Γράφει ο Γιώργος Μυζάλης
Την Παρασκευή 9 Μαρτίου βρέθηκα στο φιλόξενο Passport για τη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Πριν αναφερθώ στα αμιγώς μουσικά, πρέπει νομίζω να κάνω μια αναφορά σε αυτόν τον εξαιρετικό χώρο, εκεί στον Πειραιά.
Το Passport με έχει κερδίσει. Οι άνθρωποί του, ευγενικοί και εξυπηρετικοί, έχουν φτιάξει ένα χώρο με θετική αύρα, εξαιρετικό ήχο και αισθητική.
Εκτός αυτού, έχουν αγάπη και άποψη για τη μουσική. Την πονάνε και τη νοιάζονται. Για εμένα,
που μένω στο Χαλάνδρι, η επίσκεψη στο Passport είναι ένα μικρό ταξίδι. Ένα μικρό ταξίδι που κάνω όμως ολοένα και πιο συχνά. Και για αυτό ευθύνονται τα παιδιά του Passport.
Την περασμένη Παρασκευή, λοιπόν, στο Passport,παρακολούθησα μια από τις ωραιότερες συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου που έχω παρακολουθήσει έως τώρα.
Τόσο ο ίδιος, όσο και η μπάντα του ήταν σε μεγάλα κέφια. Τον αγαπημένο τραγουδοποιό συνόδευαν οι: Δημήτρης Μυστακίδης- ακουστική κιθάρα, Φώτης Σιώτας - βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι, Κώστας Παντέλης - ηλεκτρική κιθάρα, Σωτήρης Ντούβας τύμπανα, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, φλικόρνο, Αντώνης Μαράτος λαούτο, μπάσο.
Και ήταν όλοι τους εξαιρετικοί. Δεξιοτέχνες σπάνιοι.
Στα highlights της βραδιάς η καταπληκτική και καθηλωτική εκτέλεση του «Αερικού», με την τριάδα Σιώτα Παντέλη Πολυζωγόπουλου να δίνει ρέστα.
Άξια συμπαραστάτης και η Ματούλα Ζαμάνη, παρόλη την ψύξη που την ταλαιπωρούσε, το βράδυ της Παρασκευής. Προσωπικά, η Ματούλα μού αρέσει περισσότερο από κάθε άλλη τραγουδίστρια που είχε ο Παπακωνσταντίνου, έως τώρα, στο πλευρό του.
Για τον ίδιο το Θανάση τι να πει κανείς; Τα τραγούδια του είναι, αναμφισβήτητα, τα πιο ξεχωριστά από εκείνα που έχουν γραφτεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα.
Τραγούδια ιδιαίτερα, με προσωπικό ύφος, διαφορετικό στίχο και διακριτικό ήχο. Τραγούδια που ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν δικαίως και έφεραν το δημιουργό τους στην κορυφή της εκτίμησης του κοινού. Γνωστά αυτά, θα μου πείτε, και χιλιοειπωμένα. Δεν πειράζει. Ας τα ξαναπούμε.
Ελπίζω ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου να ευχαριστιέται τη δουλειά που κάνει και να είναι πάντοτε χαρούμενος και ευτυχής, όσο φάνταζε την Παρασκευή από σκηνής και ακόμα περισσότερο.
Το αξίζει.
Παραμένει ένας φάρος πρωτότυπης δημιουργίας που φωτίζει τα σκοτεινά σοκκάκια της ελληνικής μουσικής παραγωγής.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και η μπάντα του παίζουν ξανά στο Passport το Σάββατο 24 Μαρτίου. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Θα είμαι κι εγώ εκεί.
http://www.e-tetradio.gr/ar6766el_othanasispapakwnstantinoystopassport.html
Την Παρασκευή 9 Μαρτίου βρέθηκα στο φιλόξενο Passport για τη συναυλία του Θανάση Παπακωνσταντίνου. Πριν αναφερθώ στα αμιγώς μουσικά, πρέπει νομίζω να κάνω μια αναφορά σε αυτόν τον εξαιρετικό χώρο, εκεί στον Πειραιά.
Το Passport με έχει κερδίσει. Οι άνθρωποί του, ευγενικοί και εξυπηρετικοί, έχουν φτιάξει ένα χώρο με θετική αύρα, εξαιρετικό ήχο και αισθητική.
Εκτός αυτού, έχουν αγάπη και άποψη για τη μουσική. Την πονάνε και τη νοιάζονται. Για εμένα,
που μένω στο Χαλάνδρι, η επίσκεψη στο Passport είναι ένα μικρό ταξίδι. Ένα μικρό ταξίδι που κάνω όμως ολοένα και πιο συχνά. Και για αυτό ευθύνονται τα παιδιά του Passport.
Την περασμένη Παρασκευή, λοιπόν, στο Passport,παρακολούθησα μια από τις ωραιότερες συναυλίες του Θανάση Παπακωνσταντίνου που έχω παρακολουθήσει έως τώρα. Τόσο ο ίδιος, όσο και η μπάντα του ήταν σε μεγάλα κέφια. Τον αγαπημένο τραγουδοποιό συνόδευαν οι: Δημήτρης Μυστακίδης- ακουστική κιθάρα, Φώτης Σιώτας - βιολί, βιόλα, πλήκτρα, τραγούδι, Κώστας Παντέλης - ηλεκτρική κιθάρα, Σωτήρης Ντούβας τύμπανα, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος τρομπέτα, φλικόρνο, Αντώνης Μαράτος λαούτο, μπάσο.
Και ήταν όλοι τους εξαιρετικοί. Δεξιοτέχνες σπάνιοι.
Στα highlights της βραδιάς η καταπληκτική και καθηλωτική εκτέλεση του «Αερικού», με την τριάδα Σιώτα Παντέλη Πολυζωγόπουλου να δίνει ρέστα.
Άξια συμπαραστάτης και η Ματούλα Ζαμάνη, παρόλη την ψύξη που την ταλαιπωρούσε, το βράδυ της Παρασκευής. Προσωπικά, η Ματούλα μού αρέσει περισσότερο από κάθε άλλη τραγουδίστρια που είχε ο Παπακωνσταντίνου, έως τώρα, στο πλευρό του.
Για τον ίδιο το Θανάση τι να πει κανείς; Τα τραγούδια του είναι, αναμφισβήτητα, τα πιο ξεχωριστά από εκείνα που έχουν γραφτεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στην Ελλάδα. Τραγούδια ιδιαίτερα, με προσωπικό ύφος, διαφορετικό στίχο και διακριτικό ήχο. Τραγούδια που ξεχώρισαν και αγαπήθηκαν δικαίως και έφεραν το δημιουργό τους στην κορυφή της εκτίμησης του κοινού. Γνωστά αυτά, θα μου πείτε, και χιλιοειπωμένα. Δεν πειράζει. Ας τα ξαναπούμε.
Ελπίζω ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου να ευχαριστιέται τη δουλειά που κάνει και να είναι πάντοτε χαρούμενος και ευτυχής, όσο φάνταζε την Παρασκευή από σκηνής και ακόμα περισσότερο. Το αξίζει.
Παραμένει ένας φάρος πρωτότυπης δημιουργίας που φωτίζει τα σκοτεινά σοκκάκια της ελληνικής μουσικής παραγωγής.
Ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και η μπάντα του παίζουν ξανά στο Passport το Σάββατο 24 Μαρτίου. Όσοι πιστοί προσέλθετε. Θα είμαι κι εγώ εκεί.
http://www.e-tetradio.gr/ar6766el_othanasispapakwnstantinoystopassport.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου