Ο Μιχάλης Χατζηγιάννης ίσως είναι το πιο αντιπροσωπευτικό παράδειγμα εγκληματικής εμπορευματοποίησης ενός γνήσιου και σπάνιου μουσικού ταλέντου.
Μέσα σε λίγα χρόνια μεταμορφώθηκε από φέρελπις
καλλιτέχνης σε αυτοματοποιημένη μηχανή παραγωγής εμετικών σουξέ προς εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμβολαίων και βλέψεων, αντίθετα προς κάθε υψηλή καλλιτεχνική προσδοκία που ο ίδιος είχε δημιουργήσει στην εκκίνησή του.Ο Χατζηγιάννης προτίμησε να οικοδομήσει μια κακώς νοούμενη εμπορική καριέρα, θέτοντας εμφανέστατα το κέρδος πάνω από την ποιότητα του προϊόντος του.
Οι εύηχοι και φρέσκοι ποπ ήχοι με τους οποίους μας συστήθηκε εξελίχθηκαν σε άτεχνες computerized λούπες και η ανατριχιαστική νεανική φωνή υπέστη ανηλεή φθορά, πράγμα αναπόφευκτο αν περνάς χρονιές ολόκληρες εμφανιζόμενος καθημερινά και σε διαφορετικό χωριό της Ελλάδας στο πλαίσιο συναυλιών.
Η τελευταία διαπίστωση είναι μάλλον και ο λόγος που ο Μιχάλης διέκοψε τις εμφανίσεις του στο Ζυγό έχοντας κλείσει μια βδομάδα (;) παραστάσεων.
Τολμώ να πω πως ακόμη κι αν δεν είναι η φωνητική φθορά ο λόγος, θα έπρεπε να είναι.
Τρέξτε το βίντεο στο 3.10 και αφήστε το μέχρι τέλους (αν είστε αρκετά γενναίοι)
Δεν υπάρχει μεγαλύτερο κρίμα από τη χαραμισμένη δυνατότητα. Άραγε τα χρυσά συμβόλαια και τα ακριβά σκάφη άξιζαν τον κόπο για αυτό τον εκφυλισμό;
Ακούστε κι αυτό
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου