του και να σωθεί.
Ο Χομαγιούν Ανγουάρ …
Ο θείος του, Κασέρ, τον πήρε υπό την προστασία του.
Φρόντιζε να μην ξενυχτάει ο ανιψιός του,
να μην καπνίζει και να μην κυκλοφορεί πολύ στους δρόμους.
Χωρίς χαρτιά υπήρχε ο κίνδυνος να τον πιάσουν και να απελαθεί.
Ο Ανγουάρ μάθαινε ελληνικά στον Πολιτιστικό Σύλλογο Δροσιάς
και εργαζόταν σε ξυλάδικο.
Επτά φορές την εβδομάδα, χωρίς ένσημα,
μέχρι και δέκα ώρες την ημέρα για 25 ευρώ.
Ο εργοδότης του πλήρωσε όλα τα χρωστούμενα μετά τον θάνατό του.
Ο Βακάρ Αχμέντ, το δεύτερο θύμα, ζούσε στην Ελλάδα οκτώ χρόνια
και δούλευε ως κηπουρός.
Εκείνος είχε ειδοποιήσει τα τέσσερα παιδιά.
«Αφήστε δουλειές, υπάρχει σοβαρό πρόβλημα», τους είχε πει στο τηλέφωνο.
Με το που έφτασε στο σημείο βρήκε το πράσινο Rover στις ράγες.
Το αυτοκίνητο σχεδόν είχε τουμπάρει και οι δύο Ελληνες,
οδηγός και επιβάτης, είχαν εγκλωβιστεί μέσα.
Ο Αχμέντ έσπασε το παράθυρο με κασμά
και προσπάθησε να βγάλει την οδηγό που είχε τραυματιστεί στο πόδι.
Ηταν ο μόνος που δεν πέθανε ακαριαία με τη σύγκρουση.
Αυτόπτες μάρτυρες τον θυμούνται να φωνάζει βοήθεια από τα συντρίμμια. Αργότερα υπέκυψε.
Τα νέα των θανάτων έφτασαν εκείνη τη μέρα στα σπίτια των νεκρών σ
το Πακιστάν μέσα σε δέκα λεπτά.
Εκεί θα βρίσκονται αύριο και οι σοροί τους.
Τα έξοδα της μεταφοράς υπολογίζονται στα 6.000 ευρώ.
Το ταξίδι θα κρατήσει πάνω από 30 ώρες.
Ο θείος του Ανγουάρ θα συνοδεύσει τους νεκρούς.
«Είμαστε περήφανοι που τα παιδιά πέθαναν βοηθώντας», λέει.
["Τα Νέα"]
http://roides.wordpress.com/2012/04/23/23apr12/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου