ΟΠΩΣ ΣΤΗΝ ΚΑΤΟΧΗ

Στην περίοδο της γερμανικής κατοχής, 3 κλάδοι γνώριζαν άνθηση: 


Οι μαυραγορίτες, οι ταγματασφαλίτες και οι ρουφιάνοι. 



Τους πρώτους τους βλέπεις πως ξεφυτρώνουν σε κάθε περιοχή και γειτονιά σαν μανιτάρια, υπό την ταμπέλα “Αγορά Χρυσού”. Άτομα που θέλουν να εκμεταλλευτούν τον πόνο ανθρώπων που αναγκάζονται να πουλήσουν κοσμήματα, βαπτιστικά, βέρες και οτιδήποτε άλλο, μέσα στην απελπισία τους.

Ανταλλάζουν χρυσό για λίγα χρήματα, σε συμπολίτες μας που αγωνιούν να καλύψουν έστω και προσωρινά τρέχουσες ανάγκες. Τέτοια καταστήματα, είναι άντρα εκμετάλλευσης, που κερδίζουν χιλιάδες ευρώ και μάλιστα αφορολόγητα. 


To τραγικό είναι πως αν κάνεις μια βόλτα θα μετρήσεις πάρα πολλά, λες και ένας νέος κλάδος ξεπήδησε. Έχει τύχει να περνάω από τις ίδιες περιοχές και από εβδομάδα σε εβδομάδα, παρατηρώ πως όλο και περισσότερα ενεχυροδανειστήρια κάνουν την εμφάνισή τους. 


Ο δεύτερος κλάδος, των ταγματασφαλιτών, έχει κάνει εδώ και καιρό την εμφάνισή του. Κουκουλοφόροι σε εντεταλμένη υπηρεσία, παρεισφρύουν σε πορείες και διαδηλώσεις, με σκοπό να τις διαλύσουν και να δώσουν την ευκαιρία στους συναδέλφους τους στα ΜΑΤ να επιτεθούν σε ανθρώπους που διεκδικούν τα δικαιώματά τους. 


H προβοκάτσια δεν είναι νέα γραμμή άμυνας του συστήματος, αλλά πλέον την βλέπουμε στην επαγγελματική διάστασή της. Τυχαίο που τόσες αποδείξεις συνεργασίας της αστυνομίας με παρακρατικές δυνάμεις βγήκαν στο φως; Για να γίνεις ταγματασφαλίτης, πρέπει να έχεις απωλέσει οποιοδήποτε ίχνος συνείδησης και βέβαια να σε ελκύει η εξουσία, όπως την πουτάνα το τάληρο. 


Στην τρίτη κατηγορία των κλειστών επαγγελμάτων της κατοχής, βρίσκουμε την διαχρονική ράτσα των ρουφιάνων. Άτομα με χαμηλή αυτοεκτίμηση, πρόθυμα να γλείψουν και να ακολουθήσουν δουλικά προκειμένου να σώσουν το τομάρι τους, αλλά και να κερδίσουν εις βάρος των άλλων. 

Προς το παρόν το έχουν αναλάβει δημοσιογράφοι, παπαγαλάκια που διασπείρουν ψέματα και έμμισθοι υπάλληλοι των κομμάτων στα social media. Στόχος τους η τρομοκράτηση του λαού, το να συμβάλουν στο να παραμείνει “ζαλισμένο κοπάδι”. Ο επικοινωνιακός πόλεμος είναι το Α και το Ω για την διατήρηση της “ύπνωσης”. Παλιά το ονόμαζαν προπαγάνδα, τώρα “ειδήσεις” και “δημόσιες σχέσεις”.


Βλέπετε η τωρινή οικονομική και πολιτική συγκυρία , έχει πολλά περισσότερα κοινά απ’ ότι νομίζει κανείς με μαύρες εποχές της ελληνικής ιστορίας. 

Κι αν οι παππούδες μας πέρασαν κατοχή και οι πατεράδες μας χούντα, εμείς ζούμε σε έναν σκοτεινό συνδυασμό και των δύο. 
strangejournal
http://saktsak.blogspot.com/2012/02/blog-post_25.html