Γράφει ο δημοσιογράφος και συγγραφέας Τάσος Κ. Κοντογιαννίδης
akontogiannidis@yahoo.gr
Πόσο μας λείπει το χιούμορ, στους χαλεπούς αυτούς καιρούς…
Ολοι εκείνοι οι μεγάλοι «ευεργέτες» της ψυχής μας,
ανάμεσά τους και ο Ντίνος Ηλιόπουλος, μετανάστευσαν στους ουρανούς
και οι σημερινοί συνάδελφοι τους για να σε κάνουν να γελάσεις,
και βωμολοχίες του πεζοδρομίου και κατά την… άποψη τους, αυτό είναι… «τέχνη!»
Ο Ηλιόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξάνδρεια Αιγύπτου το 1913
από έμπορο πατέρα που καταγόταν από την Κυπαρισσία
και μητέρα που γεννήθηκε στην Υεμένη.
Στο αμερικανικό κράχ του 1929, ο πατέρας του καταστράφηκε οικονομικά
και η οικογένεια με τα πέντε παιδιά μετακόμισε στην Μασσαλία
και οκτώ χρόνια μετά στην Αθήνα.
Ο πόλεμος του 1940 θα βρει τον Ηλιόπουλο στην πρώτη γραμμή του Μετώπου
ως ασυρματιστή του πυροβολικού.
Το ξεκίνημά του στο θέατρο θα το κάνει το 1944 με το θίασο της Κατερίνας
και θα παίξει αργότερα δίπλα στην Κοτοπούλη και τον Χόρν,
αποσπώντας θετικά σχόλια, όπως αυτό του Βασίλη Λογοθετίδη:
«Τι σπουδαίος! Τι φανταστικός κλόουν! Αυτό θα πει θέατρο!».
Έτσι έβαλε τη σφραγίδα της επιτυχίας σε ταινίες όπως
«Ξύπνα Βασίλη», «Θανασάκης ο πολιτευόμενος»,
«Το κοροϊδάκι της δεσποινίδος», «Ζητείται ψεύτης» …
Ο Ηλιόπουλος έπαιξε με το Εθνικό Θέατρο στην Επίδαυρο και στο Ηρώδειο,
κλασσικά έργα, υπηρέτησε την τέχνη
και υπήρξε ένας από τους ευγενέστερους ανθρώπους του καλλιτεχνικού χώρου.
Λάτρευε τις γυναίκες και ο μεγάλος έρωτας της ζωής του
ήταν η πανέμορφη αυστριακή Χίλντεγκαρντ, την οποία παντρεύτηκε το 1964
και απέκτησαν την Εβίτα και τη Χίλντα.
Για την προσφορά του στο θέατρο,
τιμήθηκε με το Χρυσό Σταυρό του Γεωργίου Α΄ από το βασιλιά,
το παράσημο του Τιμίου Σταυρού του από τον πατριάρχη Αλεξανδρείας
και το Μετάλλιο της Πόλεως των Αθηνών από το Δήμο Αθηναίων.
Πέθανε στις 4-6-2001, κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στο Α΄ Νεκροταφείο
και στο μνήμα του υπάρχει η επιγραφή :
«Με συγχωρείτε κυρίες μου, που δεν μπορώ να σηκωθώ».
Το χιούμορ δεν έλειπε ποτέ από τον Ηλιόπουλο.
Ακόμα και με βασιλείς και πρωθυπουργούς ο,τι τού ‘βγαινε, το έλεγε!
Κάποτε στο θέατρο που έπαιζε, την παράσταση
παρακολούθησε ο τότε βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Στο τέλος της παράστασης πήγε στο καμαρίνι του και τον συνεχάρη …
Ο Ηλιόπουλος έκανε πως ψαχνόταν, και λέει του Βασιλιά:
«Μεγαλειότατε μήπως σας περισσεύει κανένα τσιγαράκι;», «
Βεβαίως» απαντά εκείνος και βγάζει το πακέτο και του προσφέρει ένα.
Ο Ηλιόπουλος παίρνει δύο λέγοντάς του,
«το άλλο για μετά!».
Σπεύδει τότε ο Κωνσταντίνος και του δίνει άλλο ένα, λέγοντας
«και αυτό για πιο μετά.!...»
Ο Ντίνος ξαναψάχνεται για να βρει αναπτήρα – που δεν είχε.
«Φωτίτσα, φωτίτσα, Μεγαλειότατε;»
Έβγαλε και τον αναπτήρα του ο βασιλιάς και του προσφέρει φωτιά.
Αφού τράβηξε μια ρουφηξιά, καθώς έβγαζε τον καπνό, του λέει:
«Ωραίο πράμα το βασιλικό τσιγάρο!»
Μια άλλη φορά στα πρώτα καθίσματα καθόταν ο πρωθυπουργός Κων. Μητσοτάκης.
Ο Ηλιόπουλος που έπρεπε να πει μια κουβέντα του συρμού
και δεν ήθελε να την ακούσει ο πρωθυπουργός, είπε από τη σκηνή:
« Πρόεδρε, σε παρακαλώ, κλείσε τα μάτια, δεν κάνει να τ’ ακούσεις!!!».
Και όταν πήγε στο καμαρίνι ο Μητσοτάκης να τον συγχαρεί, του είπε αφοπλιστικά:
Τι κάνει η κυρία Μαρίκα, τα παιδιά, όλοι καλά;».
Την παράσταση του έργου « Ξύπνα Βασίλη» του Δημήτρη Ψαθά στο «Γκλόρια»
στην οδό Ιπποκράτους όπου ο Ηλιόπουλος έπαιζε το ρόλο του Βασίλη,
παρακολούθησε ένα βράδυ ο Πρωθυπουργός Γεώργιος Παπανδρέου.
Στα συγχαρητήρια που πήγε να του δώσει στο καμαρίνι, λέει ο Παπανδρέου
Κι εκείνος του απαντά με νόημα:
« Ευχαριστώ πολύ κ. πρόεδρε… τώρα μπορείτε να με φωνάζετε και Βασίλη!
Το συνήθισα κι αρχίζω να του μοιάζω!...»
Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Real News.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου