Δε γράφω δυο μέρες τώρα, γιατί είπα ότι θα μου περάσει,
ότι θα ηρεμήσω λίγο,
ότι δε θα βρίσω.
Ήλπιζα ότι αν ξεκινήσω να γράφω
δε θα βουρκώσω,
δε θα κλαίω σα μαλάκας.
Δε γίνεται, επειδή δε μου το είπαν, αλλά το έζησα.
Να με κοιτάει στα μάτια και να μου λέει καθαρά
«θα πουλήσω το νεφρό μου ρε φιλαράκι, αλλά θα τη σώσω».
Να μου το λέει θυμωμένος και αποφασισμένος.
Να ξέρω ότι το εννοεί.
Αυτός άνεργος.
Απολυμένος.
Εκείνη, η γυναίκα του, νοσηλεύτρια των 700 ευρώ.
Να της έχουν βρει καρκίνο στο μαστό.
Κανείς από τους δύο να μην έχει πατήσει τα 40.
Στα δημόσια νοσοκομεία που το έψαξαν τους έλεγαν
κάτι για σειρά στο χειρουργείο και ελλείψεις στο προσωπικό.
Στα ιδιωτικά, ακατέβατα 3.000 ευρώ αμοιβή ο γιατρός.
Το ταμείο του Δημοσίου, δεν καλύπτει ούτε τον υπέρηχο μαστού.
Από την τσέπη τους κι αυτά τα 15 ευρώ.
Στο σπίτι 3 παιδιά.
Να μη μάθουν τίποτα.
Κι αυτός αποφασισμένος.
«Να πουλήσω το νεφρό μου ρε φιλαράκι.
Σε κάποιον να το πουλήσω».
Και να μην έχω 3.000 ευρώ να του τα δώσω κι όποτε μπορέσει να μου τα γυρίσει.
Ούτε να ξέρω κανέναν να έχει.
Αυτοί είναι οι γνωστοί μου, τι να κάνουμε τώρα;
Δεν έχει κανείς τους τόσα.
Γι’ αυτό δε γουστάρω να γράψω.
Επειδή, στ’ αρχίδια μου όλα.
Και όλοι.
Κοπρόσκυλα.
Τσογλάνια.
Και οι αριστεροί και οι δεξιοί.
Που με καλούν να τους ψηφίσω.
Τα τρία μου θα πάρουν.
Το ιερό δικαίωμα της ψήφου
ας το εξασκήσουν όσοι πιστεύουν
ότι η ψήφος είναι πιο ιερή από την ανθρώπινη ζωή και την αξιοπρέπεια.
Εγώ δεν την έχω για πιο ιερή.
Κι επειδή κανείς τους δεν την υπερασπίστηκε όπως έπρεπε,
να πάνε να πηδηχτούν όλοι μαζί παρέα.
Παπάρια αγώνα έδωσαν μέσα στη Βουλή τα κόμματα της Αριστεράς. Όλα πέρασαν.
Και τα μνημόνια και τα μέτρα και οι συμβάσεις και τα μεσοπρόθεσμα.
Κι ούτε κατάφεραν τα δύο κόμματα της Αριστεράς να πουν μια καλημέρα μεταξύ τους.
Τριάντα βουλευτές έχουν σήμερα. Και τι έγινε άμα γίνουν 50 ή 60;
Οι άλλοι 240 θα συνεχίσουν να ψηφίζουν μέτρα.
Τι μέτρα;
Αυτά που περνάνε κρυφά τις νύχτες ανεβάζοντας τη συμμετοχή των καρδιοπαθών στα φάρμακα, από το 10% στο 25%.
Πολλοί Ιατρικοί Σύλλογοι ήδη ουρλιάζουν
ότι μικροσυνταξιούχοι, άνεργοι, απολυμένοι καρδιοπαθείς
υποθεραπεύονται με κίνδυνο της ζωής τους,
επειδή αποφασίζουν μόνοι τους να μειώσουν τις δόσεις των φαρμάκων τους
για να κάνουν οικονομία.
Κόβουν το χάπι στη μέση, για να φτάσει το κουτί για διπλάσιες μέρες.
Αυτές είναι οι σαλονάτες μάχες της Βουλής.
Λόγια, λόγια, λόγια κι όλα περνάνε.
Σαν οδοστρωτήρας.
Νεκροί που δεν καταγράφονται πουθενά.
Και σου λέει «παρακαλείστε να διαμαρτύρεστε ησύχως».
Όχι ρε μπαγλαμά.
Δεν έχει ησύχως,
γιατί εσύ τσεπώνεις και 3 και 13 και 30 χιλιάρικα από το γαμωβουλευτιλίκι σου
κι ο άλλος πουλάει το νεφρό του για να σώσει τη γυναίκα του.
Γιατί να σε ψηφίσω μωρή γλάστρα;
Για να κάνεις το άλλοθι στη δημοκρατία τους;
Όλοι αθώοι.
Παραγράφονται τα αδικήματα με μια μονοκονδυλιά.
Κι ο άλλος χάνει τη γυναίκα του.
Βρε άντε στο διάολο που θα συνδιαλλαγώ μαζί σας.
Στον κώλο σας να τη βάλετε την κάλπη και τ’ αποτελέσματά της.
Μπινέδες.
Και ναι ρε, βρίζω την Αριστερά
γιατί από την Αριστερά περίμενα να μπει μπροστά και να βγει στους δρόμους.
Ούτε από τα δεξιά φασισταριά,
ούτε από τα πράσινα λαμόγια περίμενα τίποτα.
Δε με απογοήτευσαν αυτοί.
Απέναντί μου ήταν.
Ε, τώρα πήγα απέναντι και στις κοκότες του πολιτικού πολιτισμού.
Ριζοσπαστική Αριστερά και αρχίδια.
Άντε ρε ρόμπες.
Και τρόμπες.
———————————————————
“Και ένα σχόλιο απο εμένα…….
Όσο δεν θα παίρνουμε σαφής θέσεις για να μην χαθούν πολιτικές επιρροές,
άνθρωποι θα συνεχίζουν να πεθαίνουν και να δυστυχούν
για αιτίες που θα έπρεπε να εχουν απαλειφεί….
Χαμογελάτε…”
Shortlink: http://wp.me/p1pa1c-gwm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου