η πολιτειακή δομή καταρρέει εντυπωσιακά μπροστά σε εκατομμύρια αποσβολωμένων θεατών, αποκαλύπτοντας παράλληλα τα κάκιστης ποιότητας δομικά της υλικά,
υπάρχουν ακόμα πολιτικοί που θεωρούν πως ο κόσμος κόπτεται για τις επαγγελματικές τους επιλογές.
Θα έλεγε κανείς πως το πρώτο πράγμα που ευκόλως αντιλαμβάνεται ο Έλληνας πολιτικός αφουγκραζόμενος τον κοινωνικό παλμό της παρούσας ιστορικής φάσης είναι η πλήρης περιφρόνηση του εκλογικού σώματος συλλήβδην για τα μικροκομματικά ζητήματα και κατ’επέκταση για τα πιόνια της ευτελούς πολιτικής σκηνής.
Η πόρωση της δεκαετίας του 90 δεν ξεπεράστηκε από την πνευματική εξέλιξη του λαού, αλλά υπερκαλύφθηκε από την έκτακτη εξαθλίωσή του.
Σε έναν κόσμο όπου τα νομιζόμενα ως κεκτημένα τίθενται υπό αίρεση στο αυτονόητο και πλήρως παραδεδεγμένο προϋποτιθέμενο πλαίσιο της αδιαπραγμάτευτης υποτίμησής τους, οι εξαγγελίες σχετικά με την πορεία των υπεύθυνων γι’αυτή την πολιτισμική διάρρηξη κομμάτων δεν ηχούν απλά ειρωνικές, αλλά αγγίζουν τη σφαίρα της σουρεαλιστικής αστειότητας.
Ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Ευάγγελος Βενιζέλος αποφάσισαν να συμπορευθούν για να σημάνουν τη νέα εποχή του Πασοκ στο πολιτικό στερέωμα (τραγικές οι θυσίες στις οποίες σε υποβάλλει η άκρατη ανάγκη), και σα να μην έφτανε το αλλόκοτο της συνεργασίας τους, αποφάσισαν να μας προϊδεάσουν για τη μαγική τους συνεύρεση δια στόματος Λοβέρδου, θυμίζοντας δελτίο τύπου δισκογραφικής εταιρείας για τη μπουζουκοσυνεργασία των μεγάλων ονομάτων της:
«Με τον Βαγγέλη Βενιζέλο αποφασίσαμε να δώσουμε μαζί το δύσκολο αγώνα για την επίτευξη των στόχων της πατρίδας. Τόσο μέσα από τις τάξεις της κυβέρνησης, όπως ήδη καθημερινώς έχουμε κάνει, όσο και μέσα από τις τάξεις του πολιτικού μας χώρου, του ΠΑ.ΣΟ.Κ., σε ό,τι αφορά όλες τις εξελίξεις που έχουμε μπροστά μας. Θα πορευτούμε μαζί.»
Ο Ανδρέας Λοβέρδος, πάνω στη βιασύνη του να προμοτάρει το νεογέννητο πολιτικό του σχήμα ξεχνάει ότι επί χρόνια ανήκει στην ίδια κυβέρνηση με τον Ευάγγελο Βενιζέλο και πως η μέχρι στιγμής απόδοση της συνύπαρξής τους προεξοφλεί κατά κάποιο τρόπο την έκβαση της νέας τους φιλοδοξίας.
Η χρόνια παραμονή στις υψηλές τάξεις της πολιτικής ελίτ επιφέρει αναπόδραστα απώλεια της επαφής με την πραγματικότητα, προκαλώντας την απατηλή εντύπωση πως οι ευκαιρίες είναι ανεξάντλητες και οι συνειδήσεις εξαγοράσιμες.
Η επαγγελματική πολιτική, προφανώς, δεν υπακούει στην κοινή λογική αλλά ασκείται αυτιστικά και καταχρηστικά μέχρις εξαντλήσεως αποθεμάτων.
«Η παράταξή μας δεν αντέχει νέες διαιρέσεις. Η χώρα έχει ανάγκη από σταθερότητα και η σταθερότητα, τόσο πριν όσο και μετά τις εκλογές, προϋποθέτει την ενότητα της δημοκρατικής παράταξης, την ενότητα του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και εμείς αυτή την ενότητα μπορούμε να την εγγυηθούμε.
Μας συνδέουν κοινοί αγώνες, μια φιλία 40 ετών και η στενή σχέση με τον κοινό μας δάσκαλο, τον αείμνηστο Δημήτρη Τσάτσο.»
Είναι άραγε αλαζόνας ή πλανώμενος αυτός που ευαγγελίζεται την εξάλειψη των διαιρέσεων διαιρώντας ; Μπορεί να είναι και τα δυο.
Σε κάθε περίπτωση όμως, η εξάρτηση της σταθερότητας της χώρας από την ενότητα του πασοκ φαντάζει όχι μόνο αντιφατική από τη στιγμή που τελείται μέσω της υπονόμευσης αντίθετων πολιτικών και της καθαίρεσης ασύμφορων για την εποχή προσωπικοτήτων αλλά και θρασύτατη δεδομένου του ρόλου που διαδραμάτισε το κόμμα στην προφανή κρατική αστάθεια. Οι γλοιώδεις συναισθηματικές επικλήσεις δε, απορώ σε ποιόν ακριβώς βρίσκουν έρεισμα.
«Μόλις το βαρύ καθηκοντολόγιο της Ελλάδας το επιτρέψει, εντός των επομένων ημερών, θα δημοσιοποιήσω τις ειδικότερες θέσεις μου για τις βασικές προτεραιότητες της χώρας, για όσα πρέπει να γίνουν εδώ και τώρα, καθώς και για τις ριζικές αλλαγές της πολιτικής φυσιογνωμίας του Κινήματός μας,
τη συλλογικότητα της δράσης του,
την ανανέωση της ηγετικής του ομάδας και των στελεχών του,
για την προώθηση των οποίων θα ενώσω τις δυνάμεις μου και θα συμπορευτώ με τον Βαγγέλη Βενιζέλο.
Η ανάταξη του ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι στα χέρια όλων των μελών και των στελεχών του. Τη σημερινή έλλειψη ηγεσίας θα καλύψει η ενότητα και η εξασφάλιση συνέχειας και προοπτικής.»
Ο εξοργιστικής έπαρσης λόγος του Ανδρέα Λοβέρδου λήγει με την υπόσχεση πως εντός των ημερών θα πληροφορηθούμε αναλυτικά για τα μελλοντικά σχέδια των δυο ανδρών- μια υπόσχεση με τη φρεσκάδα μουχλιασμένου οκτάσπορου- που προσκρούει στο τείχος της αμείλικτης ματαίωσης των προγενέστερων δηλώσεων του κυρίου Λοβέρδου, όταν αναλάμβανε κυβερνητικά πόστα δίπλα σε ανθρώπους που δεν είχαν καεί ακόμα από το καυστικό κόστος της ηγετικής τους θέσης (και τα οποία τώρα αποκηρύσσει άνανδρα αφού δεν τον εξυπηρετούν σε κάτι).
Κορύφωση στο υπερφίαλο αυτό μανιφέστο με το άτεχνο υποκριτικό αμπαλάρισμα αποτελεί η σύντομη δήλωση Βενιζέλου πως στην παρούσα συγκυρία οι κομματικές επιδιώξεις φαίνονται μικρές.
Μάλλον κάποιος άλλος Ευάγγελος Βενιζέλος συμμετέχει στο άνωθι φιλόδοξο πλάνο κατάκτησης του πλανήτη Κρύπτον τότε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου