Υπάρχει άραγε κανείς που δεν γνωρίζει τον Οδυσσέα Ελύτη;
Πόσοι ξέρουν πως το αληθινό του επώνυμο ήταν Αλεπουδέλης; Πόσοι αναρωτιούνται ποιος να κρύβεται πίσω από αρχικά όπως Π. Μπ., Ν.Λ. κ.λπ. -όπως συχνά υπογράφονται παραπολιτικά άρθρα σε έγκυρα έντυπα;
Η συζήτηση περί επωνυμίας/ανωνυμίας/ψευδωνυμίας στο Διαδίκτυο είναι μεγάλη· 
παράλληλα, εκείνη που αφορά τον ορισμό νομοθετικού πλαισίου σχετικά με τα μπλογκ (και μόνον, αφήνοντας εκτός τα άλλα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως facebοοκ, tσwitter κ.λπ.), είναι καταδικασμένη να εγκλωβιστεί σε ψευδοδιλήμματα, αν δεν συμφωνήσουμε προηγουμένως στη χρήση ορισμένων όρων και στο αν αυτοί δηλώνουν για όλους το ίδιο ακριβώς σημαινόμενο.
Σχετικά με την πρώτη συζήτηση, χρειάζεται να σημειωθεί η διάκριση μεταξύ ψευδώνυμης και ανώνυμης διαδικτυακής «περσόνας». 
Κάποιος που διατηρεί επί σειρά ετών μια ιστοσελίδα με συγκεκριμένο ψευδώνυμο δεν είναι ακριβώς «ανώνυμος». 
Αφενός όλοι όσοι κινούνται στο Διαδίκτυο διαθέτουν ένα «ηλεκτρονικό χνάρι» (ΙΡ) ευκολότατα ανιχνεύσιμο σε περίπτωση υπόνοιας αξιόποινης πράξης. 
Αφετέρου οι ψευδώνυμοι γράφοντες στα ηλεκτρονικά μέσα προφανώς διακρίνονται από ύφος και ταυτότητα, στοιχεία που τους καθιστούν αναγνωρίσιμους.

Εξίσου σημαντική είναι η δεύτερη συζήτηση: 
τι είναι, αλήθεια, ένα ελληνικό μπλογκ; 
Κάποιος που γράφει στα ελληνικά, βρισκόμενος στη Σουηδία και χρησιμοποιώντας μια πλατφόρμα βασισμένη στην Καλιφόρνια, κατά πόσον εμπίπτει στις διατάξεις της ελληνικής, της σουηδικής ή της αμερικανικής νομοθεσίας;
Το βασικό ερώτημα είναι μάλλον ο στόχος του νομικού πλαισίου: αν αναζητάμε τρόπους αντιμετώπισης της ηλεκτρονικής εγκληματικότητας, η κείμενη νομοθεσία επαρκεί. 
Εύλογα αναδύεται η αμφιβολία σχετικά με το αν μια τέτοια συζήτηση δεν εξυπηρετεί άλλες επιδιώξεις -που πιθανώς θα οδηγούσαν τη δημοκρατία σε διφορούμενες ατραπούς. 
Και πάντως, η διαδικτυακή κοινότητα έχει ήδη αποδείξει την ικανότητά της να αποβάλλει στοιχεία ξένα προς αυτήν και να αυτορρυθμίζεται.
======================================================
Δημοσιεύθηκε στη σημερινή Ελευθεροτυπία, στα πλαίσια αφιερώματος του Κώστα Κυριακόπουλου, με τίτλο Ανωνυμία, Ψευδωνυμία και συκοφαντική δυσφήμιση στο ίντερνετ, δίπλα στα πολύ καλά κείμενα της Niemandsrose και του Βυτίου.
https://krotkaya.wordpress.com/2011/08/27/%CE%B5%CF%80%CF%89%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CE%B1%CE%BD%CF%89%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1%CF%88%CE%B5%CF%85%CE%B4%CF%89%CE%BD%CF%85%CE%BC%CE%AF%CE%B1/