Δυο λόγια για το θάνατο ενός γενναίου άντρα
Κάποτε οι πολίτες της Τήλου θα θυμούνται τον Τάσο Αλιφέρη ως (έτσι ακούγεται πως ήταν) έναν καλό Δήμαρχο.
Κάποτε θα τον θυμούνται ως έναν τοπικό άρχοντα που διπλασίασε τον πληθυσμό του νησιού.
Που έφτιαξε δρόμους και που κυβέρνησε όσο πιο τίμια μπορούσε.
Κάποτε, ως υποσημείωση στα βιβλία της Ιστορίας, θα αναφέρεται το όνομά του, γιατί ήταν ο πρώτος Δήμαρχος, που αν και ετεροφυλόφιλος υπερασπίστηκε τα δικαιώματα των γκέι.
Και τέλεσε τους πρώτους δύο ιστορικούς -αν και νομικά άκυρους πλέον- πολιτικούς γάμους στην Ελλάδα, ενός ζευγαριού ανδρών κι ενός ζευγαριού γυναικών.
Κάποτε τα λόγια του την ώρα της τελετής θα θεωρούνται αυτονόητα, κάποτε η πράξεις του θα είναι νομικά κατοχυρωμένες και δεν θα προκαλούν εντύπωση.
Κάποτε ο Δήμαρχος Τήλου Τάσος Αλιφέρης, που πέθανε σήμερα από καρκίνο στα 61 του, δεν θα θεωρείται πρωτοπόρος.
(εξαιρετικός ο λόγος του, στο πρώτο λεπτό)
Δυστυχώς δε ζούμε στο κάποτε. Και μέχρι αυτό να έρθει, και μέχρι ο Αλιφέρης να βρει γενναίους, σαν κι αυτόν, μιμητές, δεν μπορώ παρά να γράψω πως σήμερα έφυγε απ' τη ζωή ένας απ' τους σημαντικότερους Έλληνες πρωτοπόρους των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου